Het nummer ‘Memories are made of this’ begint als volgt:
“Sweet, sweet memories you gave-a me you can’t beat the memories you gave-a me.”
Ze zeggen wel dat als je herinneringen aan elkaar rijgt, dat het mozaïek van ons leven is. Gedurende mijn jaren als journalist heb ik veel mensen geïnterviewd, sommigen herinner ik me nog, sommigen niet, velen via de telefoon maar een aantal persoonlijk. Een van de vele interviews die ik heb gehouden, was met Victor Spinetti.
Voor degenen die het niet weten: Victor speelde mee in zo’n 30 films, waaronder The Return of the Pink Panther, The Krays, Under Milk Wood (met Richard Burton en Elizabeth Taylor) en Digby, the Biggest Dog in the World. Maar onder muziekfans en in het bijzonder fans van the Beatles is hij het bekendst vanwege zijn verschijning in drie films met the Beatles, te weten: A Hard Day’s Night, Help, en Magical Mystery Tour.
Hij schreef ook mee aan In His Own Write, het toneelstuk gebaseerd op een boek van John Lennon.
Vele jaren geleden, ik denk dat het in 1999 was, verscheen hij als King Rat in Dick Whittington, in the Royal & Derngate in Northampton.
Ik hoefde alleen de straat over de steken vanuit het kantoor van de krant om Victor te interviewen.
Het gesprek ging over een aantal zaken, zoals over Victors grootvader die helemaal van Italië naar Wales liep, de invloed van Italiaanse schuimige koffie en Italiaans ijs in Wales en hoe hij ooit boven een fish & chips zaak woonde in het stadje Cwm vlakbij Ebbw Vale.
Ik herinner me dat hij betrokken was, erudiet en vol met verhalen over theater en films. Een hoogtepunt was toen hij me de ware betekenis van I Am the Walrus vertelde. Hij zei dat hij het nog nooit aan iemand anders had verteld en sindsdien heb ik het ook nooit aan iemand verteld. Ik heb ook nog nooit ergens anders gelezen of gehoord wat ik weet.
Wat Victor zei over I Am the Walrus, was wat hij weer had gehoord van John Lennon.
Het gaat over het deel:
“Waiting for the van to come
Corporation T-shirt, stupid Bloody Tuesday
Man you’ve been naughty boy
You let your face grow long…
I am the egg man
They are the egg men
I am the walrus
Goo goo g’joob…
Victor vertelde met dat het ging over een man (in de tijd dat de song werd geschreven was John 26), die in zijn keuken zit te denken over zijn vrouw en zoon en zich afvraagt of dit het is. Is dit alles wat er is in het leven. Het kwam neer op het buiten zetten van de vuilnis (Corporation T-shirt) om te worden opgehaald door de gemeente. Is dit alles? Wordt het nooit beter dan dit? En de Goo goo g’joob was een schreeuw tegen dit alles, uit onmacht om een antwoord te vinden.
Altijd als ik I Am the Walrus hoor, denk ik aan wat Victor me vertelde over de betekenis van het nummer. Zoals ze zeggen: “Make of that what you want.” (Doe ermee wat je wil).
(Bron: somersetcountygazette.co.uk)
(Vert.: Ruby Van Den Bergh-Coenraads