Houdt het dan nooit op?

BFNLAlbum recensies, CAN YOU TAKE ME BACK?

Aan deze wanhoopskreet van Carice van Houten uit de film Zwartboek (2006) moest ik denken toen Paul McCartney eerder dit jaar terloops in een interview liet ontvallen dat er een nieuw Beatles product aan zat te komen. Iedereen veerde uiteraard overeind. Waar ging dit over? Had Peter Jackson eindelijk de Hamburg tapes onder handen genomen? Werden de Anthologies aangepakt en aangevuld? Ging het om de rode en blauwe dubbelaar, of…. Of was het toch die derde legendarische Anthology track, Now And Then, het liedje dat wegens teveel ruis op de plank was blijven liggen.

George Harrison noemde de track ‘rubbish’, zelfs als het van Lennon was. Paul bleef geïnteresseerd. In een interview jaren later liet hij zich zelfs ontvallen dat hij de track nog wel eens ter hand zou willen nemen, samen met Jeff Lynne.

En toen was het eindelijk zover. De PR machine van Apple had dit keer eindelijk eens goed werk afgeleverd. Niet zoals eerder bij de Anthologies, waarbij de tracklisting met de dag leek te veranderen. En wie kwam op het onnozele idee om Free As A Bird niet uit te brengen als opwarmer van Anthology 1, maar weken erna? Iedere simpele ziel had je kunnen vertellen dat zoiets ten koste zou gaan van de sales.

Maar nu niets van dat alles. Er werd nerveus afgeteld naar het heilige moment dat de mini-docu over de totstandkoming van Now And Then exclusief te horen was in een speciaal programma van de BBC.

En het viel niet tegen. De beelden waren mooi en we hoorden zelfs de geïsoleerde stem van John mooier klinken dan ooit. Dat was een kippenvel momentje van hier tot de overkant.

Now And Then zou beschikbaar zijn op verschillende formaten. Eerst niet als CD-single, maar dat bleek uiteindelijk toch wel zo te zijn. Wat een spanning (en opluchting voor mij omdat ik per se de CD-single wilde hebben, ter aanvulling van FAAB en Real Love).

Donderdag 2 november was het liedje eindelijk vanaf drie uur te streamen. Natuurlijk kende ik het nummer allang. Het is al jaren beschikbaar op bootlegs en het net, zowel de demo van John als verschillende coverversies van allerlei tribute bands. Sommige groepen speelden het nummer zelfs al tijdens hun concerten!

De eerste luisterbeurt was een bizarre ervaring. Ik zong de woorden letterlijk mee tot de eerste verwarring binnenkwam. Het stuk ‘I don’t wanna lose you, O no, sweet darling, but if you have to go away’ bleek weggesneden uit de track! In plaats daarvan komt na de twee eerste coupletten direct het refrein ‘Now and then I miss you’. Dat was even wennen. Het geeft maar weer aan hoezeer bepaalde songstructuren vastgeroest zitten in je brein. Nu ben ik eraan gewend, het klinkt logisch, maar dat heeft zeker honderd luisterbeurten gekost. Het nieuwe arrangement klinkt verder prima, maar toch mis ik het verdwenen stukje wel, want het is bloedmooi (hoewel Lennon de laatste regel ervan nog niet paraat had).

Zodra het lied in je hoofd zit, krijg je het er niet meer uit en dat is mooi. Paul telt af, twee keer hardop (voor twee levende Beatles?) en twee keer fluisterend (voor John en George?). Dan klinkt de loepzuivere piano en begint John te zingen. Die komt binnen! Prachtig. Ringo valt perfect in bij het tweede couplet en dan krijgen we Paul erbij in het refrein. Moest ik even aan wennen, maar nu, met de clip erbij, vind ik het zeer ontroerend. De rol van George blijft beperkt tot gitaarwerk. Of Paul de slide solo´s heeft geënt op eerdere probeersels van Harrison weten we niet, maar het geheel klinkt solide. Het abrupte einde vind ik ook fantastisch. Veel mensen klagen daarover, maar dat is weer zo uniek van The Beatles. Wie verwacht dat het nummer zo eindigt? Geen fade out of drumcrash, maar een snijdend strijkorkest dat de finale krul achter het nummer zet. En wat mompelt Ringo daar aan het einde? A number one? Kortom: een zeer eigentijds geluid voor zo’n oud nummer. Een zinnige aanvulling op FAAB en Real Love. De cirkel is rond. Ik hoop dat ze in de nabije toekomst die twee eerste singles ook nog eens te grazen gaan nemen. En nu maar wachten op de rode en de blauwe dubbelaar! Het worden weer mooie dagen. Geen Hackney maar Liverpudlian Diamonds!

Robin Raven 2023