Met alle ophef over het uitbrengen van Now and Then, zou je bijna vergeten dat er nog een nieuwe Beatles track is verschenen: de 2022 Remaster van Love Me Do. Verstopt als de B-kant van Now and Then, en – voor zover ik heb gezien – geen enkele publiciteit. Zo te horen is dit de versie met Ringo op drums.
Toch maar even een paar keer Love Me Do gedraaid, en de ervaring is verrassend: Love Me Do klinkt fris en helder, en er is – gelukkig – niet veel aan gesleuteld. Behalve de goede kwaliteit van de hoge en lage tonen, valt alleen een licht stereo effect op. Blijkbaar is Love Me Do niet onderworpen aan de MAL machine van Peter Jackson, want stemmen en instrumenten zitten allemaal nog strak in het midden. Giles Martin (?) heeft alleen een galm op de stemmen aan toegevoegd, die een beetje van links naar rechts (en weer terug) beweegt, waardoor een soort stereo gevoel wordt opgewekt.
Wat mij opviel, is hoe goed Love Me Do eigenlijk is. Door de serie wereldhit singeltjes die erna kwam, is Love Me Do wellicht wat ondergesneeuwd in de boeken, maar het is een prachtig nummer. De opening met Lennons ‘mondharp’ (je mocht vooral niet ‘harmonica’ zeggen van Lennon) doet meteen je oren spitsen, en dan volgt een heel sterke samenzang van Lennon en McCartney. McCartney zingt de hogere stem, maar volgt niet precies de melodielijn van Lennon, waardoor de harmonie van de stemmen als een accordeon in en uit elkaar beweegt. Zelfs in het refrein is het arrangement van de stemmen verfijnd.
Love Me Do is voor mij wellicht het beste liedje met de 3 ‘kampvuurakkoorden’ die de Beatles ooit gemaakt hebben.
Het is natuurlijk een mooie vondst van Apple/EMI om Love Me Do op het singeltje met Now And Then te zetten, waardoor het tegelijk ook het ‘Then’ vertegenwoordigt. Ongewild bijeffect is dat je nu meteen hoort hoe goed het ‘Then’ eigenlijk was, en het ‘Now’ (1977….) er niet aan kan tippen.
Eigenlijk was het beter geweest om Love Me Do de A-kant te maken; daarmee zou Apple/EMI aangeven dat het natuurlijk prachtig is om een ‘nieuw’ liedje uit te brengen, maar dat de kwaliteit van ‘Now and Then’ toch niet meer dan een B-kantje in het Beatles repertoire rechtvaardigt. Aangezien Lennon Now and Then 3 jaar op de plank liet liggen, vermoed ik dat hij het hiermee eens zou zijn geweest.
– Bob de Jong –