Als je bedenkt dat Lennon destijds ‘primal scream’-therapie onderging, is het geen wonder dat hij over veel dingen zijn hart wilde luchten. De zaadjes voor John Lennons album Imagine uit 1971, werden al tijdens het verblijf van de Beatles in India in 1968 gezaaid. Dat is waar de originele versie van ‘Jealous Guy’ zijn oorsprong had (eerst gecomponeerd met de titel ‘Child Of Nature’). Tijdens de Let It Be-sessies schreef hij zijn invloedrijke hymne ‘Gimme Some Truth’. Ondanks het beroemde vrede-en-liefde-titelnummer werd hij voor veel nummers op het album echter geïnspireerd tijdens de twistzieke periode gedurende het uiteenvallen van de Beatles. Als je bedenkt dat Lennon destijds ‘primal scream’-therapie onderging, is het geen wonder dat hij over veel dingen zijn hart wilde luchten. Over heel veel dingen.
Op ongeveer de helft van alle nummers op het album is Lennons voormalige bandmate George Harrison te horen. Zijn aanwezigheid is te danken aan een aantal informele jamsessies van de twee in New York, waarna Lennon hem uitnodigde mee te werken aan zijn project. Harrison nam Klaus Voorman mee op bas en Jim Keltner en Alan White deelden de drumsessies. Nicky Hopkins speelde het toetsenbord.
Een van de meest vernietigende nummers van het project ‘How Do You Sleep’, was een rechtstreekse verwijzing naar zijn destijds verbitterde relatie met Paul McCartney. Lennon was zwaar beledigd door diverse nummers van McCartney op Ram, zoals ‘Too Many People’, waarvan hij vond dat het een sneer was naar zijn toenemende activisme. Enkele van de eerste uitgaven van Imagine bevatten een ansichtkaart van Lennon waarop hij een varken bij de oren vasthoudt, als antwoord op McCartneys Ram-hoes. Oei.
Lennon zei later dat het lied voor hem een manier was om min of meer ‘de navelstreng door te knippen’ van zijn Beatlestijd en zijn complexe gevoelens over het uiteenvallen van de groep als een soort van therapeutisch hulpmiddel te gebruiken (weer dat primal scream-gebeuren).
De ruzie tussen Lennon en McCartney was echter nog niet helemaal over. Paul zei in een interview met Melody Maker dat hij Imagine goed vond en dat het minder ‘politiek’ was. Tijdens een later interview met hetzelfde blad reageerde Lennon: ‘Dus je denkt dat Imagine niet politiek is? Het is ´Working Class Hero´, besprenkeld met suiker voor conservatievelingen zoals jij!’ (#itscomplicated)
Behalve van de muziek is Imagine direct herkenbaar door de gedenkwaardige hoes: wazige Polaroidfoto’s op de voor- en achterkant, gemaakt door Yoko Ono (alhoewel het gerucht ging dat ze gemaakt waren door Andy Warhol). Een ander onderdeel van de marketing voor Imagine was een experimentele film van 70 minuten, met nummers van het album en beelden van beroemdheden zoals Fred Astaire, Dick Cavett en George Harrison. De film werd voor het eerst op de Amerikaanse tv vertoond in december 1972 en werd bespot door recensenten als ‘de duurste zelfgemaakte film allertijden’.
Imagine kwam zowel in het VK als de US op nummer één. Rolling Stone plaatst het op nummer 80 op hun lijst van de ‘500 Beste Albums Aller Tijden’. Het titelnummer is onlosmakelijk verbonden met Lennons ‘vreedzame’ streven – zeker na zijn dood in 1980 – en het album als geheel is een portret van een man in transitie. Imagine legt een dertiger vast, die het hoofd biedt aan beroemdheid, liefde en diepe emotionele wonden en die een gewaagde visie voor een betere wereld heeft.
(Bron: goodmenproject.com)
(Vert: Liesbeth te Boekhorst)