Hoe ‘Sgt. Pepper’ van The Beatles Muziek voor Altijd Veranderde

WebmasterNieuws

Het iconisch album, een onvolmaakt meesterwerk, wordt dit jaar 50 jaar en heeft nog steeds grote invloed.

Beatles fan Rob Menish kan zich nog steeds de eerste keer herinneren dat hij het album ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ hoorde.

“Het kwam door ‘When I’m Sixty-Four’,” zei Menish, verwijzend naar het negende nummer op ‘Sgt. Pepper’, het achtste album van The Beatles. “Niet de versie van The Beatles, maar iemand die het zong in een show die mijn ouders aan het kijken waren. Het was een hoop theater en sound effects, ik vond het vreselijk. Mijn vader – helemaal geen Beatles fan – zei tegen me dat het een heel aardig nummer was, maar deze dame zong het niet goed. Hij moedigde me aan om het origineel op te zoeken en te beluisteren. Pa had er geen benul van – maar hij zette me op het rechte pad.”

1 Juni a.s. markeert de 50e verjaardag van ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’.

Menish heeft zelf ook naam gemaakt als bekwaam en veelgevraagd muziek fan, hij werkt in Nashville als opname engineer, drummer, vocalist, basgitarist en songwriter. Maar The Beatles en vooral ‘Sgt. Pepper’, zullen altijd een van zijn eerste liefdes blijven.

Op 1 juni is het de 50e verjaardag van ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’, dat nog altijd wordt gezien als een baanbrekend, invloedrijk album, niet alleen voor de catalogus van The Beatles maar ook een van de meest belangrijke albums dat ooit is opgenomen. Het staat op nr. 1 in de speciale Rolling Stone editie in 2003 ‘500 Greatest Albums of All Time’, het is een van de best verkochte albums in de geschiedenis en het is opgenomen in het National Recording Registry van de Library of Congress – enkele van vele onderscheidingen en prijzen.

Wat is er nou het bijzondere aan dit specifieke album dat zo’n indruk heeft nagelaten op de muziek?

Het wordt in het algemeen beschouwd als het eerste conceptalbum ooit – ook al is het dat niet.

‘Pet Sounds’ en ‘The Mothers of Invention’s Freak Out!’ van The Beach Boys waren twee van van de eerste echte conceptalbums, die voorafgingen aan ‘Sgt. Pepper’ en het ook beinvloedde. Desondanks gaf Andy Greene van Rolling Stone ‘Sgt. Pepper’ de credits voor het starten van een nieuw tijdperk voor het muziek album; het wordt daarnaast ook gezien als een van de eerste artrock en progressieve rock albums, dat de deur opende voor ‘Dark Side Of The Moon’ en ‘The Wall’ van Pink Floyd, ‘Tommy’ van The Who en rock opera’s zoals ‘Jezus Christ Superstar’.

‘Sgt. Pepper’ heeft inderdaad veel van de klassieke kenmerken van een heus conceptalbum: de verlengde songvormen, de weigering van de band om singles van het album uit te brengen, het gebruik van overgangen tussen nummers, enz. Maar The Beatles bleven zelf ontkennen dat ‘Sgt. Pepper’een conceptalbum was. Drummer Ringo Starr legde uit dat behalve de twee eerste songs van het album (‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ en ‘With a Little Help From My Friend’) en de reprise van ‘Sgt. Pepper’ tegen het eind, het album helemaal geen consequent thema heeft. Inderdaad zijn twee van de originele nummers – ‘Strawberry Fields Forever’ en ‘Penny Lane’ – onder druk van de platenmaatschappij enkele maanden eerder uitgebracht en weg gelaten van het album, terwijl ‘When I’m Sixty-Four’ al was geschreven in de dagen van Beatles in de Cavern Club.

‘Sgt. Pepper’ wordt het eerste conceptalbum genoemd, maar het snijdt geen hout”, zei John Lennon in 1980, volgens een quote in het boek ‘All We Are Saying’ van David Sheff. “Het werkt omdat wij hebben gezegd dat het zou werken.”

“Het is geen conceptalbum. Echt niet,” zei Menish tegen LifeZette over zijn geliefde Beatles album. “Maar het is een werk met samenhang en het verdient om van begin tot eind te worden gedraaid.”

Het was een van de eerste albums waarbij de kwaliteit van de productie als even belangrijk werd gezien als de songwriting en de uitvoering, de handtekening van de stijl van The Beatles en een concept dat de hedendaagse popmuziek zwaar heeft beinvloed.

The Beatles zijn in 1966 voorgoed gestopt met het optreden voor publiek (onder meer, zo zeiden ze, omdat niemand op dat moment hun muziek nog kon horen door het onophoudelijke geschreeuw van de fans). Dus ‘Sgt. Pepper’ was het eerste album dat hen op dubbele wijze luxe bracht: ze hoefden zich niet langer druk te maken over het spelen van de nummers op het podium en ze hadden alle tijd en middelen die ze zich konden wensen ter beschikking in de studio. Met het ingeschakelde 40-koppige orkest, de klassieke Oost-Indische muzikanten, de vaudeville en circus muziek, de spontane crescendo’s en de geavanceerde vervormende geluidsbewerking, valt het zeer te betwijfelen of het album uberhaupt ooit op het podium uitgevoerd had kunnen worden.

‘Sgt. Pepper’ omvatte en definieerde de ‘Summer of Love’ van 1967 en de overtuiging dat rock muziek een vooruitstrevende sociale uitdrukkingsvaardigheid was, niet alleen vermaak.

“De westerse beschaving is sinds het Congres van Wenen in 1815 niet dichterbij eenwording geweest dan in de week dat het ‘Sgt. Pepper’ album werd uitgebracht,” schreef Langdon Winner van Rolling Stone in 2002. “In elke stad in Europa en Amerika werd het gespeeld op de radio en iedereen luisterde. Voor een korte tijd was het onherstelbaar verdeelde bewustzijn van het westen verenigd, op zijn minst in de hoofden van de jongeren.”

Wekenlang gedurende de zomer en herfst van 1967 draaiden de radiostations ‘Sgt. Pepper’ 24 uur per dag, vaak van begin tot eind – tegenwoordig ongehoord.

Maar toch, de sociale aspecten van de ‘Summer of Love’ – vrije sex, drugs, afwijzing van oorlog en materialisme – vonden hun origine in muziek en bronnen van buiten en van voor The Beatles en ‘Sgt. Pepper’; de Beatles haalden zelfs zelden politiek of actuele zaken aan in hun muziek.

Toch blijft ‘Sgt. Pepper’ tot de dag van vandaag de sountrack van de zomer van liefde. Het geloof dat muziek als verbindende kracht sterker kan zijn dan oorlog, armoede en ander sociaal onrecht werd perfect door het album uitgeademd; de iconische muziek en verbeeldingswijze zijn uitgestegen boven de westerse popcultuur en verworden tot een icoon van gemeenschappelijk luisterplezier dat zonder twijfel nog vele nieuwe generaties van muziekfans zal raken. Het is gerechtvaardigd om te zeggen dat ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ een onvolmaakt meesterwerk is, maar een meesterwerk hoe dan ook – een dat met plezier de eer zou moeten krijgen van een plaats in elke muziekcollectie.

(Bron: lifezette.com)

(Vert: Marijke Snel – van Asperen)