John Lennon/Plastic Ono Band (rececensie Tim op het Broek)

BFNLAlbum recensies, BFNL Columns

Nee, je hoeft niet naar beneden te scrollen voor een eindoordeel. Dat geef ik je nu namelijk al. Dit is een fenomenale box die ieder zichzelf respecterend Beatles- dan wel Lennonfan in de kast moet hebben staan. Je kunt een reeds overleden artiest op allerlei manieren opnieuw verkopen, maar hoe Yoko en Sean dit de afgelopen tijd aanpakken (zie ook de Imagine-box) is commercieel en artistiek bijzonder intelligent te noemen.

Ondergetekende is groot Zappa-fan en van ‘De Snor’ komt er nog steeds postuum een hoop materiaal uit. Degenen die daar over gaan menen alles uit te moeten brengen wat er nog op de plank ligt. Gevolg: juist het spul dat het daglicht niet kan verdragen en om een reden (namelijk de artistieke keuze van de kunstenaar zelf) op de plank is blijven liggen, wordt voor veel te veel geld in dure dozen verkocht. Hoe anders is dit bij de Lennons. Om een heel simpel voorbeeld te noemen: de Yoko Ono-jams staan op de blu-raydiscs in plaats van de gewone cd’s.

Persoonlijk vind ik het werk van Yoko bijzonder interessant, maar ik kan me voorstellen dat het ook een hoop mensen afschrikt. Vervolgens worden we getrakteerd op de meest interessante momenten van de sessies. Dus geen gigantische hoeveelheid aan takes achter elkaar. Dat is absoluut te gek op bootlegs, maar die trek je niet zo snel uit de kast, of je moet echt regelmatig zin hebben in 24 takes van Remember, maar die markt is redelijk klein.

In plaats daarvan vind je meerdere verschillende takes, maar allemaal in een eigen stijl. Raw Studio Mixes voor outtakes hoe het in de studio moet hebben geklonken, zonder enige effecten. Thuis- en studiodemo’s, outtakes in een Ultimate Mix en Element Mixes waarbij de nadruk wordt gelegd op het instrumentarium en dat allemaal alsof je zelf naast Phil Spector in de studio zit. Ik werd er bijna paranoïde van en natuurlijk de Ultimate Mix van het album.

Inmiddels heb ik de plaat al zo’n vier keer in de kast staan, maar deze mix mag met recht ultiem genoemd worden. Eigentijds zonder dat er aan geknoeid is. Recht in je smoel. Mijn persoonlijke hoogtepunten zijn de Evolution Mixes. In een soort documentairevorm hoor je track voor track de ontwikkeling van het liedje binnen een paar minuten.

Ik verklap niks, maar mijn traanbuizen werden even goed gespoeld.

Het was al een tijdje bekend dat de sfeer tijdens de sessies, ondanks de loodzware liedjes, op en top was. De interactie tussen Lennon en Ringo is hartverwarmend. Als je bedenkt dat The Beatles destijds in scheiding lagen geeft dit toch opeens een heel ander beeld. Het mooiste moment is misschien wel wanneer tijdens een sessie George opeens de studio inloopt. Ik verklap niks, maar mijn traanbuizen werden even goed gespoeld. De geluidskwaliteit van alle sessies is van een ongekend hoog niveau, het had ook gisteren opgenomen kunnen zijn.

In 1970 was het was dapper van Lennon om zo’n album vol met zielenroerselen uit te brengen. The Beatles hadden net het sprookje uitgeblazen. Ze leken onfeilbaar, buitenaards vooral, maar Lennon liet horen op zijn eerste ‘echte’ soloplaat vooral mens te zijn. Een mens met al z’n plus- en minpunten. Wat dat betreft staat dat in schril contrast met McCartneys eerste soloalbum. Dat is overigens geen waardeoordeel!

Het enige nadeel aan de box vind ik dat en geen dvd met video bij zit. De videoclip van Instant Karma is onlangs verschenen in High Resolution op YouTube. Toch mooi om dat dan compleet te hebben en eigenlijk had Yoko Ono/Plastic Ono Band ook best erbij gemogen, maar zoals Yoko al zei:
‘It’s all about John.’ Eerlijk is eerlijk, die zagen we ook niet aankomen toch?

Geniet van deze box, wees blij dat je in een tijd leeft waarin we dat allemaal mogen horen en vergeet vooral niet te luisteren naar de uitgeklede versie van Instant Karma. Je weet niet wat je hoort.

Tim op het Broek