Dankzij de buurman!

BFNLBFNL Columns, My Head Is Filled With Things To Say

Het zijn barre tijden voor Beatlesverzamelaars met (te) weinig geld. Sinds de invoering van Marktplaats en Ebay is het nagenoeg ‘dag met je handje’ tegen de mazzelkoopjes. Gelukkig heb ik dat vindersgeluk zelf nog wél mogen smaken. In de tijd dat ik studeerde en woonde in Tilburg was er de, in Tilburg, legendarische platenzaak Tommy die veel tweedehands lp’s verkocht. De platen waren maar matig gesorteerd. Er stond een bak(je) collectorsitems en verder waren de lp’s gesorteerd op genre. Bij mijn weten was er niet eens een sortering op alfabet, maar daar durf ik mijn hand niet voor in het vuur te steken. Hoe dan ook, wilde je alle platen gescreend hebben dan was je wel een middagje bezig. En uiteraard had ik die tijd als student… Met enige regelmaat stond ik dan ook te lange tijd te vissen in de bakken van Tommy. Hard werken, maar de echte verzamelaar werd dan ook echt beloond zo nu en dan. Zo overkwam het mij dat ik eens een originele Thrillington-lp uit de bakken trok voor slechts vijf gulden! Typisch gevalletje ‘ze weten niet wat ze te koop hebben gezet.’ Mijn hartslag versnelde en zweetdruppels van geluk verschenen op mijn voorhoofd. Zelfs vijf gulden kon mijn arme studentenbudgetje nog wel trekken! Omdat ik de lp muzikaal niet erg interessant vond nam ik hem mee naar de eerstvolgende Beatlesdag in de Meervaart en verkocht hem daar voor 200 gulden. Voor het eerst in mijn leven nam ik aan het eind van een Beatlesdag meer geld mee naar huis dan dat ik had meegenomen.

Helaas behoort dit soort momenten nagenoeg tot het verleden. Ik fantaseer nog wel eens over rommelmarkten waar een doos staat, met daarin louter zeldzame Beatlesplaten. Van ‘butcher covers’ en ‘Shell Help’-hoezen, tot zeldzame eerste stereopersingen van Please Please Me, tot een Two Virgins (met originele bruine zak) en natuurlijk een stapeltje kerstflexi’s met als kers op de taart de bijbehorende verzamel-lp (for fanclubmembers only!) en dat alles voor een prikkie… ’Twintig euro als u de hele doos meeneemt, dan zijn wij er vanaf.’ Veel en veel te mooi om ooit waar te kunnen zijn natuurlijk. Jammer genoeg hebben sites als Marktplaats en Ebay nogal wat roet in het verzamel-eten gegooid. Zodra het woord Beatles ergens opstaat wordt het gegoogled en wordt er een ‘reële’ marktwaarde opgeplakt. Leuk en handig voor verkopers, maar doodzonde voor koopjesjagers. Voordelen zijn er ook natuurlijk. Als je genoeg geld te besteden hebt om spullen te kopen, dan heb je met deze sites je spullen juist snéller verzameld, maar of de lol er dan nog is…?

Sinds anderhalf jaar woon ik met mijn gezin in een andere straat. Ik heb wat langer dan gedacht moeten wennen aan mijn andere omgeving. Kennelijk ben ik toch honkvaster dan ik altijd heb gedacht, maar onze buren bleken regelrechte muziekliefhebbers die ook de Beatles hoog in de top tien hadden staan, dus mijn nieuwe adres kon ik met een gerust hart omarmen en zo kon het gebeuren dat enkele weken geleden buurman Olaf mij op straat aansprak met de vraag of ik interesse had in een stapeltje Beatles-lp’s. Hij had geen platenspeler meer, verzamelde alleen nog maar cd’s en had de lp’s onlangs in een doos gevonden ergens in een kast onder het stof. Twee albums getiteld Rarities, één met foto’s en een blauwe (…aha, de Europese en Amerikaanse uitgave…), een lp met een foto van de Beatles eind jaren ’60, zonder titel (…dat moet Hey Jude wezen…) en, naast nog wat platen van McCartney en Sgt. Peppers een wat obscure plaat die Beatles In Italy heet (…sorry Olaf, nog eens..?) Mijn hartslag verhoogde enigszins… Ik kan me maar al te goed de momenten herinneren dat ik op Beatlesdagen met deze lp’s in mijn handen stond, maar besloot ze niet te kopen.

Qua muziek voegen ze niet veel toe aan wat ik al had en hoewel de lp’s wel degelijk in iedere Beatlesverzameling hoorden, besloot ik altijd maar om mijn beperkte budget in iets anders te steken. Toevallig liep ik een poosje terug nog met het plan de platen toch maar eens aan mijn collectie toe te gaan voegen, totdat buurman Olaf ze nagenoeg letterlijk in mijn schoot wierp in ruil voor een paar McCartney Archive-cd’s. Wat een mazzel!

Het is dan ook werkelijk een prachtige uitgave.

Het gevoel van de Thrillington-vondst popt iedere keer weer op als ik The Beatles In Italy trots op het plankje boven de platenspeler zie staan. Het is dan ook werkelijk een prachtige uitgave. Niet de 1984 re-release, maar een moeilijk verkrijgbare originele Italiaanse 2nd pressing met zwart ‘Parlophon’ label. In perfecte staat met een charmant ‘muziekhandel Timmermans Roosendaal’-stickertje. Het is niet de nóg zeldzamere 1st pressing met rood label, maar de 2nd pressing op deze manier verkregen is absoluut goud waard. Natuurlijk heb ik Olaf opgebiecht dat hij The Beatles In Italy voor een leuke prijs had kunnen verkopen op Marktplaats of Ebay. Maar hij vond dat de plaat, net als de rest van de stapel, thuishoorde in de handen van een ware liefhebber. I rest my case…

Ik weet nu nóg zekerder dat de keuze om te verhuizen de goede was. Ik hou nu nog meer van mijn nieuwe straat dan ik inmiddels al deed en mijn verzamelhart heeft een inmiddels zeldzame boost mogen beleven. Met dank aan de buurman.

– Luc van Gaans –