Ik weet zeker dat je het je weleens hebt afgevraagd: ‘Die man daar, die de eendjes voert in het park, dat lijkt wel Ringo Starr! Zou het…?’ Of een vergelijkbare situatie uiteraard – met een Beatle naar keuze (of aanhang). Ik meende vroeger in ieder geval in iedere voorbijganger een vermomde Beatle te zien, wat uiteraard behoorlijk idioot was nu ik eraan terugdenk (en eerlijk gezegd: toen wist ik eigenlijk ook al dat ik niet helemaal spoorde). Maar goed dat ik nooit hysterisch achter iemand aangerend ben om een handtekening te kunnen bemachtigen.
Toch zijn er nog talloze onverwachte ontmoetingen die niet alleen op een verrassend moment kwamen – vandaar het onverwachtse, duh – maar ook op een verrassende manier. Je hoeft namelijk echt niet per se tegen Paul McCartney aan te lopen bij het doen van de boodschappen om een dergelijk euforisch moment mee te maken. Simpel gezegd: geluk zit ‘m in de kleine dingen.
Ik kan namelijk helemaal gelukkig worden van een Beatlesnummer dat ik ineens hoor. In die supermarkt, op de radio of uit een voorbijrijdende auto. Nog bijzonderderder vind ik echter die ontmoetingen op een manier of op een plek die je helemaal niet verwacht.
Neem nou Praag. Niet echt een plek die je onmiddellijk met The Beatles associeert en ik deed dat dan ook niet, toen ik daar (jaaaaaaren terug, in de vorige eeuw) voor het eerst verzeilde. Maar wat bleek? Op iedere straathoek trof ik The Beatles aan! Er waren muziekshows, er was zelfs een poppenshow en natuurlijk was daar de beroemde (en beruchte) John Lennon Wall. Die had ik al snel opgespoord, zodat ik me dagenlang aan de muurschilderingen kon vergapen. Werd die verder zo saaie studiereis toch nog een succes!
Dat soort ‘ontmoetingen’ zijn het best. Soms kom je op plekken waarvan je niet verwacht iets van The Beatles aan te zullen treffen, maar daar zijn ze dan toch. Verrassing! Zo zaten mijn lief en ik op Cuba gebroederlijk naast John Lennon op een bankje in een park in Havana en konden we een paar weken later aan de andere kant van het eiland plaatsnemen op de stoel waar Paul ook op had gezeten. Er zat zelfs een naamplaatje op om ons daaraan te herinneren.
Over een maand gaan we naar Hong Kong, Cambodja en Thailand en ik heb al gezien dat ook daar wat (nu niet meer zo) onverwachte ontmoetingen op ons staan te wachten. Zo is er in Siem Reap The Yellow Sub Beatles Bar (daar moeten we heen!) en slapen we in Thailand een nachtje in de Good Morning, Good Morning kamer. En dan zijn er vast ook nog die momenten die écht onverwachts komen – die Beatles zitten immers overal!
– Laura Alblas –