Volgens velen is Paul McCartney een van de meest revolutionaire muzikanten die van invloed is geweest op de popcultuur. Met de Beatles, Wings en zijn solomateriaal heeft Macca diverse genres, thema’s en maatschappelijke veranderingen verkend om relevant te blijven in een steeds maar weer veranderende omgeving. Hij verlegt constant geluidstechnische grenzen, deinst er ook niet voor terug zijn tijdsgenoten als motivatie te noemen en is vaak open over zijn inspiratie.
McCartney heeft ooit, toen hij sprak over de muziek die hem heeft geholpen zijn creatieve output te vormen, onthuld wat zijn favoriete nummer aller tijden is. Tot verrassing van veel mensen is dat niet een nummer uit het uitgebreide archief van de Beatles, maar van een van de rivalen van de band, de Beach Boys: hun vernieuwende en beeldbepalende nummer ‘God Only Knows’.
Aangezien Paul McCartney en de legendarische Brian Wilson vaak naar elkaar keken voor inspiratie, is het niet meer dan normaal dat hun materiaal elkaar overlapt. Eén Beatlesnummer is echter door de Liverpoolse muzikant geschreven als een ‘Beach Boys-parodie’.
Nu, 60 jaar verder, zijn de vele soorten inspiratie voor popmuziek zo uitgebreid en gevarieerd dat het weinig zin heeft deze allemaal te analyseren. Maar in 1968, toen de Beatles bezig waren met hun fantastische Witte Album, was het nog vrij eenvoudig om een rechte lijn te trekken van de ene artiest naar de andere.
Bovendien waren de grote artiesten meer dan bereid om over hun inspiratie te praten en waren ze open over hun waardering voor de kunst uit het verleden. Dat kan zeker worden gezegd over Paul McCartney toen hij sprak over een nummer op het Witte Album: ‘Back In The USSR’. ‘Chuck Berry heeft ooit een nummer opgenomen dat ‘Back In The USA’ heet en dat erg Amerikaans, erg Chuck Berry is’, zei McCartney in 1968. ‘[Het nummer was] een beetje, eh… weet je, je dient in het leger en als ik weer thuiskom, kus ik de grond. Snap je — Kan niet wachten om weer terug in de States te zijn en ik heb altijd gevonden dat dat iets Amerikaans is. Dus deze is over… Voor mij gaat het over een spion die heel lang in Amerika is geweest en hij wordt opgehaald… en hij is heel Amerikaans, maar dan gaat hij terug naar de USSR en dan zegt hij: ”Leave it till tomorrow, honey, to disconnect the phone” en zo en ”Come here honey”, maar dan met Russische vrouwen. Het gaat over Russische vrouwen.’
Dat is niet waar de inspiratie eindigde. Behalve dat hij rechtstreeks werd geïnspireerd door Chuck Berry, zei McCartney ook in 1984: ‘Ik schreef het als een soort Beach Boys-parodie en ‘Back In The USA’ was een nummer van Chuck Berry, daar begon het mee. Ik vond het idee van meisjes uit Georgië leuk en het hebben over plaatsen zoals de Oekraïne alsof het Californië is.’
Het nummer gaf de Beatles de gelegenheid te zorgen dat hun boodschap alle hoeken van de wereld bereikte. ‘Het was ook een handreiking naar de USSR, wat ik nog steeds zo vind, zei McCartney tijdens hetzelfde interview. ‘Want ze mogen ons daarginds, ook al mogen de bazen in het Kremlin ons misschien niet. De kinderen wel.’
Beatlesfans vinden het nummer ook geweldig door het aparte arrangement. Niet dat het nummer geluidstechnisch gezien avant-garde was, maar omdat de bandleden allemaal van instrument wisselden. John Lennon speelt zessnarige basgitaar op het nummer en McCartney herinnert zich dat hij de drums overnam van Ringo. ‘Ringo baalde dat hij de drums op ‘Back In The USSR’ niet helemaal goed kreeg en ik nam het van hem over. Het is heel raar om iets goed te krijgen wat iemand anders moeilijk vindt.’*
Ringo, van nature een welwillende jongen, kon de zogenaamde belediging snel uit zijn hoofd zetten en de band leverde een geweldig album af. De elpee wordt vaak gezien als een van hun beste, maar zou niet zo goed zijn geweest zonder een beetje directe competitie en inspiratie door de Beach Boys.
(Bron: faroutmagazine.co.uk)
(Vert: Liesbeth te Boekhorst)
*Noot van de BFNL redactie: Hier maakt Paul zijn rol kleiner dan die is. Ringo baalde helemaal niet om zijn eigen drummen op Back In The USSR. Ringo deed helemaal niet mee aan dat nummer, omdat hij baalde van de Beatles! Hij had op dat moment de groep verlaten, hetgeen geheimgehouden werd. Paul nam bij gebrek aan Ringo enthousiast de drums over.