De tijd van Freda Kelly op de Beat Meet in Leiden is beperkt. Zo beperkt dat ze maar 20 minuten de tijd heeft voor een gesprek met Beatlesfanclub.nl.
Met de belofte dat ze het gesprek nog eens afmaakt, volgt hier toch een vertaling van het gesprek dat redacteur Ron Bulters met haar hield.
Laten we teruggaan…. Kan je je de eerste keer dat je de Beatles zag nog herinneren? En ik wil eigenlijk nog iets verder terug gaan, de dag voordat je ze voor het eerst zag…..
Ik kan mij de eerste keer niet herinneren. Ik herinner me dat ik om de hoek van Matthew Street (waar de Caven gevestigd was, red) werkte, in Stanley Street en er waren wat jongens van mijn leeftijd op kantoor die naar de Cavern gingen en ze namen me mee. Maar ik kan me de eerste keer niet meer herinneren.
Wat was jouw muzikale smaak voordat je The Beatles voor het eerst hoorde?
De Everly Brothers… Bobby Darin, Trini Lopez… Ik was een grote Motownfan….. Ik had ook klassieke piano leren spelen maar dat was niet echt mijn muziek. Vooral Everly Brothers.
En toen waren The Beatles er….. Wat trok jou aan in ze?
Het was niet één ding. Toen ik zag hoe ze zich op het podium gedroegen….. ze deden toen nog niet hun eigen werk maar werk van anderen, maar het was de muziek, de kleding, de manier waarop ze met elkaar omgingen. Je wilde daar meer van zien, je wilde er onderdeel van uitmaken en de eerste keer dat ik ze zag [dacht ik] ik wil meer. Wanneer zijn ze er weer? En toen besloot ik om naar elke Cavernsessie te gaan.
Je moet ze waarschijnlijk meer dan wie ook gezien hebben….
Meer dan 200 keer. Als je in aanmerking neemt hoe vaak ze in de Cavern speelden, ik probeerde daar bij te zijn. Ik ging ook uiteraard wel naar andere optredens in Liverpool. Ik ging naar ze aan de overkant van het water, waar ik nu woon. Ik ging naar Barnston Institute, naar de Tower Ballroom maar ik ik ging het liefst naar de luchsessies in de Cavern.
En je was compleet weg van ze?
Ja. Ik was zeker weg van ze. Ik was niet de enige. Als je daar binnenkwam zou je het zelfde hebben… ik durf te wedden dat niemand zou beweren dat ie er niks aan vond.
En je was 16 jaar en je kreeg een baan van Brian Epstein, dat moet verbazingwekkend zijn geweest.
Klopt, het was gewoon het lot. Ik zou gaan werken in een bank. Toen ik school verliet zou ik zes weken op training gaan in Oxford, voor deze bank. Maar destijds lagen de banen voor het oprapen, dus ik wilde na school gewoon een baantje om geld te verdienen. En het staat mij nog altijd bij dat ik tegen de man die op school over banen kwam praten zei dat ik een baan wilde bij een verzekeringsbedrijf, want ik vond het gebouw mooi. Maar ik wist dat ik daar niet zou blijven omdat ik naar Oxford zou gaan.
Maar uiteindelijk was het geen verzekeringsmaatschappij maar Princess Foods en het heette Simpson, Roberts & Co. Maar er gebeurde iets in mijn privéleven en ik nam vrij, ik werkte er nog maar twee, drie weken. Mijn broer was overleden, hij was verdronken en uiteraard moest ik vrij nemen en ze betaalden me volledig door. En toen was ik weer twee weken terug en daarna ging ik naar Ierland voor een vakantie, we gingen altijd naar een tante in Dublin, dus we gingen naar huis in augustus, weer volledig betaald. Dus ik voelde me schuldig en ik dacht, ik kan nu niet naar binnen stappen en zeggen dat ik weg ga naar de bank. Dus ik schreef de bank dat ik de baan niet nam en toen was ik daar nog geen jaar terwijl ik steeds naar de Cavern ging. Dus het was het lot dat ik naar de Cavern ging. Had ik die baan genomen bij de bank dan had had ik nooit voor The Beatles gaan werken, toch?
Realiseerde je je toen al dat je een hele bijzondere baan had, als secretaresse van de Beatlesfanclub, of secretaresse van Brian Epstein?
Niet echt… Voor mij persoonlijk was het een bijzondere baan omdat ik Beatlesfan was en voor ze werkte, maar nog niet zo veel als ik later zou gaan beseffen. Omdat we met ze optrokken en omdat ze nummer 1 waren geworden met Please Please Me en doordat ik ze zo veel zag en met ze optrok realiseerde je je niet hoe beroemd ze waren.
Je zat in het oog van de orkaan….
Ja en pas toen ik bij de receptie op het gemeentehuis was…… ze konden gewoon door Liverpool lopen. Ze hadden wel veel fans maar niet van die hysterische. Je kwam ze op straat tegen en je zei. – niet ik zelf hoor maar de jongens en meiden die ik kende – als Paul langsliep “Waar speel je vanavond?” en ze vertelden dat ze in Aintree Institute gingen optreden. Mensen wisten waar Paul zijn sigaretten kocht, in een warenhuis waar ze een kiosk hadden dus de meiden in de winkel spraken hem aan en stel dat je George leuk vond, dan vroegen ze naar George, of hij thuis was. Dus ze werden niet echt lastig gevallen ook al waren ze beroemd in andere steden dus ik realiseerde me niet hoe beroemd ze waren tot de ontvangst bij de burgemeester. Want toen ze op het balkon gingen stond ik achter een glazen deuren en je hoorde het gebrul van de menigte en toen ze op het balkon stonden keek ik uit het zijraam en zag die menigte en dacht “mijn god, ze ZIJN beroemd en toen realiseerde ik me hoe veel geluk ik had.
Veranderde het hen en veranderde het jou toen ze zo beroemd waren, want het moet erg zwaar voor ze geweest zijn?
Ik denk dat hun persoonlijkheid in het begin niet veranderde. Je verandert niet echt. Je verandert wel door het leven, vooral door Apple en de problemen bij Apple want we waren geen tieners meer. We waren allemaal volwassen en ik wilde ook vertrekken omdat ik volwassen was geworden, ik was getrouwd, ik had een zoon en wilde meer kinderen. Zij waren ook volwassen geworden en getrouwd. Richie (Ringo Starr ed.) had twee of drie kinderen, ik weet niet of Lee al geboren was, waarschijnlijk wel. Dus je leven verandert wel maar diep van binnen verandert je persoonlijkheid niet.
Maar ze deden nooit rare dingen zoals artiesten van nu zoals Britney Spears die haar hoofd kaal schoor….
Ik kan er naast zitten maar ik denk dat het door hun opvoeding kwam. Ik houd niet van de term ouderwets maar je had respect voor je ouders, je luisterde naar ze. Ik denk ook dat mensen uit Liverpool met beide benen op de grond staan. Ik denk dat ze daarom niet heel erg gek of gestressed werden. De druk op hen had dat wel kunnen laten gebeuren maar het gebeurde niet omdat ze uit Liverpool kwamen.
Je bent zelf ook heel nuchter! Maar je vertelt nooit iets slechts over ze.
Er zit goed en kwaad in alles he. En ik kan kan wel slechte dingen vertellen maar waarom zou ik?
Omdat je er veel geld mee kunt verdienen!
Maar geld interesseert me niet. Begrijp me goed, ik hou net zo veel van geld als een ander en ik zeg dat ook in de film, maar het is niet mijn god. Als je maar genoeg hebt om van te leven. Je kan het niet mee je graf in nemen. Mijn vader was daar altijd heel makkelijk over, je komt naakt en je gaat weer naakt. Je hebt mensen die extreem rijk zijn maar ze zijn niet gelukkig.
Maar deed het pijn toen andere mensen negatieve boeken over ze schreven, zoals Peter Brown?
Dat was een moment waarop ik compleet van slag was, toen Peter dat deed. Ik was erg gelukkig want ik toen ik vertrokken was deed ik nooit interviews en Peter belde me en zei dat hij een boek ging schrijven en ik kende de afkomst van Peter, ik heb zelfs de testamenten van zijn ouders gemaakt omdat ik voor advocaten werkte. En Peter wilde me opzoeken in Liverpool. Ik was dol op Peter Brown en hij wilde wat quotes van mij. En het zou niet over The Beatles gaan maar over muziek en ik zou met hem praten omdat Laurie met wie ik bevriend was, die NOOIT interviews gaf met hem gepraat had. En ik had puur geluk dat hij in augustus kwam en ik was op vakantie in Wales dus ik kon het interview niet doen. Gelukkig!
En toen het boek uitkwam….. ik heb niet het hele boek gelezen, ik heb het niet gekocht, maar ik hoorde het. Maar tot de dag van vandaag snap ik niet waarom hij het gedaan heeft. Want hij was – ik houd niet van de term vertrouweling – maar hij was het wel. Hij was de baas van Apple met Neil! Hij was de rechterhand van Brian Epstein omdat hij zo briljant was. Hij had van iedereen respect, hij keek naar mij om en ik zou graag met hem gaan zitten en hem vragen waarom hij het gedaan heeft.
Je hebt hem nooit meer gezien?
Ik zag hem 3 jaar geleden in New Jersey… oh nee ik ging naar New York en ik heb Peter opgezocht. Omdat Peter de film meegefinancieerd heeft en ik heb koffie met hem gedronken maar de tijd heeft veel wonden geheeld dus ik heb er niet over gepraat, hij zal zijn redenen wel gehad hebben dus waarom er over beginnen?
De documantaire Good ol’ Freda is een mooie positieve documantaire….. geen slechte verhalen, alleen maar mooie herinneringen. Maar wat is jouw mooiste herinnering?
Ik heb niet slechts één mooiste herinnering. Ik heb er heel veel. Zoals ik als zei, het stadhuis, de Magical Mystery Tour, toen ze voor het eerst op nummer één kwamen, één herinnering die me bijblijft hoe populair ze waren was de eerste keer dat ze in de Empire optraden. Ik kon niet geloven dat ze daar stonden. Ik heb ook veel persoonlijke herinneringen aan de families omdat ik heel hecht met de families was en ik was dol op Ringo’s familie, ik hield van zijn moeder en ging er wekelijks heen, jarenlang, tot ze overleed, vanaf 1962.
En je was gek op Jim McCartney (Paul’s vader, ed)
Toen ik hem voor het eerst ontmoette was hij nog weduwnaar, Angela McCartney (Jim’s tweede vrouw, ed) was er nog niet en hij was met pensioen en hij kwam naar het kantoor en omdat ik nog een jonge vrouw was wist ik niets over Jezus of wijnen besloot hij mij daarin op te voeden en hij nam me op woensdagmiddag mee. Ik heb veel mooie herinneringen aan de families.
En tante Mimi..…
En tante Mimi…. ik hielp haar met de fanclub maar ik ging er maar eens per maand heen.
Zij was vast een sterke vrouw…
Ik heb veel respect voor Mimi want ik had John’s tante niet willen zijn. Ze was sterk genoeg om hem –slechte term- in bedwang te houden. En ik zal je wat zeggen, hij luisterde naar Mimi, hij klaagde wel maar hij luisterde wel. Ze was weduwe want haar man overleed toen John 14 was dus ze moest sterk zijn.
Luisterde John naar jou?
(Lachend) Ik denk het niet! Soms wel maar het hing af van welke John je voor je had….. wat ik geweldig aan John vond was dat hij niet de schijn op hield. Als hij humeurig was, dan wist je dat. Hij zette geen masker op en het interesseerde hem niet wie er bij was.
Laatste vraag: zou je het over willen doen? Was dit je droomleven?
Ik zou het niet overnieuw willen doen want ik heb het allemaal al meegemaakt, ik ben heel blij dat ik het mee heb gemaakt maar ik ben blij dat ik kon stoppen want ik wilde wat anders.
Kan je je voorstellen dat mensen dat niet snappen, dat je blij was dat je kon stoppen?
Die mensen stonden niet in mijn schoenen want het was zwaar werk. Het klinkt slecht maar twee jaar lang moest ik een fanclub runnen voor een groep die niet meer bestond, op zoek naar nieuws voor in een nieuwsbrief, je wilde mensen niet vertellen over de ruzies… ik wilde alleen maar positieve dingen schrijven maar de timing was goed.
Bleef je ook Beatles soloalbum kopen?
Nee, ik kocht er af en toe een. Ik ben geen solo-fan, ik ben een Beatlesfan. Ik vond sommige dingen van Paul goed en ik hield van het Rock ‘n’n Roll album van John Lennon want ik hield van Rock ‘n’ Roll en en The Beatles waren rockers.
Het bracht vast herinneringen aan de Cavern naar boven?
Ja want we jiveden in die tijd maar ik ben geen solofan, ik hield ook wel van het werk van Richie omdat het van die gezellige meezingers zijn en van het werk van George, maar van binnen ben ik nog steeds een Beatlesfan en dat zal ik altijd blijven.
Waarom moeten mensen jouw DVD kopen?
Dat hoeven ze helemaal niet!
Wees niet zo bescheiden!
Om ze wat inside informatie te geven over de ouders en dat ze maar vier gewone mensen waren voordat ze iconen werden en dat ze hun voeten op de grond hielden!
Ron Bulters