Met Lennon op de loopband

BFNLBFNL Columns, My Head Is Filled With Things To Say

Sinds niet al te lange tijd bezoek ik frequent de sportschool om de hoek. Niet om een ‘sixpack’ te kweken, alhoewel ik daar niets op tegen heb mocht dat het resultaat zijn, maar om ‘fit’ mijn 50e levensjaar in te gaan. Want wat voor mooier cadeau kun je jezelf geven op je 50e dan een goede gezondheid? Maar dat daarvoor gewerkt moet worden is mij inmiddels wel duidelijk… Zo’n drie keer per week, niet zelden al om half zeven ‘s ochtends, trekken en duwen aan gewichten, of je het snot voor de ogen rennen op de loopband… Je moet er wat voor over hebben.

Ik maak van de nood altijd maar een deugd door tijdens mijn ‘workout’ te luisteren naar muziek waar ik veel energie van krijg. Tijdens mijn laatste sportschoolbezoek was dat South Of Reality van The Claypool Lennon Delirium, gemaakt door bassist Les Claypool en John en Yoko’s zoon Sean. Wat een fantastisch album is dat! Met díe op je oren is een marathon zo gelopen. Terwijl South Of Reality vrolijk in mijn oren stond te blazen besefte ik mij ineens hoe bijzonder John Lennons nalatenschap eigenlijk is. Hij is medeverantwoordelijk voor de imposante Beatlesgeschiedenis die zó groot was, dat die nooit meer overtroffen gaat worden en hij heeft daarnaast ook prachtige solomuziek gemaakt, met vlaggenschip Imagine als een breed gedragen pleidooi voor de wereldvrede.

Bovendien heeft hij ons ook twee muzikale zoons nagelaten. Julian, die met Photographed Smile de mooiste Beatlesachtige plaat heeft gemaakt van alle Beatleszonen. Vergeet ook niet Sean. Hij kon zich financieel gezien onafhankelijker en losser bewegen ten aanzien van het commerciële aspect van een muziekcarrière en heeft daardoor met een Yoko Ono-achtige durf en experimenteerdrang kunnen musiceren. Díe resultaten zijn indrukwekkend goed te noemen met Friendly Fire, Into The Sun, zijn werk met The GOASST en het door mij zojuist al bejubelde South Of Reality. Jammer genoeg heeft John nooit het maximale uit zijn solocarrière kunnen halen zoals Paul dat wel heeft gekund, maar Johns muzikale genen zijn het allersterkst gebleken van alle vier de Beatles. Daarvan zijn Julian en Sean de lichtende bewijzen.

Vreemde gedachte, maar Sean is nu al ouder dan zijn vader ooit heeft mogen worden. Bij Sean zullen vandaag of morgen de tekenen van het verouderen ook voelbaar en/of zichtbaar worden. Ook hij zal zich op een dag gaan realiseren dat een fitnessprogramma nodig is om jong en fris van lichaam en geest te blijven. Dat besef is vader John helaas nooit gegeven geweest. We kennen de vreselijke geschiedenis, die hoef ik hier niet meer uiteen te zetten. Die heeft alleen maar een diep spoor van treurnis getrokken. Misschien is daar tóch nog iets positiefs aan… John Lennon is 40 geworden en zal dat voor iedereen ook voor altijd blijven. Helaas moeten we met afgrijzen aanzien hoe Paul en Ringo met het jaar veranderen in oudgedienden.

Ze werken keihard om zichzelf goed geconserveerd te houden en dat lukt ze nog goed ook, maar ouder wórden ze.

Geen ontsnappen aan en dat willen wij, Beatlesfans, helemaal niet zien. Geen gerimpelde gezichten, geen grijze haren, geen krakende inflexibele stemmen die de hoge noten niet meer halen.

Dat alles vertroebelt onze illusies. We willen graag behouden waar we destijds zo dol op zijn geworden: jonge energieke en charismatische muzikanten, die alles representeerden wat we zelf graag hadden willen zijn, of worden. Het beeld dat we van John Lennon hadden, tot op de laatste dag van zijn leven, blijft tegen wil en dank behouden. John zal voor ons nooit ouder dan 40 worden. Zijn aftakeling zal ons dan ook nooit raken. Laten we dat dan maar als lichtpuntje beschouwen na die afschuwelijke avond van 8 december 1980.

Iets wat John zelf nooit heeft mogen meemaken.

Ik tel mijn zegeningen. Ik kan sporten en mijn best doen om gezond en fit mijn 50e jaar in te kunnen gaan (duurt gelukkig nog een maand of tien…) en ik kan daarbij genieten van alles wat John Lennon en vele anderen ons hebben nagelaten, of nog altijd geven. Iets wat John zelf nooit heeft mogen meemaken. Zo leef ik toe naar Johns 80e verjaardag, die ongetwijfeld heel veel aandacht gaat krijgen. John Lennon is op 9 oktober 2020 maar liefst al 80 jaar in ons leven. Helaas niet meer in leven en welzijn, maar nog wel met de uitstraling van een frisse, energieke en levenslustige man. Gefeliciteerd alvast John, met je komende postume verjaardag. Voor de veertigste keer alweer…

– Luc van Gaans –