Early 1970 is een alleraardigst B-kantje van Ringo Starr. Het staat op de hitsingle It Don’t Come Easy uit april 1971, precies een jaar na de maand die ik nu ga beschrijven. De tekst van het liedje is hilarisch en beschrijft hoe Ringo zijn mede-Beatles zag in het voorjaar van 1970. Paul ‘Lives on a farm, got plenty of charm, beep, beep’. John is ‘lying in bed, watching tv, with his momma by his side, she’s Japanese, they scream and they cry, now they’re free’ en George ‘is ‘a long haired, crossed-legged guitar picker, his long legged lady in the garden picking daisies for his soup, a forty acre house he doesn’t see’. Na elk couplet vraagt Ringo zich af of de mannen nog wel met hem willen spelen. Paul is een vraagteken, John komt zeker en George is er altijd (vandaar dat hij zijn megahuis nooit ziet!). Aan het einde van Early 1970 spreekt Ringo de wens uit dat ze allemaal moeten komen als hij in de stad is. Blijkbaar zag hij ondanks de problemen toch nog mogelijkheden. Simpel, doeltreffend en ontroerend mooi. En dat allemaal in nog geen twee en een halve minuut.
Ringo is in 1962 de laatste Beatle die bij de groep komt en tevens de laatste die werkt aan opnames van de groep. Op 1 april 1970 frutselt hij in Abbey Road samen met Phil Spector aan wat losse eindjes van Across The Universe, I Me Mine en The Long And Winding Road. Dezelfde dag presenteren John en Yoko hun 1 april grap: in een persbulletin verklaren ze binnenkort een seks operatie te ondergaan: hij vrouw, zij man. Dit alles in een poging elke vorm van dualiteit tussen de seksen op te heffen. Een goeie grap, maar ondertussen is het echtpaar stevig in onderhandeling met Arthur Janov, de psychotherapeut, die claimt dat hij je kan genezen van jeugdtrauma’s door ze te benoemen en uit te schreeuwen. Zijn boek The Primal Scream – Primal Therapy: The Cure Of Neurosis is gedurende 1970 een soort bijbel voor John. Een weg naar bevrijding. Jaren later neemt John hoofdschuddend afstand van de psycho-therapeut en zijn theorieën maar in april 1970 is Janov nog steeds een reddingsboei.
We’re all talking about peace and love but really, we’re not feeling peaceful at all.
Paul zit ook niet stil. Hij wordt een dag later geïnterviewd in de Britse krant Evening Standaard. Hij praat over zijn eerste solo album dat op stapel staat en hoe de release daarvan conflicteert met het nieuwe Beatles album. Hij is charming-as-ever maar sluit zijn verhaal opmerkelijk bitter af met de zinsnede: ‘We’re all talking about peace and love but really, we’re not feeling peaceful at all.’
De geruchten over een mogelijk vertrek van Paul McCartney uit The Beatles zwellen aan. De afdeling Public Relations van Apple ontkent alles op 9 april. Hun boodschap is dat Paul inderdaad lang niet gezien is in het hoofdkwartier van Apple op Saville Row, maar dat dat komt omdat hij een eigen studio heeft en verder alles telefonisch af kan handelen. Paul belt met John die samen met Yoko in de kliniek van Janov verblijft. Paul vertelt dat hij hetzelfde gaat doen als John al eerder heeft gedaan: een plaat uitbrengen. Wat hij er niet bij vertelt is dat hij op het punt staat bekend te maken dat hij de groep gaat verlaten. Lennon heeft dan nog niets door. Hij wenst Paul in alle naïviteit zelfs veel succes.
Dan is het 10 april, de dag van de waarheid. Paul verklaart geen Beatle meer te zijn. Dat doet hij niet in een persconferentie. Hij heeft samen met perschef Derek Taylor en Peter Brown een Q & A lijstje opgesteld dat antwoorden geeft op alle mogelijke vragen die zullen losbarsten. Het zelf-interview wordt bijgevoegd bij de promo-exemplaren van het album die voorafgaand aan de officiële release naar de pers zijn gestuurd. De kranten zijn unaniem in hun vetgedrukte inktkoppen: PAUL QUITS THE BEATLES.
Overigens, zo ondubbelzinnig als de pershyena’s het stellen is het niet. In het interview staat namelijk duidelijk dat Paul niet weet hoe zijn toekomst met The Beatles eruit zal zien.
Wat zijn de opties? Misschien is het inderdaad klaar, maar misschien ook niet. Anders gezegd: McCartney houdt de deur subtiel op een kiertje. Maar zo wordt het natuurlijk niet opgepakt. McCartney is de pisang. Hij is de mondiale kwaaie pier. En dat doet pijn. Vooral bij de man die de groep al drie jaar bij probeert te houden.
Wanhopige fans verzamelen zich bij Saville Row. Een nieuwsteam van CBS uit Amerika brengt ter plekke verslag uit van de situatie. Paul en Linda vertrekken hals over kop naar hun veilige plek in Schotland. Allen Klein doet een giftige duit in het zakje: hij verklaart voor de pers dat het nooit leuk is als iemand jou niet mag, daarbij uiteraard doelend op Paul. George doet niet zoveel. Hij is wel de hele dag in het Apple hoofdkwartier en moet de fans en hun reacties horen maar hij geeft doodleuk een interview aan het religieuze programma Fact Of Fantasy. Later die dag zal hij een vroege versie bekijken van de Beatles documentaire The Long And Winding Road, de voorlopig van Anthology. John maakt er zoals altijd een bittere grap van: ‘He didn’t quit, he was fired!’ Ringo is volkomen flabbergasted, hij zag de aankondiging niet aankomen.
Op 11 april bereikt de single Let It Be de eerste plaats van de Amerikaanse top-100. Het is de negentiende nummer een hit van de groep in Amerika. Lennon staat op drie met zijn derde solosingle Instant Karma. In de Britse krant The Times schrijft muziekcolumnist William Mann dat The Beatles als viertal onvervangbaar zijn. Zomaar een bassist vervangen is geen optie. Hun invloed op de popcultuur van de jaren zestig is ongekend en onherhaalbaar.
Paul onderneemt in stilte zijn eerste actie als solo-artiest: hij koop de rechten van de populaire stripserie Rupert Beer (Bruintje Beer). Dat is niet echt groot nieuws maar later zal deze aankoop een hele grote staart krijgen via Pauls succesvolle Rupert Beer projecten.
Op 17 april verschijnt dan eindelijk het album McCartney. De critici kunnen er niet zoveel mee. De ,lovende woorden zijn op een hand te tellen. Sales zijn top maar dat heeft waarschijnlijk meer te maken met de onafhankelijks verklaring van Paul dan de kwaliteit van de muziek (hoewel we daar ook een boom over kunnen opzetten). Lennon verklaart in het Amerikaanse muziekblad Rolling Stone dat er weinig tot geen communicatie is tussen de leden van de groep. Niet met Paul, maar ook niet met George en Ringo. Iedereen doet zijn eigen ding. Hij gaat fiks tekeer tegen Paul: ‘He couldn’t have it his own way, so he is causing chaos.’
In mei verschijnt nog de LP en film Let It Be en in Amerika de single The Long And Winding Road. Maar dat zijn relatieve voetnoten na de chaotische aprilmaand van 1970.
We sluiten af waar we begonnen. De wens van Ringo. And when I go to town, I wanna see all three, zong hij op Early 1970. Drie keer, Zoals dat hoort in goede sprookjes. Na drie geslaagde opdrachten krijgt de held zijn prijs. Het was een welgemeende wens maar helaas… wensen komen niet altijd uit.
– Robin Raven april 2020 –