Moet dat nou? Een nieuwe versie van die Beatlesplaat die misschien wel de beroemdste van allemaal is maar zeker niet de beste? Er waren in 2009 toch al mooi opgepoetste edities van verschenen, zowel in mono als in stereo?
The Beatles Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band
(50th Anniversary Edition) Parlophone/Universal
En als je dan al besluit opnieuw in de buidel te tasten voor de plaat die dezer dagen precies vijftig jaar geleden verscheen, welke editie moet je dan kopen? De enkele cd, met alleen het door Giles, de zoon van producer George Martin geremixte album; de dubbel-cd met van elk nummer een demoversie of toch maar de Super Deluxe Edition? Vier cd’s, een dvd en een blu-ray met posters en een prachtig boekwerk.
Twijfels en vragen genoeg. Maar dan zet je de nieuwe editie op en hoor je die snerpende gitaar in het intro van het titelnummer. De snoeiharde drums van Ringo vallen in en Paul brult ineens alsof hij naast je staat: ‘It was twenty years ago today…’ Het klinkt meteen al subliem. Het instrumentarium is uit elkaar getrokken, de drums zijn naar het midden verplaatst en er is veel meer ruimte. De muziek ademt. Nu pas hoor je elk detail dat producer George Martin in de muziek heeft gelegd.
Het is even wennen: Ringo’s stem zo hard in de mix tijdens With a Little Help from My Friends. Of She’s Leaving Home, dat iets sneller is ‘gepitcht’, waardoor McCartneys stem hoger klinkt (zoals in de oude mono-versie) en het liedje nu negen seconden korter duurt.
Het instrumentarium is uit elkaar getrokken, de drums zijn naar het midden verplaatst en er is veel meer ruimte.
Liedjes die je nooit zo veel deden, als Being for the Benefit of Mr. Kite! of When I’m Sixty-Four, geven ineens nieuwe inzichten. Wanneer je de drieëndertig demo’s doorspit, valt bijvoorbeeld op hoe groot de invloed van het album Pet Sounds was dat de The Beach Boys een jaar eerder hadden uitgebracht: eenzelfde voorliefde voor zorgvuldig gerangschikte kleine geluidjes in plaats van rockgitaren.
Bijzonder fraai zijn de instrumentale versies van She’s Leaving Home en van George Harrisons sitarnummer Within You Without You. The Beatles wilden met hun Pepper een plaat maken die ze niet live hoefden te kunnen reproduceren, want optreden deden ze niet meer, hadden ze in 1966 besloten. En dat hebben we geweten.
De precisie waarmee George Martin de zeer ambitieuze arrangementen heeft ingevuld, verbijstert bij elke beluistering opnieuw. En hoe begeerlijk de Super Deluxe-editie van 125euro ook is, de nieuwe dubbel-cd of -lp, waarop de beste demo’s zijn toegevoegd aan de verpletterend mooie nieuwe albummix, is eigenlijk al mooi genoeg.
Artikel uit de krant:
(Bron: Volkskrant.nl)