― MELODY MAKER, 3 JUNI 1967 ―
De (Melody) Maker prijst de ‘blijmoedige aanpak’ van Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band.
Wie vormen de grootste inspiratiebronnen voor The Beatles? Sommigen zijn van mening dat dit William Byrd, Richard Strauss en Ravi Shankar zijn. Onze bescheiden suggestie is George Formby, Lonnie Donegan en het beeld van een oudere school lerares, dat diep verankerd ligt in het collectieve geheugen van The Beatles. The Beatles houden er vanaf het begin al van om een verhaal te vertellen, soms droevig, soms met droge humor, vaak een mix van treurig sentiment met vrolijk opveren, in de traditie van de grand music-hall.
En er duiken steeds wonderlijke vrouwen op als thema’s in de songs van The Beatles. Op het voortreffelijke album Revolver was het Eleanor Rigby. Dit keer is het ‘Lovely Rita’ op Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Rita is een vrouwelijke verkeersagente, een ‘meter maid’, aan wie Paul McCartney (basgitaar) te kennen geeft haar te willen uitnodigen voor de thee. Rita is blijkbaar een van die femmes fatales in leren jack en laarzen, die met een stalen gezicht onoplettende automobilisten stalken en wiens koelbloedigheid een sensuele bekoring verbergt. De nieuwigheid van een ode aan een vrouwelijke verkeersagente is typisch voor de hele blijmoedige benadering van Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band.
Onverschillig de invloeden op het werk van de Beatles band, de jongens hebben weer een hoger niveau van entertainment en succes voortgebracht, zo solide en geïnspireerd dat het de Engelse popindustrie zeker nog minimaal zes maanden aan de gang houdt. Nu al worden er koortsachtig meerdere van de 13 tracks van dit album gecoverd door andere artiesten, van Bernard Cribbins tot David & Jonathan.
Het wordt allemaal gepresenteerd als een van die nep ‘live’ elpees met ingemonteerd applaus en gelach op de vreemdste momenten, maar het effect wordt subtiel toegepast en krijgt daardoor geen kans om de muzikale content te bederven. Sommige scherpzinnige luisteraars hebben uit de constant aanwezige vaag spottende ondertoon de conclusie getrokken dat dit het laatste album is van The Beatles. We kunnen alleen maar hopen dat teksten op het album, zoals “we hope you have enjoyed the show” (“we hopen dat u van de show heeft genoten”) eenvoudigweg verwijzen naar dit album zelf.
Van de titelsong, waarin Paul een knap staaltje James Brown soul laat horen, tot aan de finale ‘A Day In The Life’, met John, Paul en een 44-koppig orkest, bewijst nummer na nummer dat The Beatles – in creatief opzicht – uitbarsten in 100 muzikale richtingen tegelijkertijd. Maar toch draagt alle muziek de Beatles kenmerken als humor, verdriet, sympathie en cynisme. Bij voorbeeld: Ringo’s vocals in ‘With A Little Help From My Friend’ zijn uitdrukkingsloos. ‘Being For The Benefit Of Mr. Kite’ is een verhaal over een trampoline acrobaat. George vermaakt de luisteraar met uitstekend sitarspel en Paul doet zijn George Formby act in ‘When I’m 64’. ‘Good Morning, Good Morning’ door John is een observatie van het rituele woordenspel van mensen die elkaar niets te vertellen hebben.
Het nieuwe album van The Beatles is een opmerkelijke en waardige bijdrage aan de muziek. Laat nu de onvermijdelijke discussie maar losbarsten!
Chris Welch
Vertaling: Marijke Snel-van Asperen