Ik houd van verhalen. Zeker over helden, zoals die over 4 jongens uit Liverpool die de wereld veroveren met hun muziek en alles een stukje mooier maken. Maar wat ik echt een sprookje vind, is het verhaal van Paul McCartney. 1 van die 4 jongens. Maar wiens levensverhaal, meer nog dan dat van John, George en Ringo, als een modern sprookje klinkt. Want vandaag wordt hij 80 en je kunt een hoop zeggen, maar niet dat Paul in die 80 jaar een gewoon leven heeft geleid…
Het ongelooflijke verhaal van Paul McCartney
Er was eens… lang, lang geleden (of nou ja, 80 jaar geleden dus) een baby’tje dat luid krijsend ter wereld kwam. Hij zag er zo verfrommeld uit, dat zijn vader geschrokken dacht dat dit de lelijkste baby ooit was. Gelukkig streek de goede fee in dit sprookje met haar hand over haar hart. Een zwaai met haar toverstaf en de kleine James Paul McCartney (want dat was zijn naam) groeide al snel op tot een knappe jongen. Zijn ouders adoreerden hem en staken veel liefde, tijd en energie in zijn opvoeding. Dat wierp zijn vruchten af: door hun goede zorgen, ontwikkelde Paul zich als een slimme, vriendelijke en beleefde jongen. Hij haalde goede cijfers op school en was bij iedereen geliefd.
Maar toen sloeg (zoals dat gaat in sprookjes) het noodlot toe.
Pauls moeder, Mary, werd ziek. Ze ontdekte een knobbeltje in haar borst wat helaas borstkanker bleek te zijn. Op 31 oktober 1956, overleed ze. Ze was 47, haar zoon Paul nog maar 14. De jonge Paul was in shock en deed het enige logische wat hij op dat moment kon verzinnen. Hij stortte zich vol overgave op de muziek.
Gitaarspelen op de wc
Zelf een begenadigd muzikant, gaf zijn vader hem een trompet. Dat was de goede fee echter een doorn in het oog: wat moest die jongen nou met een trompet aan zijn mond? Daardoor kon hij niet zingen! Dus ruilde Paul, zich onbewust van dit zetje in de juiste richting van de goede fee, zijn trompet snel in voor een gitaar. En geen seconde te vroeg, want de skiffle-rage barstte los en gitaren waren het helemaal.
Een vleugje feeënstof hielp Paul bovendien aan het benodigde muzikale talent.
Tevreden over wat ze had bereikt, zag de goede fee hoe Paul zich het gitaarspelen eigen maakte. Als linkshandige viel dat nog niet mee, want tot hij erachter kwam dat hij de snaren ook gewoon andersom kon plaatsen, bespeelde hij de gitaar op zijn kop. Zijn gitaar werd echter zijn reddingsboei in een moeilijke tijd en hij sleepte het ding overal naartoe. Zelfs naar het toilet, zou zijn broer Michael zich later herinneren.
De wereldgeschiedenis voor altijd veranderd
Terwijl Paul liedjes op zijn gitaar speelde en zelfs begon met het schrijven van eigen nummers, kwam de vakafdeling Goede Feeën en Hulpvaardige Elfjes van de Sociëteit van Sprookjes Schepsels bijeen. Daar werd besloten dat de wereld toe was aan een beetje magie en dat 4 jongens uit Liverpool daar voor gingen zorgen. Eén daarvan had de goede fee al op het oog: Paul McCartney. De tweede naam zong ook al meteen de rond, want de magische wezens wisten nu al dat deze twee jongens het beste uit elkaar naar boven zouden halen. Het enige wat nog nodig was, was een ontmoeting tussen John Lennon en Paul McCartney…
6 juli 1957 werd de dag dat de loop van de geschiedenis voorgoed zou veranderen.
Die dag ging Paul kijken naar het optreden van de skiffleband The Quarrymen. Of wat hij zag erg veel indruk maakte is nog maar de vraag, want het was moeilijk spelen op de rijdende wagen waarop de band tijdens de parade rondreed. Alleen de leadzanger en -gitarist leek nog enige moeite te doen om iets van muziek te maken. Toch vergezelde hij ’s avonds zijn klasgenoot Ivan Vaughan, die hem meteen voorstelde aan de band. En zo ontmoetten Paul McCartney en John Lennon elkaar.
En toen waren het er 3
Zoals dat gaat in sprookjes, was het liefde op het eerste gezicht. Paul was onder de indruk van Johns uitstraling en John werd betoverd door Pauls muzikaliteit. Beiden wisten onmiddellijk dat ze voor elkaar gemaakt waren, maar toch duurde het nog 2 weken voordat ze dat toe durfden te vragen en John zijn schoolvriend Pete Shotton aan Paul liet vragen of hij bij de band wilde komen. Paul dacht er even over na en stemde toen toe.
En dat was het begin van de magische samenwerking tussen Lennon en McCartney.
Met de piano in de woonkamer, waren ze veel bij Paul thuis te vinden. Hier maakten ze – tot grote vreugde van Pauls vader – muziek en schreven ze hun eigen nummers. Ze waren een fantastisch duo, maar de goede fee had nog een troef in haar mouw. Ze schoof een derde jongen het toneel op: schoolgenoot George Harrison die Paul kende van zijn ritjes met de bus naar school. De jonge George zat altijd met zijn gitaar op schoot en was verrassend goed. En ondanks zijn leeftijd wisten John en Paul: hém willen we erbij.
De iconische basgitaar
John, Paul en George. De rest van de Quarrymen werd al gauw overtollig bevonden of de leden gingen hun eigen weg. Nieuwe leden kwamen erbij en met Stuart Sutcliffe op de basgitaar en Pete Best op de drums brak er voor Paul een nieuw hoofdstuk aan. Als The Beatles vertrokken de 5 jongens uit Liverpool naar het buitenland. Naar Hamburg.
Ho wacht! Had iemand het daar over 5 jongens uit Liverpool? De goede fee keek nog eens wat beter en zag dat er iets niet klopte. Het moesten 4 jongens zijn. En die drummer was ook niet de juiste!
Stuart Sutcliffe ontmoette een Duits meisje, hing zijn basgitaar aan de wilgen en bleef in Hamburg. Alsof het zo had moeten zijn (en dat was natuurlijk ook zo, want dit is een sprookje), besloot Paul om dan maar de rol van basgitarist op zich te nemen. De Hofner basgitaar die hij kocht, zou de rest van zijn leven met hem geassocieerd worden.
Eindelijk… The Beatles!
Toen waren er dus 4 jongens. Maar zoals gezegd, de drummer was niet de juiste jongen. En dus ging de goede fee weer aan het werk. Er werden optredens geregeld, waardoor Paul en zijn mede-Beatles steeds beroemder werden in Liverpool. Er werd een manager geregeld. Er werd een auditie bij George Martin geregeld en die zag The Beatles wel zitten, maar was minder te spreken over hun drummer. En dus werd er, tot slot, een nieuwe drummer geregeld. Ringo Starr.
En Paul, John, George en Ringo kregen een platencontract.
Voor Paul brak er een magisch tijdperk aan. The Beatles veroverden de wereld en Paul kreeg misschien wel alles waar hij ooit van droomde. Hij maakte de meest vernieuwende muziek, brak record na record, meisjes wierpen zich aan zijn voeten, hij reisde de hele wereld over, verdiende bakken met geld en groeide als Beatle uit tot één van de beroemdste muzikanten aller tijden. Iedereen wilde Paul McCartney zijn. Of met hem trouwen.
De 4 Beatles gingen steeds meer ieder hun weg…
En toen ging het mis…
Nu is het natuurlijk zo met sprookjes dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. In sprookjes gaat het ook altijd mis en in het sprookje van Paul McCartney is dat helaas niet anders. Het tweede deel van de jaren 60 ging niet helemaal van een leien dakje.
Beatlesmanager Brian Epstein stierf. Jane Asher verbrak haar verloving met Paul. Er ontstonden zakelijke meningsverschillen. Het Beatlesbedrijf Apple was eigenlijk een fiasco. De 4 Beatles gingen steeds meer ieder hun weg…
Op 10 april 1970 maakte Paul wereldkundig dat The Beatles uit elkaar waren.
De terugkeer van Paul McCartney
Na het uiteenvallen van The Beatles trok Paul zich samen met zijn vrouw Linda terug op zijn boerderij in Schotland. Het leek alsof hij helemaal klaar was met de showbusiness en de goede fee liet hem maar even. Paul had tijd nodig om zijn verdriet te verwerken en om een leven met zijn gezin op te bouwen.
Maar natuurlijk begon het na een tijdje toch te kriebelen.
Paul McCartney en geen muziek maken bleek een onmogelijke combinatie. Hij richtte de band Wings op en veroverde opnieuw de wereld. Weer scoorde hij hit na hit. Paul was terug! En langzaam maar zeker kreeg zijn verleden als Beatle een plekje in zijn leven. Hij ging weer Beatlesnummers spelen tijdens optreden. Hij had weer contact met John Lennon. Hij was weer een succesvol artiest en was nog geen 40 jaar oud, maar had al meer bereikt dan eigenlijk mogelijk was.
Een ramp in de muziekgeschiedenis
Maar ja, toen braken de jaren 80 aan. Op de ochtend van 9 december 1980 bereikte Paul het verschrikkelijke nieuws dat John Lennon was vermoord. Paul was compleet lamgeslagen, deed een onhandige uitspraak tegen de pers (‘it’s a drag’) en zou nog jarenlang geconfronteerd worden met deze ogenschijnlijke onverschilligheid. Terwijl hij er in werkelijkheid natuurlijk kapot van was.
En toen viel ook nog eens zijn band Wings uit elkaar.
De goede fee kon alle ellende niet aanzien. Paul, George en Ringo hadden elkaar nodig en ze zorgde ervoor dat het drietal elkaar weer opzocht. Als vrienden, maar ook als muzikanten. Want niet alleen zij, maar ook de wereld wat wel weer toe aan een nieuwe dosis magie. Dit was het moment om met het Anthology-project te starten.
De nalatenschap van de Beatles-magie
Het Anthology-project bracht de 4 jongens uit Liverpool weer samen. Nou ja, op de plaat dan, want het gemis van John Lennon kon natuurlijk niet ongedaan gemaakt worden. Maar met nooit uitgebrachte demo’s van John konden er toch nieuwe nummers worden gemaakt. En zo zagen, 20 jaar naar het einde van The Beatles als band, toch nog 2 nieuwe Beatlesnummers het levenslicht.
Het leek wel een wonder.
En over wonderen gesproken: in 1997 werd Paul, de jongen uit een eenvoudige arbeiderswoning in Liverpool, zelfs door de koningin tot ridder geslagen – als dank voor zijn verdiensten in de muziek. Hoe sprookjesachtig wil je het hebben?
Too much rain
Nou, het liefst niet zo sprookjesachtig dat er altijd een zeker evenwicht lijkt te zijn dus geluk en ongeluk. Maar ook een nieuwe tragedie werd hem niet bespaard. Linda, zijn vrouw, steun en toeverlaat, kreeg de diagnose borstkanker. En hoewel ze behandeld werd, mocht het niet zo zijn. Op 17 april 1998 overleed Linda. Opnieuw een verschrikkelijke klap voor Paul. Want je kunt dan wel een van de rijkste en meest succesvolle artiesten ooit zijn, maar dat beschermt je nog niet tegen de vreselijke zwarte kantjes van het leven.
Want ook mede-Beatle George Harrison overleed een paar jaar later in 2001.
En Paul, die dacht dat hij ondanks alles het geluk had gevonden met zijn tweede vrouw, vond zichzelf ineens terug in een vechtscheiding die breed uitgemeten werd in de roddelpers. Genoeg redenen om jezelf voorgoed te verstoppen en niets meer met de wereld te maken te willen hebben, zou je zeggen. Maar niet Paul. Paul krabbelde weer op, vond zichzelf opnieuw uit en liet de wereld opnieuw trillen op zijn grondvesten.
Het sprookje zonder einde
Hoe kon hij ook anders? Hij is Paul McCartney en inmiddels was het hem wel duidelijk: hij kon niet zonder muziek maken. Hij kon niet zonder optredens. Hij kon niet zonder zijn publiek. En wij, zijn fans, kunnen natuurlijk niet zonder hem. Daarom vieren wij vandaag dat het sprookje van Paul McCartney al 80 jaar duurt.
Vandaag wordt Paul McCartney 80 jaar.
80 jaar vol magie en betoverende muziek. 80 jaar McCartney.
En de goede fee nam nog een stukje verjaardagstaart en was heel, heel erg tevreden met hoe dit sprookje zich had ontvouwen. Een sprookje dat hopelijk nog een heel lang vervolg krijgt.
– Laura Albas –