De meeste Beatles fans weten dat het afgelopen donderdag, 6 juli 2017, precies zestig jaar geleden was dat Paul McCartney aan John Lennon werd voorgesteld tijdens het Woolton Garden Fete bij de St. Peter’s Church in Woolton. John zelf zei daar ooit over: “That was the day, the day that I met Paul, that it started moving”.
Om aandacht te schenken aan deze gedenkwaardige dag had St. Peter’s Church in samenwerking met de Bishop Martin Primary School en Cavern City Tours een uitgebreid herdenkingsprogramma voor deze week samengesteld dat op woensdag 5 juli begon en tot zondag 9 juli zou voortduren. Hieronder een beknopt verslag van de eerste twee dagen:
Woensdag 5 juli
Op deze ochtend begon om 10.30 een Beatles singalong in St. Peter’s Church Hall met begeleiding van een ukelele orkest uit Woolton. Zo’n honderd mensen waren hierbij aanwezig onder wie drie Amerikanen, een Duitse en ondergetekende. Bijna alle anderen kwamen uit Woolton zelf, een enkeling elders uit Groot-Brittannië. De gemiddelde leeftijd liep aardig tegen de zeventig. Gelukkig waren er tekstboekjes aanwezig want lang niet alle aanwezigen kenden de teksten uit het hoofd. Nu is dat niet zo vreemd wanneer een relatief onbekend nummer als “Little Girl” wordt gezongen maar ook bij “Love Me Do”, “She Loves You” en “Here Comes The Sun” werd de tekst nog door velen vanaf papier meegezongen. Hoewel het allemaal niet heel erg zuiver klonk, hadden de aanwezigen het prima naar hun zin. Rond 11.30 was er koffie en koek voor alle bezoekers en om 12.00 uur eindigde de singalong.
Kort hierna begon vlak om de hoek van de kerk in het Woolton Picture House een speciale voorstelling van de film “A Hard Day´s Night”. Deze bioscoop is de oudste nog bestaande in Liverpool. Hier schijnt John Lennon in de jaren vijftig van de vorige eeuw kind aan huis te zijn geweest. Kijkend naar de staat van het meubilair is het niet denkbeeldig dat hij hier destijds nog op gezeten heeft! De film werd ingeleid door Richie The Ranger, een bekende inwoner van Liverpool, die normaal gesproken wandelingen door de stad organiseert.
Hij vertelde onder meer dat Wilfrid Brambell die in de film de grootvader van Paul speelt steevast als “very clean old man” wordt aangeduid, een soort running gag vanwege het feit dat hij in de tv-serie “Steptoe And Son” juist als “dirty old man” te boek stond. Ook maakte hij duidelijk dat de politie agent in de aftiteling onterecht als “inspector” wordt vermeld, aangezien hij in de film het uniform van een brigadier droeg. Brian Epstein had ook een piepklein rolletje in de film maar dat was niet genoeg om op de aftiteling te komen.
Op woensdag en donderdag was er ook nog de mogelijkheid om St. Peter’s Church en de klokkentoren te bezoeken. Het carillon speelde deze dagen regelmatig Beatles songs.
Donderdag 7 juli
Dit was de dag waarop precies zestig jaar geleden Ivan Vaughan, boezemvriend en tevens achterbuurjongen van John Lennon, zijn schoolmaat Paul McCartney aan hem voorstelde. Wat van die ontmoeting is gekomen, weten we inmiddels allemaal! Zie voor een uitgebreid verhaal over die ontmoeting ook deel 1 van mijn blog over Het Liverpool van The Beatles: https://beatlesfanclub.nl/liverpool-the-beatles-deel-1/
Deze dag was St. Peter´s Church Hall al in de ochtend vrij toegankelijk en ik kwam daar Colin Hanton tegen, de drummer van The Quarrymen, die ik twee jaar eerder ook op Penny Lane al eens had ontmoet. Ik vroeg hem naar zijn herinneringen aan die dag in 1957 en hij vertelde mij dat het net zo’n mooie dag als vandaag was maar niet zo warm. Hij was na het optreden op het grasveld achter de kerk, even naar huis gegaan om thee te drinken en heeft daardoor de ontmoeting tussen John en Paul in St. Peter’s Church Hall gemist. Buiten de hal liep ik vervolgens Len Garry tegen het lijf en ook hem vroeg ik hoe hij het zestig jaar geleden had beleefd.
Hij was heel openhartig en vertelde dat het optreden eigenlijk helemaal niet zo goed ging en de band waarschijnlijk ook geen toekomst had gehad als Paul er niet bij was gekomen. The Quarrymen waren toen gewoon een stelletje vrienden die het leuk vonden om muziek te maken!
Na de lunch op weg naar de Bishop Martin School, gelegen achter de St. Peter’s Church. Daar zou om 14.00 uur de processie vertrekken voor een tocht door Woolton, net als zestig jaar geleden. Alleen was deze keer de optocht beperkt tot één vrachtwagen waarop The Quarrymen plaats gingen nemen. Dus geen padvinders, geen muziekkorps en ook geen rozenkoningin op een vrachtwagen. Ik sprak daar nog even met Doug Chadwick, die net als toen de chauffeur van de vrachtwagen zou zijn. Het was destijds een routine klus voor hem geweest, niet anders dan het rondrijden van padvinders of groepen studenten die geslaagd waren. Pas jaren later toen The Beatles inmiddels beroemd waren, had hij zich gerealiseerd dat hij getuige was geweest van een historische gebeurtenis. Een ander hoofdpersoon van die dag in 1957 was Geoff Rhind, de maker van de historische foto’s van het optreden van The Quarrymen. Ook hij was hier aanwezig, deze keer echter zonder camera. Ik vroeg hem of hij er geen bezwaar tegen had dat ik zijn foto op de website van beatlesfanclub.nl had gebruikt met vermelding van zijn naam. Hij antwoordde mij dat hij daar juist trots op was.
Onder grote belangstelling ging de vrachtwagen op weg, gevolgd door een flink aantal fans die foto’s en video opnames maakten van het gebeuren. Door de verkeersdrukte duurde de tocht bijna een uur maar daardoor hadden de geïnteresseerden wel alle gelegenheid om de wagen te volgen en hun plaatjes te schieten. Hier is een korte impressie van die tour te zien:
Bij terugkomst bleken er al enkele honderden mensen aanwezig te zijn voor de ingang van het Bishop Martin School Field. Daar poseerden The Quarrymen nog even staande op de vrachtwagen. Met v.l.n.r. Nigel Walley, Colin Hanton, Rod Davis, Len Garry, John Duff Lowe en Chas Newby.
Even na drie uur ging de poort open en konden de bezoekers tegen betaling van £ 2,50 naar binnen en ontvingen een programma. De optredens zouden niet plaatsvinden op de oorspronkelijke locatie maar op het grote sportveld van de school waar ook allerlei kraampjes met lekkernijen en memorabilia waren uitgestald.
De opening van het Woolton Garden Fete werd gedaan door Julia Baird en Jacky Dykins, de halfzussen van John Lennon. Zij reikten daarna ook de prijzen uit voor de verkleedwedstrijd van de kinderen. Sommigen hadden zich voor deze gelegenheid uitgedost als aardbei of yellow submarine maar ook waren deze twee mini Beatles te bewonderen.
Om 17.00 uur was het dan zover dat The Quarrymen hun opwachting maakten.
Om 16.00 begon het muzikale programma onder een steeds dreigender wordende lucht. Als eerste speelde de brassband van het Leger des Heils. Na een aantal gospels sloten zij af met “All You Need Is Love”. Daarna was het de beurt aan Johnny Storm & the T-Cups die het publiek konden vermaken met vooral nummers van Buddy Holly en Elvis Presley. Om 17.00 uur was het dan zover dat The Quarrymen hun opwachting maakten. Helaas begon het toen net te regenen waardoor het nodig was om een party tent boven het podium te plaatsen. Maar voordat de toeschouwers regenjacks of paraplu’s tevoorschijn hadden gehaald werd het alweer droog en even later scheen het zonnetje zelfs. De setlist van hun optreden bestond uit een aantal klassieke skiffle nummers zoals “Rock Island Line”, “Maggie May” en “Come And Go With Me”. Ook speelden ze “In Spite Of All The Danger”, wat in 1958 de achterkant van hun eerste plaat zou worden. Bij die plaatopname speelden destijds ook drummer Colin Hanton en pianist John Duff Lowe mee (zie ook mijn Liverpool blog: https://beatlesfanclub.nl/liverpool-the-beatles-deel-3).
Hierbij nog een compilatie van het optreden van The Quarrymen, met excuses voor de soms wat mindere geluidskwaliteit:
Hierna was het nog de beurt aan The Coburn Brothers, die regelmatig in de Cavern Club optreden. Zij speelden een flink aantal Beatles nummers, vooral uit de beginperiode van de band.
Hierna snel wat gegeten en door naar St. Peter’s Church Hall voor de Grand Dance. De kaarten waren in april al snel uitverkocht dus ik mocht mij gelukkig prijzen er snel genoeg bij te zijn geweest. In de Hall waren zo´n tweehonderd aanwezigen, waaronder ook Julia Baird en Jackie Dykins, Freda Kelly (de secretaresse van de Engelse Beatles fanclub) en Tony Bramwell (assistent van Brian Epstein en later o.a. de baas van Apple Records). Verder waren er nog zes dames in de zaal die er ook zestig jaar terug bij waren geweest!
Ik sprak Nigel Walley die destijds als manager probeerde optredens te regelen voor The Quarrymen. Hij biechtte op dat hij en zijn vrienden wel lid waren geworden van de jeugdclub van St. Peter’s in de hoop daar meisjes te versieren. Zelf kwam hij hooguit met Kerst een keertje in de kerk. Verder vroeg ik John Duff Lowe waarom hij die middag alleen met zijn rechterhand het keyboard bespeelde. Hij legde uit dat hij de vingers van zijn linkerhand moeilijk kan gebruiken en daarvoor binnenkort naar het ziekenhuis moet. Omdat The Quarrymen sinds ruim een jaar Chas Newby als bassist erbij hebben, valt het gemis van de bas tonen van die linkerhand niet zo op. Hij zei ook dat The Quarrymen nooit repeteerden en dat Rod Davis altijd de setlist samenstelde die de rest van de band dan maar moest spelen! Chas Newby heeft overigens eind 1960 nog precies twee weken als vervanger van Stu Sutcliffe die in Hamburg was achtergebleven, met The Beatles samen gespeeld.
Het avondprogramma begon met een optreden van Johnny Storm & the T-Cups, die dezelfde setlist als die middag speelden. Hierna was het de beurt aan Mike Byrne & the Sun Rockers die lekkere rock’n’roll in de stijl van Jerry Lee Lewis lieten horen. Om 21.00 uur begon het optreden van The Quarrymen waar alle aanwezigen natuurlijk voor waren gekomen. Zij speelden juist allemaal andere nummers dan in het middagprogramma. Technisch is er het nodige op aan te merken maar dat is misschien ook wel de charme van de band waarvan het jongste lid 75 jaar oud is. Als introductie van “Puttin’ On The Style” merkte Rod Davis op dat hij het een schandaal vindt dat de opname die een zekere Bob Molyneux in 1957 heeft gemaakt en die sinds 1995 in het bezit van EMI is, nog steeds niet is uitgebracht. Ook herdacht Rod de drie leden van de oorspronkelijke band die inmiddels zijn overleden, te weten John Lennon (1980), Eric Griffith (2005) en Pete Shotton (2017). Hierbij nog een compilatie van dit optreden van The Quarrymen, met wederom excuses voor het soms wat matige geluid.
De set werd afgesloten met een vertolking van het Beatles nummer “When I’m Sixty-Four” dat met een eigen tekst werd omgedoopt naar “When I’m Eighty-Four”. Hierna mochten Mike Byrn en Johnny Storm nog elk een half uur vol maken waarmee deze gedenkwaardige avond werd besloten.
Paul van Riet (alle foto’s en video’s © Paul van Riet)