Vanaf het begin liet Ringo Starr zien dat hij zich niet zou beperken tot het drumstel. Op Please Please Me (1963), het debuutalbum van The Beatles, hoorden fans onze “Ring” Boys zingen, een nummer in Amerika bekend geworden door The Shirelles. Voor het einde van ’63 gaven de Fab Four nog een album uit (With The Beatles) en Ringo leverde nog een vocaal nummer. Deze keer scheurden Ringo en de boys weg metI Wanna Be Your Man,” een rocksong geschreven door John Lennon en Paul McCartney.
Rond die tijd probeerde Ringo voor het eerst zijn talent uit met hetschrijven van een nummer. Twee jaar later zou hij zijn eerste krediet krijgen (samen met John en Paul) op Rubber Soul met What Goes On. Het zou tot 1968 duren voordat Ringo een nummer af zou leveren dat door hem zelf geschreven was. Het zou het eerste van de twee nummers zijn die hij voor The Beatles schreef. Ringo’s eerste poging was Don’t Pass Me By op The White Album.
Wanneer journalisten vroegen naar de vreemde Lennon-McCartney-Starkey-samenwerking in What Goes On (1965), antwoordde Ringo met zijn eigenzinnige humor over zijn bijdrage. “Ongeveer vijf woorden en sindsdien heb ik niets meer gedaan!” zei hij.
Hij had al een eigen nummer, ergens goed opgeborgen. In feite had hij dat al, voordat hij Pete Best verving als drummer. Volgens Mark Lewisohn speelde Ringo het voor zijn nieuwe bandleden, vlak nadat hij in 1962 bij de groep kwam.
Twee jaar later promootte Ringo het nummer tijdens een bezoek aan een radiostation in Nieuw Zeeland. “Zing het nummer wat ik heb geschreven,gewoon voor een plug”, zei Ringo daar. De band deed het niet en het bleef nog een paar jaar in de la – totdat de band in ’68 zijn fatale trip naar India maakte. Daar maakte Ringo eindelijk het nummer af (soort van) en de band nam het op voor The White Album. John en George speelden niet mee, maar Paul speelde piano en bas. Een gastvioolspeler nam de hoofdrol om het nummer een countrygevoel mee te geven.
Ringo vond zijn ideale onderwerp met Octopus’s Garden op Abbey Road. Terwijl Don’t Pass Me By amusant genoeg is, zou Ringo zijn songwriting-piek later in dat jaar pakken, toen hij Octopus’s Garden schreef. Hij kwam op dat nummer, nadat hij midden in de White Album-sessies de band had verlaten. Weg:op een familie vakantie in Italië en niet zeker, of hij terug zou gaan naar The Beatles, leerde Ringo over de gewoontes van octopussen, terwijl hij met het jacht van Peter Sellers dobberde op de Middellandse zee. De kapitein legde hem uit hoe deze zeebewoners hun tuintje opzetten.
“Hij vertelde mij alles over octopussen – hoe ze over de zeebodem gaan en stenen verzamelen en glimmende voorwerpen en tuintjes maken”, vertelde Ringo in 1981. “Ik dacht: ‘wat geweldig!’ omdat ik in die periode ook alleen maar onder water wilde zijn. Ik wilde er een tijdje tussenuit.” Bij dit tweede en laatste Starkey-nummer speelden alle Beatles mee en Ringo leverde speels de bubbeleffecten en zong ook de roerende hoofdstem. Het is een van Ringo’s mooiste momenten met de band en George was gek op het nummer. “Ik vond een diepere betekenis in de tekst”, vertelde George nadat Abbey Road was uitgebracht. “‘Resting our head on the sea bed’ en ‘We’ll be warm beneath the storm’, dat is zo mooi gevonden. Omdat het lijkt, alsof dit niveau een storm is en wanneer je een soort van diep in je bewustzijn bent, is dat heel vredig.”
(Bron: cheatsheet.com)
(Vert: Trix van Twist)