van der Linde vertelt

Op de dag van onze thuisvlucht, nemen we nog even tijd voor de Double Fantasy tentoonstelling in het Liverpool Museum. “Ga jij maar alvast” moedigen mijn vrienden me aan. Ik vertrek in gestrekte draf en huppel als een hinde de museumtrappen op naar de bovenste etage. Veel grote witte aanplakborden met zwarte letters, in die onmiskenbare War Is Over-opmaak. Diverse ...

Soms ontdek je door een cover het origineel of leer je het beter waarderen; zélfs de The Fab4 kwamen via The Carpenters en Sérgio Mendes and Brazil ’66 langs die eerste route tot mij. Dat tweede heb ik vaak bij McCartney’s solo werk. In 2017 pakten de Vrienden van Amstel groots uit en brachten – deels hoog in de nok ...

Voor John is het Beatles’ repertoire af en toe ook een bron van inspiratie. Soms put hij uit Pauls teksten, soms citeert hij zichzelf en soms inspireert hij zijn muzikale partner. In I Am The Walrus (1967) zet hij het schoolvriendinnetje van zoontje Julian nogmaals op een voetstuk: See how they fly like Lucy in the sky, see how they ...

Hoewel niet de juiste naald op mijn Philipsdraaitafel zit, vis ik de Quadrafonische versie van Introspection (1972) van Thijs van Leer tóch uit de Kringloopbakken. Introspectie of zelfreflectie is nadenken over je eigen gedrag, gedachten, gevoelens en herinneringen. Soms om ze te (h)erkennen, soms om er van te leren. Ik laat Thijs’ tot stereo gereduceerde fluitklanken - gelardeerd met Letty ...

In den beginne werd op 5 oktober 1962 de mono single Love Me Do geschapen. De eerste elpee Please Please Me werd óók al in stereo gemixt. In hun actieve periode brachten de FAB4 naast de singles en elpees tevens een aantal EP’s uit; Magical Mystery Tour (1967) met het bijbehorende boekje is legendarisch. In de Verenigde Staten was het ...

Jeff Lynne componeerde Do Ya (1971) toen hij bij The Move speelde. Aan de overkant van de grote plas bleek dit b-kantje van hun single populairder dan de beoogde a-kant; het werd The Move’s enige Amerikaanse hitje. ELO nam het in 1976 opnieuw op voor hun album A New World Record, omdat bleek dat men ten onrechte de Do Ya-versie ...

Mijn beste vriend wees me halverwege de 70er jaren enthousiast op Killer Queen. Interessant, vond ik. Voor Bohemian Rhapsody liep ik niet écht warm, maar bij Eddie Howells Man from Manhattan spitste ik mijn oren. Pas toen ik het gitaarintro van Death on two legs toevallig hoorde, zag ik het licht. Een paar jaar lang verdreef Queen de Fab4 naar ...

Wie kent niet dat overweldigend gevoel van tijdloosheid, van voor altijd en eeuwig? Van in elkaars ogen verdrinken en van die zielsverwant voor ’t leven? Verliefdheid lijkt een eeuwige vlam, maar is vaker de zon die de sneeuw laat smelten. Vaak hou je er een kater aan over; koester dan je prettige herinneringen aan ‘t drinkgelag, doe even rustig aan ...

We lopen een paar dagen te laat langs het Amsterdamse Hiltonhotel. De festiviteiten rondom 50 jaar Bed-in zijn nét achter de rug. Ik trek de stoute schoenen aan en vraag bij de receptie of we tóch nog eventjes in John en Yoko’s kamer mogen gluren. Even later stappen mijn mede-Beatlepelgrim en ik over de drempel van kamer 902 . . ...