Op donderdag 30 mei 1968 begonnen George Martin en The Beatles aan hun volgende album te werken, na Sgt Pepper. Toen de sessie op 30 mei begon, kwam Lennon – zoals gebruikelijk – als eerste aan de beurt met een nieuw nummer; het zou bekend worden als “Revolution 1”. Een eerste versie is te horen op de Esher-demo’s. Met Martin en een hele reeks mensen in de studio, perfectioneerden The Beatles een begeleiding in achttien takes, met de zang van Lennon, de piano van McCartney, de akoestische gitaar van Harrison en de drums van Starr. De ‘beste’ take van “Revolution 1”, duurde meer dan tien minuten. De volgende dagen werkten ze verder aan Revolution 1 en splitsten uiteindelijk de ‘outro’ van Revolution 1 af en maakten zo een nieuw nummer, Revolution 9.
Op dinsdag 4 juni 1968 woonde Yoko Ono deze repetities bij en zij nam ze op met een draagbare bandrecorder. Helaas voor Beatlesfans nam ze ook haar eigen stem op, tot zichzelf sprekend, voornamelijk over haar relatie met John. Ze had John niet lang daarvoor ontmoet, en dit was de eerste keer dat ze hem vergezelde naar de studio. De enige plaats waar The Beatles wat privacy kenden… Hoewel Yoko Ono niet de eerste vriend(in) was die The Beatles daar hadden toegelaten: McCartney had Francie Schwartz meegenomen, Harrison had zijn vrouw Pattie toegelaten en muzikanten als David Crosby en Brian Jones waren eerder ook uitgenodigd. Maar over het algemeen was de studio een plek voor The Beatles alleen.
Hoewel het niet 100% duidelijk is, lijkt het waarschijnlijk dat Yoko op die dag in de controlekamer zat.
Hoewel het niet 100% duidelijk is, lijkt het waarschijnlijk dat Yoko op die dag in de controlekamer zat. Hoewel het niet 100% duidelijk is, lijkt het waarschijnlijk dat Yoko op die dag in de controlekamer zat, luisterend naar The Beatles via de luidsprekers daar. We kunnen anderen (waaronder George Martin) op de band horen, die gewoon doorgaan met hun zaken, niet gehinderd door Yoko en haar zelfs niet lijken op te merken. Later ging ze de studio in en daar ging ze op de versterker van McCartney zitten streelde zij Lennons haar, terwijl ze aan het opnemen waren.
In totaal heeft Yoko meer dan een uur van deze repetities opgenomen. The Beatles gingen door “Revolutie 1” heen en speelden tussendoor wat jams. Voor zover ik weet zijn deze repetities niet elders vrijgegeven of gebootlegd; mogelijk werden deze repetities niet eens opgenomen door George Martin en zijn team.
Yoko’s stem overstemt de muziek op veel plaatsen, maar de technologie is nu zo ver gevorderd dat we haar stem kunnen scheiden van de muziek, om zo deze onbekende White Album-repetities te kunnen onthullen. Op een later tijdstip kunnen we Yoko’s wijsheden verzamelen en deze analyseren; het kan Yoko doen blozen om deze weer te horen …
Op dit moment richten we ons op de muziek van The Beatles. De jams (die eeuwig lijken door te gaan) zijn nogal repetitief en niet erg interessant. Maar de vroege repetities van Revolution zijn de moeite waard. Het is niet helemaal duidelijk op welke datum deze opnames zijn gemaakt. Yoko zegt op een gegeven moment: “Dit is dinsdag 6 juni 1968”. Dat helpt ons niet veel, want 6 juni was een donderdag (geen dinsdag) in 1968! Het lijkt waarschijnlijk dat dit deel van de band is opgenomen op 4 juni, omdat het minder waarschijnlijk is dat ze een fout zou maken in de dag van de week. Bovendien werd Robert Kennedy op 5 juni doodgeschoten, dus daar zou ze waarschijnlijk commentaar op hebben gegeven. Yoko vermeldt wel bijvoorbeeld het neerschieten van Andy Warhol, wat plaatsvond op 3 juni.
Op veel van Yoko’s tape remixen The Beatles wat de geluidscollage “Revolution nr. 9” zou worden. In dit stadium is het nog steeds het outtro van “Revolution 1”. Onlangs zijn deze vroege opnames van “Revolution nr. 9” in goede kwaliteit beschikbaar gekomen. Luister eens hoe Yoko de mix van “Revolutie 1” heeft vastgelegd.
Hoewel een deel van de band waarschijnlijk op 4 juni is opgenomen, is het mogelijk dat een ander deel al eerder is opgenomen. Yoko kwam al mee naar de studio toen ze op 30 mei aan het White Album begonnen te werken. Op 31 mei namen ze veel op van wat “Revolution 9” zou worden en Yoko was in de studio om wat vocalen toe te voegen (“als ik naakt word …”). Volgens Mark Lewisohn werden orgel- en vocale overdubs (met John liggend op zijn rug op de studiovloer) op 4 juni gedaan, wat suggereert dat het instrumentale deel van “Revolution 1” min of meer op 31 mei was voltooid.
Omdat sommige opnames van Yoko van een eerdere versie van “Revolution 1” lijken te zijn, zijn deze fragmenten waarschijnlijk op 30, of 31 mei opgenomen. Helaas vermelden de gebruikelijke betrouwbare bronnen (Lewisohn, Emerick) helemaal niets over Yoko, die opnames in de studio maakt. Emerick merkt op: “De volgende uren zat Ono rustig bij ons in de controlekamer. Het moest voor haar nog ongemakkelijker zijn geweest dan voor ieder van ons. Ze was in een gênante situatie gebracht, vlak voor het raam geparkeerd, zodat George Martin en ik onze hoofden om haar heen moesten duwen om de anderen in de studio te zien en om met hen te communiceren. Als gevolg daarvan bleef ze denken dat we haar aanstaarden. Ze zou ons een beleefde, verlegen glimlach geven wanneer ze ons haar kant op zag kijken, maar ze zei eigenlijk nooit iets.”
We hebben de repetitie van “Revolution 1” zelf nader bekeken en geïsoleerd. Er is een prominente orgelpartij, waarschijnlijk gespeeld door Paul. Op een gegeven moment probeert hij verschillende akkoorden (waarschijnlijk om te veel herhaling te voorkomen), maar deze hebben de voltooide take niet gehaald. Het orgel speelt lange akkoorden, zoals in – latere – Pink Floyd-stijl. Het gitaargedeelte (nogal luid gespeeld) is waarschijnlijk Lennon; hij is nog niet begonnen met het boogie-woogie-ritme dat de afgewerkte take zou karakteriseren. Maar over het algemeen is de structuur van het nummer er vrijwel geheel.
Er staat geen zang op de band en aangezien Paul orgel speelt, is er ook geen bas. Daarom hebben we de bas en vocalen uit de vrijgegeven versie gekopieerd, waarbij we het los gespeelde karakter van de repetitie zoveel mogelijk hebben behouden.
Hier is het, een tot nu toe onbekende repetitie van “Revolution 1”. We zouden Yoko Ono dankbaar moeten zijn voor het bewaren van de sessie voor het nageslacht.
– Bob de Jong –