We zouden het met al dat Sgt Pepper Remix geweld bijna vergeten, maar afgelopen weekend bestond ook het lied ´All You Need Is Love´ 50 jaar. Een lied dat live voor een miljoenenpubliek werd gespeeld én opgenomen tijdens de ‘Our World’ tv-show. De komende weken lees je hier over het ontstaan van ‘All You Need Is Love’.
Deel 2: Het was behoorlijk vreemd…
Nadat Lennon de rest van The Beatles had overtuigd dat zijn lied het meest geschikt zou zijn voor ‘Our World’, werd besloten een basistrack op te nemen. In eerste instantie was het de bedoeling dat alles live ingespeeld zou worden, maar Brian Epstein en George Martin wisten de BBC te overtuigen dat dit schier onmogelijk was. Op veertien juni (twee weken na het verschijnen van Sgt. Pepper) werd het nummer opgenomen in de Olympic Studios in Barnes. De eerste 33 takes van het nummer bevatten de basale ritme track en een klein beetje vocalen.
Vanaf de eerste take was ‘Marseillaise’ (Het Frans volkslied) al onderdeel van ‘All You Need Is Love.’ George Martin zat uiteraard achter de knoppen gevolgd door engineer Eddie Kramer. George Chiantz was de tape operator tijdens de sessie en in zijn herinnering was het een zeer positieve en gezellige avond. Hij zegt daarover: ‘Op een gegeven maakten we een foutje waardoor er een gek geluidje op de tape klonk. In tegenstelling tot andere bands vonden The Beatles dat het foutje gewoon op band moest blijven. Ze vroegen zelfs of we dat grappige geluid nog eens konden herhalen.’
Voor twee van de vier Beatles zijn de de instrumenten die ze bespelen opmerkelijk te noemen. Lennon speelt op de klavecimbel en Harrison probeert de viool. Dat laatste vond George Martin niet zo’n succes, maar George was niet om te praten. Lennon zei er dit over: ‘George speelde viool en McCartney een dubbele bas. Maar ze konden die instrumenten eigenlijk niet bespelen vandaar dat je wat rare geluiden hoort in het nummer. Het klonk eigenlijk als een orkest! Dus we dachten; dan kunnen we net zo goed nog meer orkest toevoegen aan dat freaky geluid bestaande uit George en Paul. We wisten echt niet hoe het nummer uiteindelijk zou gaan klinken tot aan de dag de uitvoering. Het was behoorlijk vreemd.’
Om vier uur in de ochtend werd er uiteindelijk van take tien een ruwe mono mix gemaakt. Er zijn echter bronnen die beweren dat de Olympic crew het opvallend vond hoe achteloos de mix werd gemaakt. Hoe kon een band met Sgt. Pepper op haar naam zo slordig omgaan met de mix? Waarschijnlijk had dat te maken met het einde van het nummer. Dat kende in deze basis setting niet echt een goed eind en werd uiteindelijk aan George Martin overgelaten. Inmiddels hadden de jongens het volste vertrouwen in de producer. “Schrijf maar hoe je het wil. Zet gewoon wat verschillende melodieën achter elkaar.”
Waarschijnlijk had Lennon wel een beeld van hoe het moest eindigen (met meerdere muziekstukken gecombineerd) maar mocht Martin het uiteindelijk weer in elkaar flansen. John was in die tijd nogal lui en Martin moest maar zien hoe hij John’s gedachtespinsels kon vertalen in legendarische audio. Uiteindelijk werd het einde van ‘All You Need Is Love’ een mix van The Marseillaise, een stuk van Bach, Greensleves en een stuk van In The Mood. Dit alles in verschillende tempi zodat het als één geheel klonk.
Op negentien juni werd aan de mono mix van take tien uiteindelijk nog lead en backing vocals toegevoegd, plus drums, piano en een banjo. Op 21 juni werd daar weer een mono mix van gemaakt en een acetate geperst en aan Derrek Burrel – Davis (Director van de BBC Outside Broadcast voor 25 juni) gegeven. En tot slot werd op 23 juni door een dertien tellend orkest nog ingedubd. Uiteindelijk werd take 59 de versie zoals we die kennen al werd er daags na ‘Our World’ nog wel gesleuteld aan de vocalen van John en werd er nog aan het begin een drum roffel ingedubd.
The words from your lipsI just can’t believe you are such a fool
En even later een stuk harder:
Volgende keer hebben we het over de uitzending zelf. Wat was er live en wat niet? Wie zong ‘She Loves You Yeah’ en waarom was de uitzending één grote nachtmerrie voor George Martin. Om je alvast lekker te maken hier een verslag van Alistair Taylor (Brian Epstein’s persoonlijke assistent):
“Mijn taak was deze keer prettig en eenvoudig. Het enige wat ik hoefde te doen was Jane (Pauls toenmalige vriendin *) ophalen in Cavendish Avenue en haar in de limousine naar de studio’s van EMI in Abbey Road brengen, waar Paul en de jongens de hele dag bezig waren geweest alles te installeren. Nu wist ik dat mijn simpele zakenkostuum en glimmende schoenen niet direct geschikt waren voor zo’n psychedelische party, dus kocht ik speciaal voor deze gelegenheid een oranje hemd. Ik probeerde niet in de spiegel te kijken toen ik het aantrok, in de hoop dat het niet afgrijselijk zou zijn! Toen ik in Cavendish Avenue aankwam, wierp Jane één blik op mijn hemd en zei: ‘Paul heeft een hemd voor je achtergelaten, Alistair. ‘Ik heb er een aan. Ik heb zelfs mijn das thuis gelaten!’ ‘O, nee, dat is niet genoeg. Hij zei dat hij wist dat je je normale kleren zou aantrekken en je niet psychedelisch zou willen uitdossen, dus heeft hij speciaal een hemd voor je gekocht voor vanavond. Jane haalde een prachtig gemaakt zijden hemd te voorschijn, met een veelkleurig patroon dat eruitzag of het door Picasso was geschilderd met een paletmes! Ik ga gaf mijn nederlaag toe en ging het aantrekken. Het was een enorme glittertoestand in de reusachtige studio van EMI. Je kon niet keren of wenden zonder tegen een beroemdheid aan te botsen! Het moet de grootste verzameling popmusici zijn geweest die ooit bij elkaar is getrommeld. In het midden van de kaleidoscoop, de toon aangevend, waren de jongens. Ze waren verschrikkelijk zenuwachtig , erger dan ik ooit gezien heb, vooral John. “
– Tim op het Broek –