Belgische recensies 1967: Sgt. Pepper …

WebmasterNieuws

Wat schreef de Belgische pers vlak voor- en na het verschijnen van Sgt. Pepper? Tim Op het Broek zocht in de archieven van het blad Humo en kwam wat interessante artikelen tegen uit mei en juni van een halve eeuw geleden…

Drugsplaat van The Beatles? (18 mei ) 
Zoals we vorige week vertelden hebben een aantal Amerikaanse radiostations zich op slinkse manier meester kunnen maken van enkele tracks van de nieuwe Beatles-elpee. Maar nu opeens nemen een paar stations in Los Angeles aanstoot aan het nummer  ‘A day in the life’ (nadat zij het al honderden keren gedraaid hadden), met de bewering dat het verkapte publiciteit zou maken voor drugs. Publisher Dick James, die toch al in de zenuwen zit omdat de stations de nummer draaien voordat de elpee uit is, verklaarde: “Natuurlijk is het een heel ongewoon nummer en er komt een knaap in voor die rookt. Maar wat dan nog? Maar het verbaast me al niet meer als ik bedenk dat ook “Yellow Submarine” in de States verdacht werd van pep-propaganda.”  De gewraakte tekst, waarvan de radio-stations beweren dat er gezinspeeld wordt op “4.00 holes in your arm” ( 4.000 injektieprikken in je arm), is in werkelijkheid als volgt: 4.000 holes in Blackburn, Lancashire; they had to count them all; now they know how many holes it takes to fill the Albert Hall. ( 4.000 gaten in Blackburn, Lancashire, ze moesten ze allemaal tellen; nu weten ze hoeveel gaten er nodig zijn de Albert Hall te vullen.) Wat blijft er dan nog over van reclame van verdovende middelen. In ieder geval heeft EMI- Records besloten om , in verband met het voortijdige spelen van de tracks, de elpee eerder uit te brengen en wel op 19 mei.
Sgt Pepper Paraat  (27 mei) 
Wie zit te snakken naar de nieuwe Beatles-elpee kan méér dan aan zijn trekken komen bij Radio London. Deze top-plaat heeft zich n.l. meester gemaakt van álle tracks die er op de “Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band” staan en draait de nummers dan ook de hele dag door. Dat moet je proeven!
Na Beethoven en Bach…The Beatles (15 juni) 
En zo heeft de wereld zich maandenlang laten opjutten tot iedereen, snakkend naar adem om de nieuwe Beatles-Elpee smeekte. En toen bleek dat de jongens alweer een donderse stunt hadden volbracht: het resultaat overtrof namelijk de hoog gespannen verwachtingen. Met “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” hebben The Beatles de popmuziek van een nieuwere – nog diepere dimensie voorzien, zodat zelf de vergrijsde, klassiek geschoolde musici zich fronsend achter het oor krabben en in de muzikale historie naar grootmeesters gaan zoeken die The Beatles beïnvloed hebben. Frequent duiken namen op van Richard Strauss, William Byrd en ook Ravi Shankar, de man die de sitar “in” maakte; meer toepasselijk vinden sommige associaties met Lonnie Donegan, George Forby en een vroeger school-meesteresje dat zich in de kollektieve geheugens van de vier binnengedrongen heeft.

Eigenlijk sluit “Sgt. Pepper” wel aan bij de vorige Beatle-productie, al hebben zij nu de meest uiteenlopende registers van hun talent opengetrokken. The Beatles hebben altijd graag verhaaltjes in hun songs verwerkt. Soms triest en wrang of humoristisch, vaak ook verbinden zij met vrolijke kunstgreepjes de meest verschillende gevoelens. Paul McCartney kan overigens in geen enkele elpee zijn interesse voor gekke vrouwtjes intomen: in ‘Revolver’ schilderde hij ‘Eleanor Rigby’,  nu weer komt “Lovely Rita” uit de verf. Rita is een ‘Meter Maid’, oftewel een parkeermeisje, en duidelijk één van die stalen vrouwelijke politieagenten met stoere, onverslijtbare schoenen-met-steunzool-profiel die erop zijn nietsvermoedende chauffeurs te betrappen als ze vergeten geld in de parkeermeter te stoppen. Achter de hautaine koelheid van Rita – femme fatale- ziet Paul echter een sensuele background, en zingt hij in het nummer zijn verlangen uit om haar eens op de thee te vragen. De oorspronkelijkheid van een ode aan een dergelijke vrouw illustreert de onorthodoxe manier waarop The Beatles in “Sgt. Pepper” uitleven. Waar hun inspiratie ook vandaan komt, zeker is dat de grote vier een vernieuwde injectie gegeven hebben die de popmuziek minstens een half jaar zal beheersen.

Beleefheidsnonsens
Op de gekste ogenblikken hebben The Beatles flarden applaus en brokken gebrul tussen hun nummers gegooid, maar alles zo subtiel en met goede smaak dat de muzikaliteit er niet onder lijdt. Er zijn evenwel toch mensen die vooral naar aanleiding van deze versie van “Sgt. Pepper” een vingerwijzing zien dat dit wel eens de laatste elpee van The Beatles kan zijn.

Omdat ze in dit nummer zingen “we hope you have enjoyed the show” (we hopen dat het jullie bevallen is). We kunnen alleen maar hopen dat dit betrekking heeft op déze elpee en iet op hun hele carriere.

Gevarieerd is dit album beslist. Van de titelsong (met Paul ala James Brown) tot de eindtrack “A day in the life” met John en Paul en een 41-koppig orkest, flitsen The Beatles alle mogelijke muzikale richtingen uit, in een heerlijke mengkroes van nieuwe sounds. Maar altijd weer met die typische Beatles-iaanse stempel: een verbinding met humor en medelijden, van sympathie en cynisme. Zo zingt Ringo met zijn uitgestreken keelstem: “With a little help from my friends”; Being for the benefit of Mr. Kite”is een verhaal over een trampoline expert; George Harrison gaat zich in “Within you, without you” te buiten aan zeer Indisch getinte sitar-muziek. Paul laat de invloed van George Formby blijken in “When I’m 64.” In “Goodmoring, goodmorning” spuit John een bloemlezing van afgebleekte beleefdheidsnonsens die mensen plegen te vertellen als ze niks te zeggen hebben.  Alles bij elkaar is Sgt. Pepper een opmerkelijke bijdrage tot de wereld-muziek. Hier zijn geen publicitair gefinancierde slogans nodig. Deze wijn behoeft geen krans.

Pete Townshend (The Who): “Ze zijn weer een fantastisch! Het rotte was alleen maar dat ik de spullen eerste via Radio London hoorde, en met alle spots en knallen die de Dj’s er doorheen schoten leek het verdomd slecht opgenomen; ik vrees dat het heel wat mensen die (verkeerde) indruk krijgen als ze “Sgt. Pepper” via de piraten horen. In elk geval hebben The Beatles hier eens willen zien hoever ze kunnen gaan zonder de publieke interesse te verliezen. Deze elpee zal ook verschillende mensen ontgoochelen, maar ik vind ‘m overweldigend. Het idee om de tracks aan elkaar te lijmen is iets waar wij ook al aan gedacht hadden, en ik hoop maar dat veel groten The Beatles hier in zullen navolgen. “

Eric Burdon ( The Animals): “Ik duizel nog. Telkens als ik The Beatles hoor zijn ze weer beter dan daarvoor. Ergens hoopt iedereen wel dat hun kwaliteit vermindert,  maar dat doet ze nooit. Dit album is gewoon “too much”- wat kan ik nog meer zeggen?”

Tom Jones: “Ik heb de plaat nog niet, en ik heb niet genoeg interesse om ze te kopen. Misschien heb ik wel een paar tracks op de radio gehoord, maar dan toch zonder te weten dat zij het waren”.

Chris Denning: “Wat mij vooral verbaast is dat The Beatles altijd weer zulke melodieuze songs kunnen maken. Al is dit geen vooruitgang voor mensen die wég waren van “Strawberr Fields”

Jeff Beck: “Ik heb de plaat nog niet gehoord en ik hoef ‘m niet te horen ook. Het is mijn genre niet. Geen interesse.”

Simon Dee (Britse DJ): “De elpee is origineel in de ware zin van het woord, en je moet hem dikwijls beluisteren voor je er helemaal “in” komt. “Lucy” is geweldig, “She’s leaving home” zuivere poëzie, en “A day in the life” gewoon onweerstaanbaar. En hiermee hebben The Beatles een hoge vlucht genomen, en dit is gewoon een nieuwe kunstvorm – geen popmuziek meer”.

Alan Blakley (The Tremeloes): “We zijn allemaal fervente Beatlesfans, dus vinden wij alles goed wat ze doen. Ze brengen tenminste nieuwe sounds, en de elpee is gewoon knap. Wel beter dan vorige als geheel gezien.”

Ray Davis (The Kinks): “Ik heb nog maar twee tracks op de radio gehoord, dus kan ik ook niet oordelen over het hele album. “When i’m 64” is een prachtplaat. “Goodmorning, goodmorning” is ook heel goed, al heb ik hier en daar wel een paar boerderij-geluidjes gemist. Kijk, dit zijn alleen maar eerste indrukken, maar mijn eerste indruk van “Revolver” is dit van nu ook nog. Ik ben zeker dat het The Beatles geen bal kan schelen als de songs het niet doen bij hun fans – ze zullen zeggen: “we hebben dit voor onze eigen lol gedaan”.

– Tim op het Broek –