DE TARA BROWNE CODE

WebmasterBDJ´s Cellar Full Of Remixes, BFNL Columns

Velen beschouwen Sgt. Pepper als de beste LP van de Beatles, en A Day in the Life wordt vaak genoemd als het meest markante liedje daarop. Op 26 mei verschijnt de Jubileum (50 jaar) uitgave van Sgt. Pepper, met nieuwe stereo remixes. Om Giles Martin net voor te zijn is er nu al een nieuwe stereo mix gemaakt van A Day in the Life, te beluisteren in The Cellar Full of Remixes:

In deze BDJ remix is links & rechts veel beter gescheiden dan op de plaat/CD, zodat je duidelijker kunt horen hoe het liedje is opgebouwd, inclusief de orkest stukken en het Laatste Akkoord. Merk ook op dat Lennon de count in doet met ‘one-two-three-four’, en niet met ‘Sugarplum Fairy’……

De meeste Beatles fans weten wel dat het liedje A Day in the Life geïnspireerd was door kranten artikelen die John Lennon had gelezen. Volgens Lennon las hij ze op 17 januari 1967 in de Daily Mail, kort voordat de opnames van Sgt. Pepper zouden beginnen (zie bijv. The Beatles Anthology)Kritisch als een echte Hollander, ben ik nagegaan in hoeverre dat allemaal klopt; er zijn in de loop der jaren namelijk heel wat verhalen rond de Beatles in omloop gekomen die geen basis hebben in werkelijke gebeurtenissen.

De 4000 Gaten in Blackburn: Voor het gedeelte van de tekst over de 4000 gaten in Blackburn ziet het er duidelijk uit. De krant Daily Mail van 17 januari 1967 heeft inderdaad een kort artikel over ‘4000 holes in Blackburn’.

Je ziet ook dat er in het korte artikel wat gerekend wordt aan die gaten in de weg: de krant vindt dar er 1/26 e gat per inwoner is. Deze rekenarij was waarschijnlijk de aanleiding voor Lennon om ook wat met dat getal 4000 doen: ‘nu weten we hoeveel gaten er nodig zijn om de Albert Hall te vullen’. Voor de completists: er zijn 203 gaten nodig, uitgaande van 1/26e gat per bezoeker.

De man die het met geluk helemaal gemaakt had, en omkomt in een auto ongeluk. Tegenwoordig wordt deze tekst bijna altijd in verband gebracht met Tara Brown: hij was de erfgenaam van het Guinness (bier) kapitaal, en hij kwam om in een auto ongeluk. Tara’s vader zat in the House of Lords, vandaar dat Lennon er aan twijfelde of Tara er ook in zou zitten.

Tara bestuurde een Lotus Elan sportwagen, zoals deze in de TV serie De Wrekers:

Auto ongelukken lijken een plaag voor de Browne familie: de grootvader van Tara verongelukte in 1927. Suki Poitier, Taras vriendin, overleefde het ongeluk in 1966. Zij had later een kleine rol in de film Wonderwall, waar George Harrison de muziek voor schreef. Al snel na het ongeluk kreeg zij een relatie met Brian Jones (Rolling Stones). Tragisch genoeg verongelukte zij in 1981 zelf ook nog.

Na het ongeluk in 1966 was dit over van Tara’s Lotus;

Het betreffende artikel in de Daily Mail van 17 januari 1967 heb ik niet kunnen vinden, zodat ik Lennon’s verhaal niet 100% kan bevestigen. Er rijzen ook wat vragen:

  • McCartney en Lennon schreven A Day in the Life samen, maar McCartney heeft gezegd dat de tekst NIET over Tara Browne gaat (bijv. in ‘Many Years from Now”, van Barry Miles). Volgens hem ging het in het algemeen over een politicus die drugs neemt in een auto. Bovendien kende McCartney Tara Browne goed; Tara kwam bij McCartney thuis op bezoek, en ook Michael McCartney was met Browne bevriend. Zij hadden gemeenschappelijke vrienden, als John Dunbar, Barry Miles en Robert Frasier. Hoe kon McCartney dan missen dat de tekst over Browne ging?
  • Details van het auto ongeluk kloppen niet: de tekst van het liedje zegt dat de man niet zag dat de stoplichten op rood sprongen. Er stonden echter helemaal geen stoplichten bij het kruispunt waar Browne verongelukte. Ook was er geen sprake van een menigte mensen die toekeek; het ongeluk gebeurde namelijk om 1 uur in de ochtend, in een bedaarde Londense wijk, Redcliff Gardens.
  • In de loop van december 1966 en januari 1967 verschijnen er veel verschillende beschrijvingen van de toedracht van het auto ongeluk van Tara. De enige getuige is Suki Poitier, de vriendin van Tara die naast hem in de auto zat. Zij kwam ongedeerd uit het wrak. In de Evening Standard van 18 december 1966 zegt Suki dat Tara moest uitwijken voor een witte Volvo. De Daily Mail van 19 december heeft een iets ander verhaal: er kwam een Volkswagen uit een zijstraat, die Tara probeerde te ontwijken, waarbij hij een geparkeerd bestelbusje raakte. De Guardian van 5 januari 1967 zegt dat Tara zelf niet hard reed, maar dat er plotseling een grote trage auto opdook, en Tara ‘iets’ raakte bij een uitwijkmanoeuvre. De witte Volvo of Volkswagen zijn nooit gevonden. Ook is er geen melding dat Tara erg hard reed: wel wordt vermeld dat een Lotus in staat is 170 km per uur te rijden.
  • Het ongeluk met Tara Browne gebeurde op 18 december, een maand voordat Lennon de bewuste krant las. Op 18 en 19 december verschijnen er in vrijwel alle Britse kranten uitgebreide berichten over het ongeluk; Tara was een ‘bekende Brit’ die al in het nieuws was wegens de rechtszaak die liep over de voogdij van zijn 2 kinderen. Gedurende december 1966 en januari 1967 stonden er regelmatig artikelen over Tara en de rechtszaak in de Britse kranten. Ik heb niet het artikel over Tara kunnen vinden in de Daily Mail van 17 januari 1967 (waar de 4000 gaten wel in staan), maar het is goed mogelijk dat er wel een kort verslag instond over de uitslag van het onderzoek naar Tara’s ongeluk, en de toewijzing van voogdij van zijn kinderen (zij kwamen bij hun oma terecht, niet bij hun moeder).

Alles overziende, concludeer ik dat Lennon waarschijnlijk wel een krantenartikel over het ongeluk van Tara Browne heeft gebruikt als basis voor A Day in the Life. Hij heeft echter behoorlijk wat ‘dichterlijke vrijheden’ toegepast in de details van de tekst. Ook houdt Lennon verborgen dat hij Tara Browne kende. Luister nog maar eens naar Fab4cast 72, waar Lennon afstandelijk spreekt over ‘dat Guinness joch’…. Weliswaar was Tara niet een vriend van Lennon, maar ze hadden elkaar wel ontmoet.

Het is waarschijnlijk ook geen puur toeval dat Lennon dit artikel over Tara’s auto ongeluk tot onderwerp van zijn liedje maakte: hij had zelf een aanrijding op 15 januari, waarbij hij overigens niet gewond raakte. Maar het zal hem wel aan het denken hebben gezet.

Het lijkt mij – ondanks alles – wel mogelijk dat McCartney in januari 1967 niet Tara Browne in gedachten had, maar een gedrogeerde politicus; dit klopt met de tekst van McCartney ’s eigen bijdrage, die ook over drugs gaat ‘ging naar boven, rookte wat, en droomde weg… en de ‘Turn You On’ passage, die ook van McCartney is. Mijn persoonlijke mening is dat McCartney het in zijn innerlijk wel degelijk door had, maar dat hij gewoon niet bewust over Tara wilde nadenken: het is emotioneel zwaar op die manier een vriend te verliezen, en hij moest al zijn aandacht aan Sgt. Pepper schenken.

Nog een laatste tragische wending: op dit moment staat het landgoed van de Guinness familie, Luggala geheten, te koop. Hier ligt Tara Browne begraven, bij een klein monument. Voor 28 miljoen Euro kun je dit unieke Beatles aandenken kopen ……

– Bob de Jong –