Toen beatlesfanclub.nl de kans kreeg op een exclusief interview met Tom Egbers over zijn nieuwe boek: ‘Rory Storm — hoe de koning van Liverpool werd onttroond door The Beatles’ hoefde deze verslaggever daar geen seconde over te twijfelen. Zeker niet toen ook nog in het vooruitzicht werd gesteld dat Iris Caldwell, de zus van Rory Storm, ook aanwezig zou zijn.
De laatste dagen voor het interview bleken spannend: pas een dag voor het interview was het tijdstip bekend. De lokatie bleef tot twee uur voor het interview onduidelijk. Het zou uiteindelijk de Coffee Company in Amsterdam worden. Op het tijdstip van het interview voornamelijk bevolkt door scholieren. En een oma, dochter en kleinkinderen. De jongste telg zou het eerste deel van het interview uitdrukkelijk van zich laten horen. Na de zoveelste krijs buigt Tom zich naar Iris en mij en grapt: ‘I think we should kill the baby’. Het is duidelijk niet gemeend, want het gesprek met Tom en Iris is warm en genereus. Dat geldt ook voor de tijd die Tom en Iris uittrekken voor het interview over Rory Storm.
Als voor de eerste vraag de microfoon richting Tom gaat gebaart hij met twee handen naar Iris, waarmee hij lijkt aan te geven dat zij belangrijker is dan hijzelf. Het is ook — zeker voor een Beatlesfan — verleidelijk om Iris uit te horen. Zij was immers een van de ooggetuigen in de geschiedenis van Rory Storm en heeft bovendien ‘iets’ gehad met zowel George Harrison als Paul McCartney. Ringo Starr was lid van Rory Storm and the Hurricanes. Bovendien was het ouderlijk huis van Rory en Iris aan Broad Green Road, ook bekend als Stormsville, DE plek waar de Liverpoolse muziekscene, Beatles inbegrepen, na hun optredens verzamelde om gezamenlijk bij te kletsen. Het kan niet anders dan dat Iris Caldwell veel verhalen te vertellen heeft. Maar vandaag gaat het niet zozeer over The Beatles, maar over het boek van Tom. Hoewel het daarbij onmogelijk is om niet over The Beatles te praten.
Voor wie het verhaal van Rory Storm niet kent: Rory Storm and The Hurricanes, geleid door de stotterende Alan Caldwell, beter bekend als Rory Storm, was eind jaren ’50, begin jaren ’60 de meest aansprekende band van Liverpool. Vlammende rock ‘n’ roll, prachtige outfits en Rory Storm als blikvanger. Maar waar veel Liverpoolse bands in het kielzog van The Beatles doorbraken, liep het tragisch af met Rory Storm and The Hurricanes. Met name met Rory Storm zelf. Nadat drummer Ringo Starr door The Beatles wordt weggekaapt en de band te veel in covers van rock ’n’ roll bleef steken ging het bergafwaarts met de carrière van Rory Storm. Na omzwervingen die hem onder meer als DJ naar Amsterdam brachten, keerde hij na de dood van zijn vader terug naar zijn moeder. Hij kwam in 1972 onder tragische omstandigheden samen met zijn moeder om het leven.
Dat het verhaal van Rory Storm tot nu toe niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis van The Beatles was blijkt wel uit de bescheiden hoeveelheid informatie die tot op heden over Rory bekend was. Zijn muzikale nalatenschap beslaat slechts een tweetal singles en een beeldopname van de band. En die doen volgens Iris geen van allen recht aan de performer Rory Storm, de showbizzman over wie Liverpool nog steeds spreekt.
Ook Tom Egbers bekent dat hij niet echt van Rory Storm gehoord had, totdat hij zijn foto zag in het Beatlesmuseum in Liverpool, gefascineerd raakte door de fantastische bandnaam Rory Storm and the Hurricanes en uiteindelijk door het levensverhaal van Rory Storm. Bovendien was Rory Storm een begnadigd athleet en bleek hij zelfs korte tijd in Amsterdam gewoond te hebben (in de derde Weteringdwarsstraat) en in The Lucky Star op het Leidseplein als DJ het publiek heeft vermaakt.
En zo ontstond uiteindelijk het boek ‘Rory Storm — hoe de koning van Liverpool werd onttroond door The Beatles’. Een boek waarvoor Egbers intensief contact had met Iris Caldwell die ook de foto’s voor het boek — waarvan de meesten nog nooit eerder in het openbaar verschenen zijn – aandroeg. Tijdens het gesprek blijkt, hetgeen door Tom (en Iris) bevestigd wordt, dat er een warme vriendschap is ontstaan tussen Tom en Iris. Dat is ook niet vreemd, want Iris vertelt met veel warmte en affectie over haar broer. Het moet diezelfde warmte van de familie Caldwell zijn geweest die er voor zorgde dat hun huis de verzamelplaats werd voor de Liverpoolse muziekscene.
Hoewel het boek leest als een roman, is het toch echt een biografie. Tom merkt op dat het boek vooral leesbaar moest worden. Het is om die reden in de tegenwoordige tijd geschreven en laat zich volgens hem lezen als een filmscript. En hoewel het boek om die reden makkelijk wegleest, staat het boek vol met feiten en wetenswaardigheden over de muzikale carriere van Rory Storm, het naoorlogse Liverpool en haar muziekscene. Ook wordt veel aandacht besteed aan de sportprestaties van Rory Storm en wordt op speelse wijze — niet verrassend bij Tom Egbers – over de prestaties van FC Liverpool geschreven. Als ik opmerk dat — voor zover ik heb kunnen nagaan — in ieder geval de muzikale feiten kloppen (mijn kennis over sport, met name voetbal, is nihil) stelt Tom meteen de tegenvraag of ik de feiten ook daadwerkelijk gecontroleerd heb. Egbers vertelt trots dat hij veel onderzoek heeft verricht naar zowel de muzikale als de sportfeiten.
Niet alleen Iris was een belangrijke bron, maar ook werd bijvoorbeeld het bureau van de lijkschouwer bezocht om meer duidelijkheid te krijgen over de dood van Rory Storm. Waarover later meer. Ook sprak hij onder meer met Mike McCartney (het jongere broertje van Paul) en uiteindelijk ook Paul en Ringo toen zij ons land aandeden. Hoewel beiden weinig aan het verhaal bijdroegen, Ringo bleek met name geïnteresseerd in de foto’s uit het archief van Iris en vroeg meteen om kopieën. Die Tom niet zonder de toestemming van Iris wilde geven, maar die hij zeker nog zal sturen. Na afloop van het concert van Paul McCartney in Rotterdam — naar zijn zeggen het beste concert dat hij ooit zag — kwam Tom oog in oog te staan met McCartney, complimenteerde hem met het concert, om vervolgens door de beveiliging weggeduwd te worden zonder meer te kunnen vragen.
Waarom liepen Rory Storm and the Hurricanes de boot mis? Volgens Tom en Iris is een belangrijke factor het feit dat de band geen eigen materiaal had en te lang in hetzelfde repertoire bleef hangen. Rock ‘n’ roll was in 1965 al ver op zijn retour. Ook het feit dat Starr door The Beatles werd weggekaapt deed de band geen goed. Wat volgde was een lijst van drummers die kwamen en gingen. Bovendien, zo legt Egbers uit, liet redacteur Bill Harry van Mersey Beat ten onrechte The Beatles winnen in haar populariteitspoll, omdat er opvallend veel stemmen in hetzelfde handschrift op Rory Storm and The Hurricanes uitgebracht werden. Daarbij voor het gemak vergetend dat ook alle andere bands — wellicht minder in het oog vallend — veelvuldig op zichzelf stemden.
Beatlesmanager Brian Epstein toonde geen interesse om ook Rory Storm onder zijn vleugels te nemen. Merkwaardigerwijs is het wel diezelfde Epstein die Rory Storm een single liet opnemen. Volgens Iris was dit zeker niet uit schuldgevoel, Epstein was daar de man niet naar. De keuze van Epstein viel op het nummer America uit West Side Story en is het enige nummer dat Brian Epstein ooit produceerde. Ook bekend was dat Ringo Starr op de single meespeelt en zingt. Maar volgens Iris zongen ook Paul McCartney en zijzelf mee.
En zo komt het gesprek dan toch op The Beatles uit. Gevraagd naar haar relatie met de toen nog onbekende George Harrison merkt Iris op dat het een relatie was die ondanks de hoop van velen nooit echt van de grond kwam en dat beiden ook interesse hadden in anderen. Ook Paul McCartney bleek later bovenmatige interesse te hebben in de beeldschone danseres Iris. Uiteindelijk zou Iris trouwen met Shane Fenton. Als ik opmerk dat nergens in het boek vermeld wordt dat diezelfde Shane Fenton in Nederland bekendheid zou genieten als Alvin Stardust (bekend van de klassieker Pretend) merkt Tom op dat dit bewust is gedaan. Omdat het boek in de tegenwoordige tijd geschreven is en hij ten tijde van de gebeurtenissen nog niet de naam Alvin Stardust gebruikte, vond Tom dit niet relevant voor het verhaal. Als het gesprek op Alvin Stardust’s optreden in Van Oekel’s Discohoek terecht komt blijkt Tom overigens zijn huiswerk goed gedaan te hebben, want hij geeft een korte imitatie weg van Alvin’s uitvoering van het nummer You, you, you in het programma. Iris merkt op dat de beruchte bakkenbaarden van haar voormalig echtgenoot overigens aanvankelijk gewoon aangeplakt werden.
Tot de dood van Rory Storm en zijn moeder bleef met name McCartney contact houden met de Caldwells. Over Ringo’s rol is Iris aanmerkelijk minder positief. Ringo heeft weinig meer op met zijn Liverpoolse tijd. Vlak voor de dood van Rory Storm wordt begonnen aan de film That’ll be the day. De film vertelt het verhaal over Stormy Tempest and the Typhoons en is overduidelijk gebaseerd op het verhaal van Rory Storm, die echter voor de film volledig gepasseerd werd. Niet geheel vreemd, want Rory stotterde erg. Het feit dat wel een hoofdrol was weggelegd voor Ringo Starr was volgens Iris de laatste klap die uiteindelijk mede zou leiden tot de fatale dood van Storm. ‘May he slowly burn in hell for that’ merkt ze over Starr op, om vervolgens — geschrokken van haar eigen opmerking — er aan toe te voegen dat ze dat uiteraard niet meent en geen hekel aan hem te hebben, afgezien van zijn betrokkenheid bij deze film. Maar dat ze niet heel positief is over Starr is duidelijk. Tom verdedigt Ringo door op te merken dat het voor ons onmogelijk is om voor te stellen wat de gigantische roem en de druk daaromheen met iemand doet. En dat het ongetwijfeld sporen heeft nagelaten bij de vier Beatles.
Dat brengt het gesprek op de tragische dood van Storm. Iris vertelt over de dood van haar vader, de depressies van haar moeder en Rory. Hoe de laatste dag van Rory verliep. Hoewel veelal wordt aangenomen dat Rory zelfmoord pleegde is het volgens Iris — gestaafd door het onderzoek van Tom — waarschijnlijker dat de overdosis pillen een ongeluk geweest is. Wat wel zeker is, is dat de moeder van Rory haar dode zoon aantrof en daarna op dezelfde dag zelfmoord pleegde. Gevraagd of Iris inmiddels vrede kan hebben met het einde van het haar broer en moeder, merkt ze op dat het onmogelijk is vrede te hebben met zoiets, maar dat ze het wel een plek heeft kunnen geven.
Veertig jaar na zijn dood krijgt het leven van Rory Storm volgens haar door het boek een waardig eerbetoon. Is na het lezen van zijn verhaal letterlijk en figuurlijk het boek gesloten? Aangezien het boek geschreven is als een filmscript zou een film een logisch vervolg op het boek kunnen zijn. Volgens Tom is er in Hollywood wel in het verleden interesse getoond in het verhaal, maar is het nooit verfilmd omdat er geen happy ending is. Een doodzonde in Hollywood. Een documentaire is volgens Tom makkelijk te maken. Is die film dan een optie? Volgens Tom is de eerste stap om te kijken wat het boek gaat doen. Het boek is niet alleen geschikt of bedoeld voor muziekliefhebbers. Of sportliefhebbers. Hoewel deze aspecten uiteraard ruimschoots aan bod komen, schetst het boek volgens Egbers vooral een beeld van het Liverpool van eind jaren ’50 en begin jaren ’60 en is daarom voor een breed publiek interessant.
Ook op muzikaal gebied is het boek nog niet gesloten. Hoewel tot op heden er maar weinig werk van Storm in de openbaarheid zijn verschenen is er — zo vertelt Iris vlak voor het interview — wel degelijk meer geluidsmateriaal, waaronder oefenopnames in Stormsville. Het plan is om deze opnames dit jaar uit te brengen. Vooralsnog is Iris Caldwell blij met het boek van Tom Egbers over haar broer. ‘Rory was een gewone jongen. Een mooi mens. Als ik hier om mij heen kijk zie ik dingen van hem in jou terug en in de man die hier de koffie serveert. Daar gaat het om.’
© Ron Bulters (interview)/ Beatlesfanclub.nl