Het boek ‘Sgt. Pepper At Fifty’ onderwerpt de Beatles-klassieker uit 1967 aan een nauwkeurig onderzoek. Een van de auteurs legt het iconische kunstwerk van het album onder de loep.

WebmasterNieuws

Sgt. Pepper is de Mona Lisa onder de albumhoezen, een iconische afbeelding die overal ter wereld wordt herkend. Het werd ontworpen door echtpaar Peter Blake en Jann Haworth en laat de alter ego’s van de Beatles zien, omringd door wat Blake beschrijft als een ‘magische menigte’. Filmsterren, muzikanten, schrijvers, goeroes, occultisten – de eclectische mix haalt de begrippen hoog en laag onderuit en is een weerspiegeling van de verschillende stijlen van de songs op het album, van varieté tot neo-klassiek tot rock ‘n’ roll tot klassieke Indiase muziek.

Maar het plaatst The Beatles vooral in een context van 20e-eeuwse cultuur, waardoor ze, zoals ze toendertijd hoopten, werden beschouwd als artiesten in plaats van ‘moptops’ (zo genoemd naar aanleiding van hun kapsel). Met het hoesontwerp wonnen Blake en Haworth een Grammy en de hoes werd door iedereen nagebootst, van Mad Magazine tot Sesamstraat tot The Rutles.

  • Het hoesontwerp begon met de pen- en inkttekeningen van Paul McCartney.

Hij liet zich inspireren door een foto van het orkest van zijn vader uit de jaren ’20, de “Jim Mac’s Jazz Band”, omringd door mooi geklede fans. Hij mixte dat met jeugdherinneringen van de Northern brassbands, die tijdens evenementen in parken speelden.

  • Artiest Peter Blake was goed bekend met het idee van een ‘magische menigte’.

 “De aantrekkingskracht van zo’n menigte is terug te voeren naar toen ik als kind voetbalfan was”, zegt Blake. “Ik had gewerkt met menigten, met een serie circuscollages die ik maakte met wat graveringen en foto’s. Ik had een oorlogsscene geschilderd, waar bovenin een balkon te zien was met beroemde mensen die daarover uit stonden te kijken, zoals W.C. Fields. Dit waren de voorlopers van Sgt. Pepper.

  • John Lennon wilde Hitler en Jezus in de menigte.

Toen de Fabs de beroemdheden moesten kiezen, wilde Paul Brando en Astaire, George wilde de Maharishis, en Ringo zei: “Wat de jongens ook maar willen, ik vind het prima.” Maar John’s keuze verdeelde de stemmen. Jann Haworth zei: “Hitler was een ondoordachte keuze van John. We hadden er een tekening van gemaakt maar verwijderden hem voor de fotosessie. Uiteindelijk kozen de Beatles maar ongeveer een derde van de hoofden op de hoes, dus Peter en ik kozen de rest.”

  • Zelfs tegenstanders van de Beatles mochten er op

Bokser Sonny Liston was een vreemde keuze, gezien het feit dat de Beatles Mohammed Ali, die Liston twee keer had verslagen, hadden ontmoet en met hem op de foto waren gegaan. Ook had Liston, na een concert van The Beatles te hebben bijgewoond in 1964, over Ringo gezegd: “Mijn hond drumt beter dan die jongen.

  • Waarom is het gezicht van Tyrone Power zo oranje gekleurd?

De acteur met het Trump-achtige gezicht (rechts achter Lennon) was de eerste van de meningte die met de hand ingekleurd werd. ‘Zijn blanke gelaat kreeg een oranjeachtige  schaduw, dus ziet hij er heel gebruind uit’, zegt Haworth met een lach. ‘Ik breng het er zichtbaar beter van af als ik al een aantal van de personages ingekleurd heb. De ervaring leert!’.

  • De medailes op het uniform van Lennon komen uit onverachte hoek

Het uniform van Lennon heeft echt iets, en dit dankzij de decoratiemedailles van Major   Thomas Shaw, de grootvader van ex-drummer Pete Best. Lennon was een fan van militaire parafernalia en hij herinnerde zich de medailles, lang nadat Pete Best werd vervangen. Major Shaw kreeg de medailles voor zijn dienst met de Britse Raj in India. Mona, de mama van Best, leende de medailles uit voor de fotoshoot. Na de opnames kreeg ze van Lennon de medailles terug met een bedankje en een kopie van Sgt. Pepper.

  • Wie ontwierp de iconische drum?

Joe Ephgrave was een oude kermisschilder en hij werd ingehuurd door Haworth om een mix van “futuristische en ouderwetse tekeningen’ te ontwerpen.” Hij kreeg hiervoor  een vaste vergoeding van £ 25 voor twee versies van de drum. Hij maakte wel een kleine grammaticale fout hoor. “Er moet een apostrof tussen de ‘R’ en ‘S’ op de trommel,” zegt Haworth. “Nu lijkt het erop dat zijn naam  Sgt. Peppers is. Ik wou dat we dat hadden kunnen herstellen.”

  • Voor The Beatles staan de verkeerde bloemen

Haworth herinnert zich: “Wat ik wilde, waren plantjes in kleine potten die het hele vuile gebied zouden bedekken en de letters zouden dan laag bij de grond komen. Maar wat ik kreeg waren deze loodrechte, absurde hyacinten. Dit stond mijlenver van het oorspronkelijke concept dat ik in mijn hoofd had. Ik wilde dat het zou lijken op de publieke tuin op een pancarte in Hammersmith waar ik voorbij kwam als ik naar de stad wandelde. Het enige wat ik kreeg waren roze selderstengels!”

  • Er zouden verschillende “goodies” zijn

The Beatles wilden een envelop met snoepjes en andere leuke hebbedingetjes  binnen in de gatefold hoes. . Blake zei: “Dat is praktisch niet realiseerbaar. Ze kwamen tot een  compromis van een plat pakket dat gemakkelijk bij de hoes kon gevoegd worden.  The cut-outs -. Badges, strepen en snor – gaven de kopers het gevoel van een cornflakesdoos met uitdrukfiguurtjes. De collage werd door Blake en Haworth ontworpen – het origineel werd geveild in 2012 voor 125.000 euro.

  • De jongens hielden sommige benodigdheden achterstevoren vast

The Beatles hadden verschillende objecten en snuisterijen bijeen gebracht om toe te voegen aan de hoes. McCartney huurde een busje en sleurde  hoorns, trompetten en een tuba aan. George Martin zei: “Ze wilden deze zeer on-Beatles instrumenten mee op de foto hebben. Het enige probleem was, ze wisten niet hoe ze vast te houden.” Martin werd ingeschakeld om hen dit te leren.

  • Het was de duurste cover ooit

De uiteindelijke kosten voor het artwork van de hoes was bijna 4500 euro  (vandaag zou dat meer dan 76000 euro zijn), een extravagant bedrag voor een tijd waarin de albumhoezen meestal slechts een 100 euro kostten. Lennon zei: “Natuurlijk blies de platenmaatschappij hoog van de toren over de kostprijs van de hoes. Geld dat, zo leek het  voor hen, zomaar uit deuren en ramen werd weggegooid en dus niet bij hen binnen kwam.”

(Bron: teamrock.com)

(Vert: Linda Weller – Janien Nuijten-Colans)