George Harrison en Eric Clapton waren eind jaren zestig muzikale geestverwanten. Harrison was in dat decennium een vaste kracht van The Beatles en Clapton was juist een vrije vogel in de Engelse muziekscene, nadat hij van The Yardbirds naar Cream was verhuisd en met zijn nieuwe band het psychedelische rocklandschap domineerde.
Hoewel The Beatles een unieke en onbreekbare eenheid waren, hielp Clapton toch bij enkele van Harrison’s beste nummers voor de band. Tijdens de verguisde sessies voor ‘The White Album’ wilde geen van de Beatles iets met één van de anderen te maken hebben. De band was verschillende creatieve richtingen ingeslagen en Harrison begon (eindelijk) in de gunst te komen bij de songwriting-machine van Lennon & McCartney.
Eén van Harrison’s bijdragen aan het album was ‘While My Guitar Gently Weeps’, dat hij schreef tijdens een meditatieretraite in India met de Maharishi. Hoewel Harrison in het nummer geloofde, merkte hij dat geen van zijn bandleden het een eerlijke kans gaf. In ‘The Beatles Anthology’ zei hij: “Ik denk niet eens dat ze er allemaal op meespeelden. Dus ik ging naar huis en had zoiets van ‘nou, dat is jammer’, omdat ik wist dat dit nummer best goed was”.
Omdat de gitarist wist dat het niets zou opleveren wanneer ze met z’n vieren samen in een ruimte ermee aan de slag zouden gaan, vroeg Harrison aan Clapton om tijdens de opnamesessie aanwezig te zijn. Een belangrijk argument was dat George één van de Les Paul-gitaren mocht bespelen die Clapton hem een paar maanden eerder had geschonken. Zodra Clapton de kamer binnenkwam (onder het pseudoniem Eddie Clayton), viel het nummer op zijn plaats. Paul McCartney’s bijdrage was een prachtige piano-intro en John Lennon hield de lage tonen vast op een zes-snarige bas. De hulp van Clapton streek de zaken destijds glad en Harrison wist dat hij nu iets voor Clapton terug zou moeten doen.
Harrison schreef een song voor Cream ‘Badge’, wat één van hun grootste hits werd. Hoewel Clapton nog zijn stempel op het nummer drukte, kreeg Harrison’s songtekst ook nog wat hulp van Ringo Starr, die de regel over ‘zwanen in het park’ toevoegde. In 1977 onthulde Harrison in een interview aan ‘Crawdaddy’: “Ik heb Eric geholpen met het schrijven van ‘Badge’, weet je”. Sprekend over de hachelijke situatie van het schrijven van liedjes waarin Cream zich bevond, legde Harrison uit: “Elk van hen moest een nummer bedenken voor dat ‘Goodbye’-album, en Eric had nog niets.” Dit verslag van de songwriting-operatie voor ‘Goodbye’ verklaart veel, aangezien het album op sommige punten een beetje onvolledig aanvoelt. Als je aandacht besteedt aan de tekstuele inhoud van ‘Badge’, raak je een beetje in de war. Bijvoorbeeld in “Thinkin’ ’bout the times you drove in my car/Thinkin’ that I might have drove you too far” en “I told you not to wander ’round in the dark/I told you ’bout the swans, that they live in the park”. Dit zijn slechts enkele van de rare, kinderachtige regels.
The Beatles waren in die tijd op het donkerste punt in hun carrière. Ze zaten elkaar steeds in de haren en hun back-to-the-basics-project ‘Get Back’ werd in de koelkast gelegd om tijd te maken voor een laatste album (‘Abbey Road’). Temidden van alle spanningen hadden The Beatles ook nog te maken met zakelijke problemen, waar Harrison een vreselijke hekel aan had en bij besprekingen hierover was hij liever niet aanwezig. Na één van die sessies met accountants ging Harrison naar het huis van Clapton, waar hij een akoestische gitaar oppakte. Zoals Clapton zich herinnert in de documentaire ‘Living in the Material World’, componeerde Harrison ter plekke het prachtige ‘Here Comes the Sun’. Clapton vertelde: “Het was een mooie lentemorgen. En George liep gewoon door de tuin en begon ‘Here Comes the Sun’ te zingen”. Harrison’s ode aan de opkomende zon zou één van de blijvende klassiekers van The Beatles worden en was dus simpelweg voortgekomen uit gelukzalig en zorgeloos door de tuin wandelen.
Hoewel de relatie tussen Clapton en Harrison gespannen raakte tijdens de affaire rondom Pattie Boyd, jamde Harrison nog steeds regelmatig met zijn vriend. Hij nam Clapton ook op in het titelnummer van het album ‘Cloud Nine’ uit 1987 en vier jaar later gingen ze samen op tournee in Japan. Relaties gaan ook in rock-‘n-roll aan en uit, maar niets kan een band verbreken die begint met muziek.
(Bron: faroutmagazine.com)
(Vert: Aad Kuling)