Terwijl een nieuwe film van Peter Jackson het echte verhaal achter het einde van de Fab Four belooft te vertellen, kijkt ‘Luxury London’ terug op de chaotische manier waarop Let It Be tot stand kwam.
Het wordt beschouwd als de laatste nagel aan de kist van de Beatles. Ze rommelden nog een jaar door, ondanks de ruzies, de bitterheid, weggelopen bandleden en nog meer spanning. Toch was in januari 1969 het album Let It Be het resultaat, maar dit allerlaatste album van de Beatles was wel het begin van het einde voor de band. Toch heeft Peter Jackson, bekend van Lord Of The Rings, de afgelopen drie jaar toegang gekregen tot 55 uur aan ongeziene beelden die tijdens de creatie van het album zijn opgenomen en die een meer opbeurend beeld van de band lijken te schetsen tijdens hun werk.
Nu samengevoegd tot een documentaire met de titel Get Back, die vanaf 25 november in drie afleveringen van twee uur zal worden uitgebracht, zou de nieuwe uitgave een herwaardering kunnen zijn van het platgetreden eindspel van het Beatlesverhaal, maar het lijdt geen twijfel dat de sessies, zo niet ronduit treurig, dan nog steeds vol drama waren. Hier is een voorproefje van enkele van de onthullingen die de nieuwe beelden beloven…
Paul McCartney was tegen hun optreden op het dak.
De Get Back-sessies werden afgesloten met een spontaan optreden op het dak tijdens een doordeweekse lunchtijd op het dak van het Savile Row-hoofdkwartier van de Beatles. Het bracht het verkeer tot stilstand en eindigde abrupt toen de politie er een eind aan maakte. Uit beelden van gesprekken tussen de Fab Four op de dag voorafgaand aan het concert blijkt echter dat Paul McCartney, ondanks dat hij de laatste jaren werd afgeschilderd als de ‘leider’ van de band, de enige was die niet live wilde spelen.
De reden? Hij vond dat het spelen op een dak in Mayfair een niet indrukwekkend genoeg einde van de opnamesessies was. Andere ideeën voor liveoptredens (waaronder het spelen in een Romeins amfitheater, of aan boord van een cruiseschip) werden krachtig afgewezen door de andere Beatles, waarbij Starr absoluut vastbesloten was dat hij het te druk had om naar het buitenland te reizen, vanwege toezeggingen die hij had gedaan om te schitteren in een (absoluut verschrikkelijke) film met Peter Sellers, genaamd The Magic Christian.
George Harrison was de weg kwijt om een koekje.
Hoewel zijn temperament in de loop van de maand van de opnamesessies leek te verbeteren, was George Harrison begin januari in een slechte bui. Harrison walgde van de set-up in Twickenham Studio’s en ergerde zich steeds meer aan het feit dat hij door McCartney werd ‘bijgespijkerd’ op zijn gitaarpartijen. Harrison werd serieus boos toen Yoko Ono zijn persoonlijke voorraad koekjes plunderde, die hij in zijn luidsprekerkast had verstopt. Hij noemde haar een ‘bitch’ en de volgende dag liep hij tijdens de lunch de eetkamer van de studio binnen en zei: ‘Tot ziens in de clubs’ en liep weg, schijnbaar voorgoed. De band ging nog een paar dagen door met enkele zeer halfslachtige sessies (sommige met alleen McCartney en Starr) voordat Harrison ermee instemde om terug te keren als ze de koude, steriele sfeer van Twickenham Studio’s konden verlaten en opnieuw bijeen konden komen in Savile Row.
De opnamestudio werd vernield door ‘Magic Alex’
Verrassend weinig mensen braken ooit het binnenste heiligdom van de Beatles binnen, maar ‘Magic’ Alex Mardas maakte zich geliefd bij John Lennon met zijn fantastische ideeën voor uitvindingen. Als Griekse uitvinder en ingenieur, beweerde hij dat hij een opnamestudio kon bouwen die geschikt was voor de goden in de kelder van het hoofdkwartier van de band in Savile Row.
Halverwege januari verlieten ze de omgeving van de Twickenham Studio’s in opdracht van Harrison en werd de rest van de sessies in Savile Row gehouden, hoewel de Beatles daar gedwongen waren om de hele tijd mobiele opnameapparatuur te gebruiken. De belofte van Alex Mardas om een sublieme studio te bouwen, bleek niet meer dan een ruw mengpaneel te zijn, dat na slechts één sessie werd weggegooid. George Harrison had in latere jaren vooral kritiek op ‘Magic’ Alex en noemde zijn werk ‘de grootste ramp aller tijden’ en vermoedde dat Alex Mardas ‘de laatste versie van Science Weekly’ had gelezen en de ideeën daaruit had gebruikt’.
Lennon vocht tegen heroïneontwenning
Tijdens de eerste paar dagen van de opnames in de Twickenham Studio’s verkeerde John Lennon in een extreem slechte staat. Hij en Yoko Ono waren verslaafd aan heroïne, toen een Canadese opnameploeg arriveerde om een interview af te nemen met het onafscheidelijke paar. Lennon zag er bijna ondraaglijk ziek uit en onderbrak het interview en zei dat hij ‘het niet ging redden’ en vertrok buiten beeld van de camera om over te geven. Later in het jaar zou hij het afkicken documenteren in zijn vroege solohit Cold Turkey.
The Beatles haalden meisjes van de straat om achtergrondzang te zingen
Lennons nummer Across The Universe heeft een verwarrende geschiedenis. De versie op Let It Be was de tweede poging om het nummer op te nemen. De eerste, in 1968, had twee leden ingezet van wat toen bekend stond als de ‘Apple Scruffs’, een groep vrouwelijke fans die bijna permanent aanwezig waren buiten de voordeur van Savile Row, om achtergrondzang te zingen.
Lizzie Brave en Gayleen Pease zijn te horen, maar niet genoemd, zingend (zeer hoog) op de track. Deze versie verscheen op een liefdadigheidsalbum voor het Wereld Natuur Fonds en wordt door de meeste Beatlesliefhebbers beschouwd als superieur aan de versie op Let It Be, die wordt overspoeld met een uitzonderlijk slap strijkersarrangement, toegevoegd door producer Phil Spector.
Slechts drie Beatles kwamen opdagen bij de laatste sessie
De laatste keer dat alle vier de Beatles samen in de studio waren, was in juli 1969 voor de laatste fase van het Abbey Road-album. Toch was Let It Be, dat ze vooraf hadden opgenomen, nog niet af. Toen Lennon en Yoko Ono in Denemarken waren, was de allerlaatste Beatlessessie in het begin van januari 1970, toen alleen McCartney, Harrison en Starr opdaagden om Harrisons nummer I Me Mine op te poetsen. Het zou de laatste keer zijn dat het trio samen zou opnemen tot de Anthology-serie in 1995 en het ‘Three-tles’-reünienummer Free As A Bird.
McCartney probeerde het album op het laatste moment te blokkeren
Glyn Johns, die al lang samenwerkte met de Beatles, deed twee pogingen om Let It Be te produceren en kreeg de taak om de ruwe en kant-en-klare sessies in een soort presentabel formaat te smeden. Zijn beide inspanningen werden afgewezen door de band en dus werden de banden uiteindelijk overgedragen aan de beroemde ‘wall of sound’-producer Phil Spector.
Spector doordrenkte zowel Lennons Across The Universe als McCartneys The Long And Winding Road met orkestrale strijkers. Toen hij hoorde wat er met zijn nummer was gebeurd, was McCartney zo woedend dat hij platenfabrieken begon te bellen in een poging om het persen van het album te stoppen. In een korte brief aan de nieuwe manager van de Beatles, Allan Klein, eiste McCartney dat de harpen en snaren zouden worden verwijderd en besloot met de woorden ‘doe het nooit meer’.
Niemand kwam opdagen bij de première in 1970
Premières voor de Let It Be-film werden gelijktijdig gehouden in zowel Londen als Liverpool in mei 1970. Opvallend was dat geen van de Fab Four naar de premières kwam. De show in Londen, vertoond in de Pavilion-bioscoop, werd echter bezocht door twee ex-Beatlesvrouwen in de vorm van Lennons ex-vrouw Cynthia en McCartneys ex-vriendin Jane Asher. Misschien nog spannender was het feit dat de stoelen ook werden bezet door een paar leden van Fleetwood Mac en de Rolling Stones, evenals ongeveer 50 Hare Krishna-leden. De film draaide slechts vier weken in het Pavillion.
Lennon verachtte Let It Be – en één van zijn eigen nummers op het album
Lennon en McCartney waren in dit stadium allang gestopt met het samen schrijven van liedjes en Lennon was bijzonder kritisch over enkele van McCartneys hedendaagse Beatlescomposities. Over het nummer Let It Be van zijn voormalige schrijverspartner zei hij in 1980: ‘Dat is Paul. Wat kan je zeggen? Heeft niets met de Beatles te maken. Het had Wings kunnen zijn. Ik weet niet wat hij dacht toen hij Let It Be schreef.’
Al was Lennon ook niet meer gecharmeerd van enkele van zijn eigen nummers uit deze periode. Zijn cryptische Dig A Pony was, bekende hij later: ‘nog een stuk afval… Het was letterlijk een onzinnummer. Je neemt gewoon woorden en plakt ze bij elkaar en dan kijk je of ze enige betekenis hebben. Bij sommige van hen lukt het wel en bij andere niet.’
Lennon, Harrison en Starr gooiden een baksteen door het raam van Paul McCartney
McCartney noemde het ooit ‘het moment waarop de Liberty Bell brak’, verwijzend naar de drie-tegen-één-strijd die hij had met de andere Beatles over de vraag of zijn schoonvader Lee Eastman, of de onbezonnen Amerikaan Allan Klein de nieuwe manager van de groep moest worden .Toen Macca overstemd werd door de andere drie, besloot hij de omerta code (geheimhouding) te verbreken die binnen de groep bestond sinds Lennon de andere drie had verteld dat hij ‘een scheiding’ van de Beatles wilde in de herfst van 1969.
Ze wilden de breuk stilhouden totdat iedereen vond dat de tijd rijp was (de consensus was dat ze solomateriaal zouden uitbrengen, maar toch één keer per jaar samen zouden komen om als band op te nemen), maar McCartney rebelleerde en kondigde aan dat de groep volledig en permanent voorbij was, in een persbericht ter promotie van zijn soloalbum McCartney in april 1970, een maand voordat de film en het album Let It Be werden uitgebracht.
Waarschijnlijk als vergelding maakten Lennon, Harrison en Starr een ongeplande stop in St John’s Wood, op weg naar huis van een vergadering bij Apple Records om een baksteen door Macca’s raam te gooien.
Bron: go.microsoft.com)
(vert: Albert Braam)