De carrière van Badfinger is een van de meest tragische verhalen uit de popmuziek. In deze vierdelige serie de discografie van de band op het Apple-label.
Deel 4: Ass
Oh, I’m sorry, but it’s time to move away
Though inside my heart, I really want to stay
Believe the love we have is so sincere
You know, the gift you have will always be
You’re the apple of my eye
You’re the apple of my heart
But now, the time has come to part
Oh, I’m sorry, but it’s time to make a stand
Though we never meant to bite the lovin’ hand
And now, the time has come to walk alone
We were the children, now we’ve overgrown
You’re the apple of my eye
You’re the apple of my heart
But now, the time has come to part
Badfinger is de ezel die een wortel voorgehouden wordt door de platenindustrie.
Zelden is zo’n wrang liefdesliedje op de plaat gezet als Apple Of My Eye en het gaat niet eens over een vrouw, maar over de relatie van Badfinger met hun platenmaatschappij Apple. Ze zijn de eerste band die door het label gecontracteerd worden en ze brengen het laatste Apple-album uit dat niet van een van de vier Beatles is. Ook de hoes is een duidelijke verwijzing naar hun relatie met Apple. Badfinger is de ezel die een wortel voorgehouden wordt door de platenindustrie, maar we gaan terug naar begin 1972.
Vlak na de release van Straight Up duiken ze opnieuw de studio in met Todd Rundgren, die twee nummers met ze opneemt: The Winner en I Can Love You. De samenwerking is geen succes en Badfinger besluit zelf de plaat te produceren. Ook dit is geen succes, waarna Chris Thomas aangetrokken wordt die er nog iets van probeert te maken. In mijn ogen tevergeefs want slechts een paar nummers zijn op het gebruikelijke niveau van de band. De opener Apple Of My Eye is zonder meer een uitzondering, het is een van de allermooiste songs van de band. Verder vallen Blind Owl en Timeless in positieve zin op. Het laatste nummer geeft de richting aan die de band met Chris Thomas inslaat na hun Applejaren.
Het duurt erg lang voordat het album in de winkels ligt. Naast de vertraging in het opnameproces heeft de band een probleem met de muziekrechten, omdat bandlid Joey Molland blijkbaar geen contract heeft met Apple, waarna hun manager, Stan Polley de release verder vertraagt. Tegen de tijd dat het album uitgebracht kan worden verkeert Apple al in zwaar weer, waardoor het album slecht gedistribueerd en nog slechter gepromoot wordt.
Badfinger heeft inmiddels al het zinkende schip verlaten en hun corrupte manager Stan Polley lijktk een droomcontract met Warner Brothers te hebben gesloten. Op papier krijgen ze drie miljoen dollar voor zes albums in drie jaar.
De band tekent het contract blind. Het lijkt de kip met de gouden eieren. Totdat een specialist bij Apple het contract bekijkt en concludeert dat de band zelf de meeste kosten voor diens rekening krijgt (en waarschijnlijk gaat een groot deel naar hun manager, die ook nog de royalty’s stiekem afroomt). Feitelijk leven ze van zakgeld van circa 1000 dollar en hier begint het einde van de band zich af te tekenen. Ze maken twee prachtplaten voor Warner die genadeloos floppen. In geldnood lenen ze zes ton van Warner, die op een rekening terecht komt waar ze niet aan kunnen komen. Stan Polley drukt een ton achterover, waarna Warner hun tweede plaat voor Warner, Wish You Were Here, uit de winkel haalt. Ook Apple is inmiddels uit elkaar gevallen, zodat Badfinger ook geen royalty’s van hun Apple-hits krijgt.
Een derde plaat vol wrange songs over de muziekbusiness (het nummer Hey Mr. Manager vat alles perfect samen) wordt snel opgenomen maar pas decennia later uitgebracht. Pete Ham ziet het niet meer zitten. Zijn vriendin is zwanger, hij heeft geen geld en ziet geen uitweg meer. Hij verhangt zich op 24 april 1975, een paar dagen voor zijn 28e verjaardag. Zijn afscheidsbrief laat niets te raden over: I will not be allowed to love and trust everybody. This is better. Pete. P.S. Stan Polley is a soulless bastard. I will take him with me.
De band gaat door, maar in 1983 is het Tom Evans die zich verhangt na een ruzie met gitarist Joey Molland over royalty’s. Drummer Mike Gibbins sterft op 56-jarige leeftijd in zijn slaap. Joey Molland is dus nog het enige levende lid en hoewel hij nog steeds optreedt onder de naam Badfinger heeft hij onder meer de muziek van de band verkwanseld met de uitgave van een uiterst dubieus live-cd van de band in haar hoogtijdagen, waarop vooral zijn bijdragen naar voren zijn gehaald en de drums worden vervangen door rare blikkerige partijen. Een tragisch eind van een nog tragischere band. De erkenning komt te laat. Het maakt alle ellende nooit goed ,maar ze verdienen een groter publiek.
Ass op LP en CD:
De oorspronkelijke tracklist van het album is:
1. Apple Of My Eye
2. Get Away
3. Icicles
4. The Winner
5. Blind Owl
6. Constitution
7. When I Say
8. Cowboy
9. I Can Love You
10. Timeless
Apple Of My Eye wordt op single uitgebracht met Blind Owl op de B-kant. Bij de heruitgave in 1996 wordt slechts één bonustrack toegevoegd: Do You Mind. De heruitgave in 2010 bevat onuitgebrachte versies van Do You Mind, Apple Of My Eye, Blind Owl, Regular en Timeless. De bonus-CD in de boxset met een deel van de Apple-discografie bevat bovendien nog onuitgebrachte versies van Get Away, When I Say, I Can Love You en Piano Red.
– Ron Bulters –