The Beatles waren een van de grootste pop-acts aller tijden. Vanaf het moment dat ze de ether bereikten tot de deining van Beatlemania en daarna tot hun status als bonafide rockgoden, stonden de Fab Four in hoog aanzien bij hun publiek. Iets dat tot op de dag van vandaag voortduurt, bijna zes decennia nadat ze naam maakten. Dat betekent echter niet dat de band altijd vriendelijk was voor het publiek. Ze gebruikten vaak slimme teksten en subtiel geplaatste nummers om hun furieuze intriges aan te wakkeren, zoals in ‘Glass Onion’, dat de regel “the walrus was Paul” bevatte. Hierdoor gingen miljoenen fans de songs enorm uitpluizen.
Er is echter één nummer dat zowel door The Beatles zelf als hun publiek verkeerd begrepen werd, het enige nummer dat iedereen voor de gek hield, afhankelijk van wie je gelooft. ‘Lucy In the Sky With Diamonds’ is ongetwijfeld een van de bekendste nummers van de band. Het heeft niet alleen de bombastische orkestrale arrangementen en Lewis Caroll-achtige teksten die Lennon halverwege de jaren zestig had geperfectioneerd, maar het leek ook een voorbeeld van een geheel nieuwe manier van songwriting. Het spreekt voor zich dat deze nieuwe aanpak niet in de laatste plaats werd geholpen door de komst van de hallucinogene drug LSD, maar hoewel het publiek de band prees vanwege hun expliciete verwijzingen naar acid in het nummer, waren de originele schrijvers volledig verbijsterd door deze versie.
De titel en de initialen zijn ongeveer alles wat je nodig hebt om theorieën op te wekken dat dit nummer over acid ging. De band was al bezig met diep academisch onderzoek met hun hervonden manier van songwriting, dat het enkele vleugje van een subversieve sub-plot al een nummer was dat onder de microscoop moest worden geplaatst. Het feit dat het was uitgerust met enkele van Lennons meest visueel inspirerende en caleidoscopische lyrische beelden, maakte de misvatting alleen maar groter.
Lennon was echter altijd resoluut in zijn verdediging dat hij geen idee had dat de titel van het nummer LSD spelde: “Ik had geen idee dat het LSD spelde. Dit is de waarheid: mijn zoon kwam thuis met een tekening en liet me deze vreemd uitziende vrouw zien die rondvliegt. Ik zei: ‘Wat is het?’ en hij zei: ‘Het is Lucy in de lucht met diamanten’ en ik dacht: ‘Dat is mooi.’ Ik schreef er meteen een lied over.”
Lennon gaf echter toe dat het lied enorm was geïnspireerd door Caroll, een auteur die in veel van het werk van de Liverpoolse band was begonnen te infiltreren: “De beelden waren van Alice In Wonderland”, vertelde hij David Sheff in 1980. “Het was Alice in de boot. Ze koopt een ei en dat verandert in Humpty-Dumpty. De vrouw die in de winkel dient, verandert in een schaap en het volgende moment roeien ze ergens in een roeiboot en ik visualiseerde dat. Er was ook het beeld van de vrouw die me op een dag zou komen redden – een ‘meisje met caleidoscoopogen’ dat uit de lucht zou komen. Het bleek Yoko te zijn, al had ik Yoko nog niet ontmoet. Dus misschien moet het Yoko In The Sky With Diamonds zijn. Het was puur onbewust dat het LSD bleek te zijn”, vervolgde de zanger, blijkbaar niet op de hoogte van de connotaties van het stuk. “Totdat iemand erop wees, heb ik er nooit aan gedacht. Ik bedoel, wie zou ooit de moeite nemen om naar de initialen van een titel te kijken? Het is geen acid-nummer. Het beeld was Alice in de boot en ook het beeld van deze
vrouw die me zou komen redden – deze geheime liefde die op een dag zou komen. Dus het bleek Yoko te zijn en ik had Yoko toen nog niet ontmoet, maar ze was mijn denkbeeldige meisje dat we allemaal hebben.”
Het is een nummer dat grotendeels is geschreven door Lennon, maar hij heeft ook advies en begeleiding ingewonnen bij Paul McCartney, die zich het nummer voor The Beatles Anthology herinnerde en zei: “Ik kwam aan bij Johns huis en hij had een tekening die Julian op school had gemaakt met de titel ‘Lucy In The Sky With Diamonds’ erboven. Daarna gingen we naar zijn muziekkamer en schreven het nummer, terwijl we psychedelische suggesties uitwisselden.”
Dus hoewel het nummer misschien niet ‘over drugs’ ging, was het er wel door geïnspireerd. “Ik herinner me dat ik op de proppen kwam met ‘cellofaanbloemen’ en ‘krantentaxi’s’ en John antwoordde met dingen als ‘kaleidoscoopogen’ en ‘kijkglazen stropdassen’. We hebben de LSD-initiaal nooit opgemerkt totdat er later op werd gewezen – op dat moment geloofden mensen ons niet.’
Deze verklaringen laten ons op een enigszins vreemde plek achter. Hoewel het voor de hand ligt, lijkt het duidelijk dat de songwriters van ‘Lucy In The Sky With Diamonds’ geen gecodeerde boodschap naar hun volgers over LSD probeerden te sturen, maar het nummer voelt nog steeds vreemd verbonden met de ervaring. Tekstueel is het een van de meest ongewone stukken van de band en speelt het zeker met dezelfde ideeën die in die tijd door acid-rock werden gebruikt.
Het lijkt er op dat de band zo verdiept was in de verdediging van het nummer, dat het moedwillig de inspiratie van het nummer vergat, waarmee het niet alleen de censuur van de dag en het publiek, maar zelfs zichzelf voor de gek hield.
(Bron: faroutmagazine.com)
(Vert: Ruby Van Den Bergh – Coenraads)