Childhood Homes Tour
De Childhood Homes Tour die georganiseerd wordt door de National Trust is volgens mij, naast een bezoek aan de Casbah Coffee Club (zie aflevering 2 van deze blog), het absolute hoogtepunt van een bezoek aan Liverpool. Er is nauwelijks een plek te vinden waar je dichter bij de geschiedenis van The Beatles kunt komen dan via deze tour. Van begin maart tot eind november gaat er in principe viermaal daags een tour naar 251 Menlove Avenue (Mendips) en 20 Forthlin Road. In november rijden de tours echter niet op maandag en dinsdag. Aangezien de minibus maximaal 15 personen kan vervoeren, zal de groep dus nooit groter zijn. De tours zijn vrijwel altijd helemaal uitverkocht en tickets (£23 p.p.) dienen dan ook bij voorkeur al ruim tevoren te worden geboekt via de volgende website:
De tours vertrekken om 10.00, 11.00 en 14.15 uur vanuit de koffiebar van het Jury’s Inn hotel bij Albert Dock. Alleen de tour van 15.15 uur vertrekt vanaf Speke Hall in het zuiden van Liverpool, in de buurt van John Lennon Airport.
MENDIPS
De minibus rijdt eerst naar Menlove Avenue 251, het huis waar John Lennon vanaf 1946 tot 1962 bij zijn tante Mimi heeft gewoond. De beheerder van het pand die daar ook het grootste deel van het jaar woont, is tevens onze gids. Hij verwelkomt de groep en leidt vervolgens de bezoekers de tuin in, links van de voordeur. Dat is namelijk de route die ook de vrienden van John moesten afleggen. Zij kwamen altijd via de keuken het huis binnen. De voordeur werd uitsluitend gebruikt voor belangrijke bezoekers zoals de dokter en de pastoor! Na een inleiding waarbij de gids onder meer het verhaal vertelt dat deze tuin grenst aan die van het huis van Ivan Vaughan, de vriend die in juli 1957 Paul McCartney aan John voorstelde tijdens het St. Peter’s Garden Fete in Woolton, komt dan het moment waarop we het huis binnen mogen gaan. Een kippenvel ervaring wanneer je je realiseert dat dit ook de plek is waar Paul McCartney nu zo’n zestig jaar geleden voor het eerst deze woning betrad. Zo zullen er meer van dit soort emotionele momenten volgen!
Ikzelf heb me daar niet aan gehouden omdat ik toch echt wel wat plaatjes wilde schieten.
Alle bezoekers dienen hun tassen, camera’s en telefoons in te leveren, zogenaamd uit veiligheidsoverwegingen. Ikzelf heb me daar niet aan gehouden omdat ik toch echt wel wat plaatjes wilde schieten. Hieronder twee foto’s van de keuken die op basis van oude foto’s, net als de rest van het huis, is teruggebracht in de stijl van eind jaren vijftig:
De potten en pannen, de kopjes, het wasbord en het fornuis, alles ademt een nostalgische sfeer uit. Vanuit de keuken loop je vervolgens de hal in waar rechts de leeskamer was met radio en televisie en links de eetkamer. Daar werden door tante Mimi de maaltijden geserveerd, niet alleen voor haar en John maar ook voor de studenten aan wie ze na de dood van haar man, John Smith, noodgedwongen een kamer op de bovenverdieping ging verhuren. In deze eetkamer hangen wat foto’s en tekeningen aan de muur, o.a. een die voor het album “Walls And Bridges” is gebruikt. Op de tafel kun je een aantal boeken inkijken met foto’s maar ook met een kopie van het paspoort van John waarin het stempel van Hoek van Holland uit 1960 te vinden is. Aan het eind van de hal is de deur naar de entree en rechts de trap naar de eerste verdieping. De gids leidt de bezoekers dan naar links de woonkamer in met de schouw, de fauteuils en het bureau met daarop nog een kopie van een rapport van John:
In deze woonkamer beleef je nog echt de sfeer van een klassiek jaren vijftig interieur in een woning die bepaald niet als “working class” kan worden betiteld. Hoewel The Quarrymen hier ook wel eens in de woonkamer hebben gerepeteerd, werden de knapen door tante Mimi meestal naar de entreehal verwezen die volgens John en Paul trouwens een prima akoestiek kende.
Dan gaat de tour verder de trap op naar de eerste verdieping. De grote kamer aan de voorkant was de slaapkamer van tante Mimi maar de kamer daarnaast, boven de entree, was die van John. Ook deze is weer zoveel mogelijk in oude staat hersteld. Overigens zijn alle zaken die hier getoond worden zoals pet, stropdas en gitaren beslist geen objecten die aan John hebben toebehoord maar replica’s. Als je hier naast zijn bed staat, dan is het toch bijna niet voor te stellen dat John en Paul hier samen hun eerste songs hebben geschreven?
De mooie glas-in-lood ramen aan de voorzijde kijken uit op Menlove Avenue. Dat moet voor John wel een traumatische ervaring zijn geweest want vanuit zijn kamer had hij uitzicht op de plek waar zijn moeder Julia op 15 juli 1958 overleed nadat zij bij het oversteken van deze laan werd geschept door een auto, bestuurd door een politieagent die op dat moment overigens geen dienst had.
Nadat de gids zijn verhaal heeft gedaan mogen de bezoekers nog even vrij rondlopen door het huis waarbij een enkeling de akoestiek van de entree nog even gaat testen. Je verlaat daarna door de voordeur weer het pand en dan wil vrijwel iedereen nog even op de foto voor dit huis dat in 2002 door Yoko Ono is aangekocht en daarna geschonken aan de National Trust. Op de gevel is een blauwe plaquette bevestigd die laat zien dat John Lennon hier van 1945 tot 1963 heeft gewoond. Zulke plaquettes worden alleen toegekend wanneer de persoon in kwestie is overleden. Vandaar dat we later bij het huis van Paul McCartney (gelukkig) nog geen plaquette kunnen aanschouwen.
FORTHLIN ROAD
Het busje staat klaar om de groep naar 20 Forthlin Road te brengen, een afstand van hemelsbreed nog geen kilometer. Op dit adres heeft Paul McCartney van 1955 tot en met 1963 gewoond. Ook hier word je weer opgewacht door een gids, in dit geval de echtgenote van de man die ons in Mendips rondleidde. Het is duidelijk dat deze huurwoning, een rijtjeshuis, een stuk eenvoudiger is dan het huis waarin John opgroeide. Dit pand is sinds 1995 in het bezit van de National Trust en is ook weer helemaal in de stijl van de jaren vijftig van de vorige eeuw ingericht. Zo is de voordeur die niet meer origineel was, vervangen door een deur uit een andere woning in dezelfde straat die werd gerenoveerd.
Bij dit huis ga je wel door de voordeur naar binnen en je komt dan in een klein halletje waar wederom de camera’s en telefoons achter slot en grendel dienen te verdwijnen. Vervolgens ga je meteen links de kleine woonkamer in waar een piano staat en ook weer een paar oude fauteuils. De foto´s aan de muur zijn van Mike McCartney, Pauls broer. Zij tonen onder andere Paul en John die zittend op de grond hun gitaren aan het bespelen zijn. Hoewel het niet de originele piano is, kun je je ook hier nauwelijks voorstellen dat Paul in deze woonkamer al in 1956 het nummer When I’m Sixty Four op de piano heeft gecomponeerd. Het is wederom een heel bijzondere ervaring om op deze plek te staan.
Via de schuifdeuren kom je in de eetkamer en daar vandaan loop je door naar de keuken. Die ziet er vrijwel nog net zo uit als op de bekende foto waar John en Paul thee aan het zetten zijn. Een deur in de keuken geeft toegang tot de tuin waar ook een schuurtje met toilet is. Dat is tevens de plaats waar Paul al gitaar spelend op een strandstoel door zijn broer Mike is gefotografeerd. Die foto werd jaren later gebruikt voor de voorkant van het album “Chaos And Creation In The Backyard”. De tour gaat verder en door de keuken en via de gang loop je naar de trap die naar de eerste verdieping leidt. Aan de achterkant van het huis is de grootste van de twee jongenskamers te vinden. Paul, de oudste van de twee, heeft die aan Mike gegund omdat hij hier in de muurkast een donkere kamer voor zijn fotografie hobby kon inrichten. Vanuit deze kamer heb je trouwens ook een mooi uitzicht op het politie trainingsveld waar jaarlijks demonstraties met paarden en honden werden gegeven en de bewoners dus op de eerste rij zaten. Pete Shotton, een van de eerste leden van The Quarrymen, heeft daar zijn opleiding genoten.
Aan de voorkant van het huis boven de voordeur ligt de kleine slaapkamer van Paul. Voor alle objecten op het bed geldt weer dat het geen zaken zijn die ooit van Paul McCartney zelf zijn geweest. Net als door het hele huis hangen in deze kamer foto’s aan de wand die door zijn broer zijn gemaakt.
Ook in deze woning mag je nog heel even rondlopen maar dan is het alweer tijd om naar buiten te gaan. Nog snel wat foto’s voor de ingang van het huis maken en dan brengt de chauffeur de groep weer terug naar Jury’s Inn. Op de terugreis is het dan opmerkelijk stil in de bus. Alle mensen laten de indrukken die zij hebben opgedaan in de beide woningen waarschijnlijk nog eens bezinken. Ruim twee uur na vertrek ben je dan wel een unieke ervaring rijker.
In de volgende aflevering zal ik aandacht gaan besteden aan de woonhuizen van George en Ringo.
– Paul van Riet – (foto’s ©Paul van Riet)
Voor vragen en/of opmerkingen: paul.vanriet@beatlesfanclub.nl