Paul McCartney bezorgde voor de kerst van 1965 zijn bandleden een uniek geschenk: een thuisgemaakte opname, alleen voor hen, bestaande uit gesampelde liedjes, originele sketches en avant-garde-loops. “Soms iets geks, soms iets van de straat, alleen maar voor de andere Beatles, iets leuks ook dat ze ’s avonds konden spelen”, vertelt hij later.
Er zijn maar drie kopieën van gemaakt en deze behoren tot de meest bijzondere aan The Beatles gerelateerde verzamelobjecten. Hoewel de acetaat persen zeker zijn versleten, is het toch gelukt een 18-minuten durende opname van “Unforgettable” te laten verschijnen. De opname geeft met deze experimentele privé mix een kijkje in de meest creatieve periode van The Beatles.
(tekst onder foto: Heeft een zekere Billy Shears zich voorgedaan als Paul McCartney, nadat die in 1966 was omgekomen door een auto-ongeluk? (We weten immers wel beter!))
Er was al tientallen jaren iets bekend over deze opname door kleine aanwijzingen en aantekeningen van McCartney zelf: “Het heette “Unforgettable” en het begon met de song van Nat King Cole “Unforgettable” Dit vertelde hij in 1995 aan historicus Mark Lewinsohn. “De song kwam tot me als een lokroep. Inderdaad, je bent onvergetelijk en dat ben je. “Unforgettable” leek een tijdschrift vol vreemde interviews, experimentele muziek, tape-loops en voor de anderen onbekende nummers. Het was een compilatie van heel vreemde zaken. Het gedeelte dat tevoorschijn is gekomen is een inventieve selectie van nummers van The Rolling Stones, The Beach Boys en Martha & The Vandellas, waarbij McCartney de rol op zich neemt van een snel pratende DJ uit New York. Een beetje met een knipoog naar de zogenoemde “5th Beatle”, Murray The K.
Ten tijde van de opname woonde McCartney in een Londons herenhuis, dat behoorde aan de familie van zijn vriendin, Jane Asher. Op de bovenste verdieping, al volgehangen met gouden platen, instrumenten en andere herinneringen, waaruit blijkt dat er een wereldberoemde superster woonde, kwam zijn fascinatie voor loops naar voren. “Ik had vroeger een paar Brenell Recorders, ” vertelde hij Barry Miles, een van zijn vrienden uit die periode. “Toen ik een middag vrij was, experimenteerde ik wat en dat gebeurde vaak. The Beatles zouden die avond wel spelen . en er was overdag nogal wat tijd over. Ik ging dan naar huis en kon dan deze dingen doen. Het had geen routine. Het kon gebeuren dat ik tot drie uur ’s nachts opbleef om tot twee uur ’s middags door te slapen, ik hoefde er niet uit voor een baby, er was niets van dat alles. Dus ik kon de hele dag banden maken.”
Naast de kamer van Paul McCarney woonde de oudere broer van Jane, Peter Asher, die onderdeel uitmaakte van het duo Peter And Gordon en die een grote belangstelling had voor avant-gardistische kunst. Hij zorgde er ook voor dat McCartney toegang kreeg tot de Underground muziekscene, Daardoor maakte hij kennis met componisten als Luciano Berio, John Cage en Karlheinz Stockhausen. “Deze mensen mengden zich met de popartiesten en zo ontstond er een kruisbestuiving, ” herinnert Paul McCartney zich in de Anthology documentaire.
Paul mengde zijn sound collages op Philips-cassettes, een nieuwe vinding, en speelde ze op feestjes af voor zijn hippe vrienden. “Het was een stoned ding,” vertelt hij Miles. “Als ’s avonds bij iemand kwam en je hoorde muziek, dan zou daar best een feestje kunnen zijn, of het nu Ravi Shankar, Beethoven of Albert Ayler is.”
Hij speelde met het idee om alle bandjes te verzamelen en er een solo-album van te maken onder de gedenkwaardige titel “Paul McCartney Goes Too Far.” Ondanks de aanmoediging van John Lennon zou “Unforgettable” het meest langlopend project kunnen worden van de zestiger jaren.
Hoewel het laatste album van The Beatles “Rubber Soul” een paar weken eerder op 3 december was uitgekomen was het cadeautje van McCartney ook bedoeld om de band naar nieuwe muzikale hoogten te brengen bij hun volgende album. “Het was werkelijk een eigenaardig en bijzonder geluid, ” zei George Harrison ooit over “Unforgettable”. “John, Ringo en ik speelden het af en we realiseerden ons dat iets geheel nieuws had gecreëerd. Paul heeft er heel veel aan gedaan om ons te laten beseffen dat er vele verschillende elektronisch geluiden zijn om te ontdekken.”
Toen The Beatles in april weer bij elkaar kwamen in de studio om te gaan werken aan het volgende album “Revolver” was het eerste nummer waar ze mee begonnen “Tomorrow Never Knows”, gebouwd op de tape-loops van McCartney.
(Bron: rollingstone.com)
(Vert: Toine Gribling)