Ik herinner het mij als de dag van gisteren – deze gebeurtenis, niet het nummer, hoewel ze met elkaar te maken hebben.
Ik heb het over het kopen van het White Album van The Beatles, dat eigenlijk alleen ‘The Beatles’ heette. Het is deze week 50 jaar geleden dat Lennon en McCartney werkten aan de opnames in Abbey Road waarna het album in november 1968 uitgebracht zou worden.
Tijdens hun ‘uitje’ naar India om daar de Maharishi Yogi te ontmoetten, hadden ze heel veel nieuwe nummers geschreven en er werd geopperd dat er een dubbel album nodig zou zijn – zelfs nadat een aantal zwakke nummers geschrapt werd. Tijdens de lange opnames in de studio liepen de gemoederen hoog op en vaak waren maar enkele leden van de groep aanwezig. Het was het begin van de breuk zoals die te zien zou zijn in de film Let It Be, die gefilmd werd tijdens de Get Back sessies in het daaropvolgende jaar. Hierin zijn meer spanningen voelbaar dan op hun zwanenzang Abbey Road, hoewel de verschijningsdata anders doen vermoeden.
Fans kennen het White Album vanwege geweldige nummers zoals Back In The USSR en Ob La Di, Ob La Da, dat het begin van de carrière van de Schotse groep Marmalade betekende toen zij het nummer met succes coverden. Maar fans uit de regio gaan voor Cry Baby Cry, waarin de mythische Hertogin van Kirkcaldy wordt genoemd en wier naam verkeerd gespeld wordt op het vel met songteksten dat bij het album hoort. Maar het zette deze plaats op de kaart van de Beatlewereld en het is waar ze vijf jaar eerder twee keer optraden. Het nummer is geschreven door John en gebaseerd op een kinderliedje en een commercial met de tekst ‘cry baby cry, make your mother buy’.
De originele LP is een zeldzaamheid, afhankelijk van de staat ervan en hoe laag het nummer is. De nummers 1 t/m 20 zijn het meest waardevol – Ringo verkocht zijn exemplaar met 0000001 in december 2015 voor $ 790.000. De eerste 300.000 zijn in mono en de nummers daarna zijn in stereo. De nummering is gestopt bij drie miljoen.
(Bron: fifetoday.co.uk)
(Vert: Laura Alblas)