Toen de gitarist uit de Fab Four wegliep, was de zanger van “Wonderful Tonight” de eerste keuze om zijn plaats over te nemen. Ringo, Paul, John — en Eric?! Misschien is er geen enkele andere band in de geschiedenis, waarbij de voornamen van zjn leden zo synoniem zijn voor de groepsnaam als de Beatles, maar op een zeker moment liep George Harrison weg uit de groep – en bovenaan de lijst van vervangers stond..: Eric Clapton. De gitarist ontmoette de Fab Four voor het eerst toen hij in de Yardbirds speelde, die een voorprogramma waren voor een van hun headline-shows in 1964. Dat leidde tot een sterke connectie in zowel de Beatles’ professionele als persoonlijke levens. Clapton werkte niet alleen samen met de band als geheel, maar hij speelde ook met elk van de vier leden zelfstandig op hun solo-inspanningen.
Bovendien werd hij de beste vrienden met Harrison – en ze deelden zelfs een vrouw: Pattie Boyd, maar wat er ook gebeurde buiten de muziek om – en zelfs tijdens sommige van de gespannen momenten in de opnamestudio met Harrison, Lennon, McCartney en Starr – ze deelden allemaal een wederzijds respect voor Clapton, die zelf bijna een Beatle werd. Harrison gebruikte Clapton om de spanning binnen de Beatles te helpen doorbreken. Heel toepasselijk voelde Harrison – de leadgitarist van de Beatles – zich het meest verbonden met Clapton, die de Yardbirds verliet in 1965 en later deel uitmaakte van John Mayall & the Bluesbreakers, Cream, Blind Faith en Derek & The Domino’s. Clapton blijft gedijen als een solo-artiest en als een van de grootste gitaristen van onze tijd, met liedjes als “Tears In Heaven” en “Wonderful Tonight”. (Trouwens, hij werd in de Yardbirds vervangen door twee in die tijd:ontluikende gitaristen: Jimmy Page en Jeff Beck).
Tegen de tijd dat de Beatles hun album met dezelfde titel in 1968 opnamen, ook wel bekend als The White Album, was de sfeer gespannen onder de vier. Rolling Stone noemde het het “album dat ze bijna uitelkaar scheurde”. Gelukkig bleven ze samen, met Yellow Submarine en Abbey Road in 1969 als gevolg en Let It Be in 1970. Toen ze bij het nummer “While My Guitar Gently Weeps” kwamen, begonnen ze een vroege versie op te nemen op 25 juli 1968, met Harrison op de gitaren en McCartney volgend op het harmonium. (De vroege akoestische take werd uitgebracht in een speciale editie in 2018). Het liedje werd vervolgens in de wacht gezet terwijl ze aan andere nummers werkten, zoals de 102 takes van “Not Guilty”, een nummer dat het album niet heeft gehaald. (Uiteindelijk, bracht Harrison het als soloartiest uit in 1979). Het duurde totdat Harrison zijn beste vriend Clapton in de studio uitnodigde,voordat ze teruggingen naar “While My Guitar Gently Weeps”.
“Eric speelde dat en ik vond dat het echt goed was”, zei Harrison volgens Rolling Stone. “Toen luisterden we terug en hij zei: “Ah, er is een probleem: het is niet Beatles-achtig genoeg. Dus we hebben het door de ADT laten lopen om het een beetje op te wiebelen…”, maar Harrisons ware doel om
Clapton uit te nodigen..? Om de spanning te verminderen! George wist dat iedereen zich zou gedragen met Clapton in de buurt — De “klassieke sterke actie van George”, stond er in het bovengenoemde stuk van de Rolling Stone.en verder: “De truc werkte – Georges woorden: ‘De andere jongens waren zo braaf als wat, omdat hij daar was.'”
Lennon schreef Clapton een brief met een pleidooi om samen te werken, maar het ging niet zo goed toen ze weer in de studio waren in 1969. Ook al was het na de beroemde transcendente meditatiereis van de band in 1968, de gemoederen raakten verhit en op 10 januari liep Harrison weg. “Ik ben hier weg. Zet een advertentie in [de kranten] en haal een paar mensen binnen. Zie jullie ‘in de clubs”, zei hij volgens Rolling Stone, toen hij zijn gitaar inpakte.
Terwijl ze bleven werken – met Yoko Ono die Harrisons zang verving – barstte Lennons angst voor de toekomst uit: “Het punt is, George vertrekt en willen we doorgaan als de Beatles? Dat wil ik zeker.” Hij stelde meteen Clapton voor. Terwijl de eigenlijke reactie van de rest van de band onbekend is, is Clapton nooit met de Beatles gaan opnemen (en hij werd ook niet officieel erkend voor zijn werk op The White Album-track). De Fab Four ontbond ook verder in de loop van de volgende jaren, maar in een wanhopig pleidooi – gedocumenteerd in een brief uit 1971 – probeerde Lennon hem wel over te halen. “Eric, ik weet dat ik iets groots in je naar boven kan halen, in feite groter dan tot nu toe tot uiting is gekomen in je muziek. Ik hoop eenzelfde soort grootsheid in ons allen naar boven te brengen, waarvan ik weet dat dat zal gebeuren als we bij elkaar komen”, staat er in de brief. In een andere passage, gekrabbeld op pagina acht, staat er: “Denk er tenminste over na, wees alsjeblieft niet bang. Ik begrijp paranoia maar al te goed. Ik denk dat het alleen maar goed voor je kan zijn om te werken met mensen die liefde en respect voor jou hebben en dat zeg ik namens ons allemaal. Veel liefde voor jullie beiden van John + Yoko.” Hoewel het niet duidelijk is naar wie “ons allemaal” verwijst, de brief was namelijk van 1971 en de Beatles waren officieel al uit elkaar gegaan in 1970.
Clapton werkte uiteindelijk samen met enkele van de Beatles. Zelfs nadat ze allemaal hun eigen weg zijn gegaan, heeft elk van de voormalige Beatles zijn respect voor Claptons talenten getoond met diens individuele soloprojecten. Lennon deed een beroep op Clapton en ook op Starr, voor “Cold Turkey” uit 1969, uitgebracht onder de paraplu van de Plastic Ono Band. Starr werkte later samen met de gitarist op zijn “This Be Called A Song” uit 1976 (dat Clapton schreef) en decennia later op “Never Without You”, in 2003. McCartney werkte samen met hem aan het 9/11-eerbetoon “Freedom”, in 2001 en dit decennium met “My Valentine”. McCartney retourneerde de gunst met het verstrekken van achtergrondzang op Claptons “All of Me”, in 2013.
(Bron: biography.com)
(Vert: Henno de Jong)