BADFINGER DISCOGRAFIE (DEEL 3)

BFNLA Bite In The Apple Discography, BFNL Columns

De carrière van Badfinger is een van de meest tragische verhalen uit de popmuziek. In deze vierdelige serie de discografie van de band op het Apple-label.

Deel 3: Straight Up

De toekomst van Badfinger lijkt begin 1971 een gouden randje te krijgen, maar feitelijk worden de eerste nagels aan de doodkist van de band geslagen (en eigenlijk letterlijk aan die van de twee belangrijkste leden, Pete Ham en Tom Evans). In november trekt de band een nieuwe manager aan: Stan Polley, de man die de band in de jaren die volgen richting de financiële afgrond duwt door frauduleus gedrag. Hij stuurt de band direct op tournee door Amerika, waarbij George Harrison, als een bedankje voor de hulp van de band bij de opnames van diens LP All Things Must Pass, een van de optredens aankondigt.

Opnames met Geoff Emerick worden door Apple afgekeurd.

In januari 1971 duikt Badfinger, met wederom Geoff Emerick achter de knoppen, in de studio. Twaalf nummers worden opgenomen en The Name Of The Game wordt voorgesteld als single. Dan loopt het mis. De single wordt afgekeurd, waarschijnlijk door Phil Spector, die A&R man is bij Apple, maar ook de andere opnames met Geoff Emerick worden door Apple afgekeurd. Wie daarvoor verantwoordelijk is, is bijna 50 jaar na dato niet duidelijk.

Feit is dat George Harrison zich over de band ontfermt, hoewel een mix van hem en Spector van The Name of The Game ook afgekeurd wordt, waarna Al Kooper zonder succes een derde poging doet.Harrison stelt voor om een album te maken in de lijn van Abbey Road en werpt zich op als producer. Met de band werkt hij aan vier nummers. Nieuwe versies van The Name Of The Game (een van de mooiste teksten van Pete Ham) en Suitcase, die beiden ook met Geoff Emerick waren opgenomen. Verder worden I‘d Die Babe en Day After Day opgenomen. Harrison is met name dol op het laatste nummer en speelt een prachtige slide-gitaarsolo op het nummer, maar wederom krijgt de groep een klap te verwerken. George wordt door Ravi Shankar gevraagd iets te doen voor de stervende bevolking van Bangladesh waarna George The Concert For Bangladesh organiseert. Badfinger speelt mee in de begeleidingsband en het is Pete Ham die zenuwachtig naast George akoestische gitaar speelt tijdens Here Comes The Sun (ze hadden het nummer niet eens geoefend). Omdat George het te druk heeft met het concert en de mixen van het bijbehorende album, trekt hij zijn handen af van de productie van het album. Todd Rundgren neemt zijn rol over.

Ondanks alle problemen maakt Badfinger met Straight Up misschien wel hun beste album. Pete Ham is op de toppen van zijn kunnen. Luister naar zijn fenomenale zang op opener Take it All. Een nummer dat overigens gaat over zijn ervaringen tijdens The Concert For Bangladesh (openingszin is: In a way, the sun has shown on me). Verder schrijft hij het prachtige Baby Blue, een liefdesliedje voor zijn toenmalige vriendin, Dixie Armstrong (wiens voornaam in het nummer een paar keer te horen is). Ook het meerstemmige Money en het Beatlesachtige Flying zijn hoogtepunten.

Hoewel Straight Up een heerlijke powerpopplaat is, levert het album veel boze gezichten op. Todd Rundren vindt dat George Harrison te veel credits op de plaat krijgt en Badfinger is niet blij met Rundgren, die continu zijn stempel op de plaat drukt en weinig interesse in de band toont.

Maar de echte ellende moet voor Badfinger nog beginnen.

Straight Up op LP en CD.

De oorspronkelijke LP van Straight Up bevat de volgende nummers:

1. Take It All
2. Baby Blue
3. Money
4. Flying
5. I’d Die, Babe
6. Name Of The Game
7. Suitcase
8. Sweet Tuesday Morning
9. Day After Day
10. Sometimes
11. Perfection
12. It’s Over

Day After Day wordt in sommige landen met Money op de B-kant uitgebracht, in andere landen met Sweet Tuesday Morning. Baby Blue wordt uitgebracht met Flying. Op de Fillippijnen wordt I’d Die Baby gekoppeld aan Flying. Mexico brengt een EP uit met Day After Day, Sweet Tuesday Morning, Flying en Suitcase, terwijl in Nieuw Zeeland en Australië Day After Day op EP wordt uitgebracht met Day After Day, Come And Get It, No Matter What en Baby Blue. In Japan verschijnt een EP met Without You, No Matter What, Day After Day en Carry On Until Tomorrow.

Het album maakt ook deel uit van de heruitgaven in 1993 van een deel van de discografie op het Apple-label, zowel op vinyl als CD. Aan het album worden de oorspronkelijke versies van Money, Flying, Name Of The Game, Suitcase en Perfection toegevoegd, alsmede de Amerikaanse singlemix van Baby Blue.

Voor de heruitgave in 2010 worden weer andere bonustracks gebruikt, I’ll Be The One (van de eerste heruitgave van No Dice), de vroege versie van Name Of The Game en drie onuitgebrachte nummers: Baby Please, No Good At All en Sing For The Song.
Op de bonus-CD’s van de boxset uit 2010 vinden we de vroege versies van Money, Flying en Perfection die op de eerste heruitgave van het album stonden, een gecensureerde Suitcase, Sweet Tuesday Morning, Mean Mean Jemima en Loving You (die op de oorspronkelijke heruitgave van No Dice stonden!)

– Ron Bulters –