Zijn passie voor de band (en zijn groupies) verwoestte het leven van deze Beatles roadie: Mal Evans toerde in luxe de wereld rond met de Fab Four, maar na de breuk van de band strandde zijn huwelijk – en eindigde zijn leven door politiekogels. De schrijver biedt een blik op The Beatles door de ogen van hun geliefde assistent: Living The Beatles Legend, door Kenneth Womack.
Het was op een dag in 1961, dat een jonge telefoontechnicus, Mal Evans genaamd, een andere route nam terug naar zijn werk, nadat hij zijn lunch had opgegeten op het Pier Head in Liverpool. Om de route af te snijden nam hij een steegje, waar hij Elvis Presley-achtige muziek hoorde vanuit een fruitkelder. Na betaling van een shilling, ging hij een trap af op onderzoek uit en bevond zich in de Cavern Club tijdens een van lunch-sessies van The Beatles, uit hun begintijd. Die toevallige routekeuze zou zijn hele leven veranderen.
Omdat wat hij hoorde hem beviel ging Mal zo vaak als mogelijk terug naar de Cavern en omdat hij een brede, 1.90 m. lange, vriendelijke reus van een man was, werd al snel voorgesteld door George Harrison, dat hij een uitsmijter zou moeten zijn. Vanaf daar werd hij bevorderd tot chauffeur van het Ford Thames busje toen ze naar Londen gingen om hun eerste nummers op te nemen en Engeland doorkruisden om die te promoten. In de zomer van 1963, vlak voordat She Loves You werd uitgebracht, nam hij de gok om zijn ‘fijn, veilige, betrouwbare baan met pensioen’ op te geven om als roadie en manusje-van-alles te gaan werken voor The Beatles.
Tijdens al die ervaringen hield hij aantekeningen bij in zijn agenda van de Post Office Engineering Union. ‘Het zijn allemaal fantastische kerels met gevoel voor humor’, schreef hij na zijn eerste betrokkenheid. ‘En (ze) geven je het gevoel dat ze een geweldig team zijn’.
Voor Mal was zijn baan meer dan een droom en hij zou aanwezig zijn bij elke opnamesessie van The Beatles en elk optreden toen ze de wereld rond toerden. In naam was hij hun road manager, de man die altijd een reserve plectrum in zijn zak had, die de drumkit opbouwde, die voorzag in extra gitaarkabels en drumstokken, maar ook Hacks hoest pastilles had om zere kelen door teveel zingen te verzachten. Maar Mal was niet zomaar een medewerker. Hij was een vriend van alle Beatles en stelde zichzelf op slaafse wijze altijd beschikbaar om ieder van hen te helpen.
Er was maar één probleem. Omdat hij achter in de twintig was en een gezin had, was het onvermijdelijk dat hij zijn vrouw Lil moest achterlaten in Liverpool met hun twee kinderen. Toen Lil en Mal trouwden in 1957 waren zij allebei nog maagd en de meisjes die zich opdrongen aan de Beatles en hun gezelschap zouden voor haar echtgenoot onmogelijk blijken te weerstaan.
Er zijn veel boeken verschenen over The Beatles, maar deze blik op hen door de ogen van hun meest nabije assistent laat niet alleen de buitengewone werkdruk zien van de groep, maar ook hoe, zonder het te beseffen, de aanhoudende eisen van de Beatles uiteindelijk zouden bijdragen aan het afbrokkelen van het fundament onder het leven van Mal Evans.
Door heel de periode van de ’60-er jaren leek Mal, die deze auteur kende als een van de meest aimabele mensen ooit, alles te hebben. Van het ene vliegtuig in het andere terwijl The Beatles de wereld veroverden, hun roem reflecteerde op hem en hij genoot er van. Maar, hoewel hij er naar verlangde om zelf beroemd te zijn, hij zou nooit een Beatle kunnen zijn. Hij wist dat hij een zeer geliefde dienaar was, maar dan wel een slecht betaalde. Als hij bij hen was logeerde hij altijd in de beste hotels en reed in de langste limousines. Hij was er bij toen de Beatles in Hollywood een ontmoeting hadden met Elvis en ook toen ze naar Buckingham Palace gingen om hun MBE’s in ontvangst te nemen van de Koningin.
Toen kwam India waar ze leerden over meditatie met de Maharishi, en Rome met Ringo, om Richard Burton en Elizabeth Taylor te ontmoeten en zelfs Marlon Brando. Mal was er altijd bij. Waarna, zoals zijn vrouw het zou omschrijven, hij naar huis zou gaan en het konijnenhok van zijn kinderen moest schoonmaken.
Door de jaren ’60 heen leefde hij twee parallele levens en dit boek verhaalt vernietigend over hoe het glamoureuze de overhand kreeg, in die mate zelfs dat toen The Beatles uit elkaar gingen, ook Mal’s leven in puin lag. Hij was tegen die tijd met zijn gezin verhuisd naar een Londense buitenwijk, maar er was geen weg terug naar zijn baan als telefonie technicus. Er waren ook andere vrouwen, vond Lil uit door brieven, kaarten en zelfs ondergoed in Mal’s koffers als hij terugkwam uit het buitenland. Het had allemaal niets te betekenen, zou hij zeggen. Maar het betekende iets voor Lil. Hij schreef haar liefdesbrieven en deed haar beloftes met de bedoeling die te houden, maar als de telefoon ging was hij weer weg, en liet hij haar achter met de financiële zorgen over het opvoeden van hun kinderen. Hij haatte zichzelf om zijn nalatigheid, maar toch vertrok hij.
Omdat hij in de opnamestudio soms had kunnen helpen bij een missende noot of tekstlijn, wilde hij een songwriter en producer worden en hij ging, gescheiden als hij was van Lil, in Californië wonen met een vriendin. Maar het schrijven van liedjes kwam niet echt van de grond en hij had niet de kwaliteiten om een platenproducer te zijn. In plaats daarvan probeerde hij een boek te schrijven over zijn jaren met de Beatles, wat hem wellicht voorzien heeft van enig inkomen. Maar hij raakte steeds meer verstrikt in een depressie, veel cocaïne en een groeiend gevoel van mislukking. Hij miste zijn kinderen, zou hij huilen.
Toen, net na Nieuwjaar 1974, vier jaar nadat de Beatles uit elkaar waren gegaan, begon hij vreemd genoeg zijn testament te dicteren aan een vriend. Hij had altijd van westerns gehouden en bezat een Winchester geweer. Toen ze hem op bed zag liggen met het geweer in zijn handen, probeerde zijn vriendin het van hem af te pakken. Hij verzette zich. “Als je me nu het geweer niet geeft, dan bel ik de politie,” zei ze. “Alsjeblieft, bel de politie,” was zijn antwoord. Toen de politie arriveerde werd de vriendin naar buiten geroepen. Volgens hun rapport trapten ze de deur van de slaapkamer in en zeiden tegen Mal dat hij het geweer moest laten vallen. “Nee. Schiet mijn kop er maar af,” zou Mal gezegd hebben en hij begon het geweer op te heffen, alsof, dachten ze, hij op hen zou gaan schieten. De politie vuurden zes schoten af, vier ervan troffen Mal. Hij was op slag dood. Om hem heen verspreid op het bed lagen de memorabilia uit zijn Beatles tijd. Een bloedonderzoek wees uit dat hij alleen 10 milligram Valium in zijn systeem had, geen andere drugs.
Auteur Kenneth Womack, een Amerikaanse academicus, heeft dankzij zorgvuldig onderzoek niet alleen het verhaal van The Beatles opgetekend vanuit het perspectief van de roadie, maar ook de tragedie geportretteerd van een man die zo verliefd was op de band dat hij zijn eigen leven verwoestte.
(Bron: dailymail.co.uk) (Vert: Marijke Snel-van Asperen)