Het is 8 december. De dag waar wij Beatlesfans het hele jaar tegenop zien. Want ja, ook al is het vandaag 40 jaar geleden, het doet nog altijd pijn. Want ja, ook al zullen de meesten van ons deze man nooit ontmoet hebben, toch voelt het alsof we een goede vriend zijn verloren.
Het is 8 december 2020 en het is vandaag precies 40 jaar geleden dat John Lennon werd vermoord. Hij werd 40 jaar oud en is nu 40 jaar dood.
Een bibliotheek vol Lennon-boeken
Ik las in de krant dat er dit jaar maar liefst vijftien nieuwe boeken over John verschenen. Veel daarvan gaan over zijn laatste levensjaar, of zelfs zijn laatste dagen. Mijn eerste gedachte is die wil ik allemaal lezen! Terwijl ik de titels bekijk die ik op mijn wil-ik-lezen-lijstje wil zetten, bekruipt mij een heel ander idee.
Al die boeken… John is hartstikke hip, of moet ik zeggen: zijn dood is hartstikke hip? Want eerlijk is eerlijk, ik denk dat er nooit zoveel boeken over hem zouden zijn geschreven, of films zouden zijn gemaakt, als hij niet op die afschuwelijke dag 40 jaar geleden was vermoord.
Voor altijd John Lennon
Johns dood lijkt big business te zijn, of in ieder geval een dankbaar onderwerp voor schrijvers, filmmakers en journalisten (ga het aantal krantenartikelen over Johns sterfdag vandaag maar eens tellen). De Beatlespurist in mij vindt dat een beetje dubieus. Is het nou echt nodig dat werkelijk jan en alleman die laatste dagen compleet uitkamt, op zoek naar iets wat we nog niet weten? Dat we 40 jaar later op de radio horen dat John ´s ochtends ontbeet in zijn favoriete restaurantje? Het voelt een beetje als een makkelijke manier om weer een krantenartikel uit het toetsenbord te rammelen , of om weer een boek over John Lennon in de schappen te krijgen.
Aan de andere kant…
De Beatlesfan in mij wil niets liever dan ieder snippertje informatie over Johns leven in zich opnemen. Ik wil ieder boek lezen dat er over hem geschreven wordt. Ik speur het internet af naar artikelen over Johns laatste dagen, want als Beatlesfan ben ik nog altijd in en in verdrietig. Ik moet nog steeds huilen, op deze 8 december.
Met al die boeken, films, documentaires en artikelen krijgen we John niet terug, maar het is wel herinnering aan de Beatle die onze levens veranderde. Ik heb liever dat hij voor iedereen big business is dan dat hij langzaam uit het collectieve geheugen verdwijnt. John Lennon mag en zal nooit vergeten worden.
– Laura Alblas –