Op een frisse, regenachtige namiddag verlaat ik mijn werk eerder dan normaal. Ik heb aangegeven dat ik een Amerikaanse musicus ga interviewen die met alle vier The Beatles — zij het niet tegelijkertijd — heeft gewerkt. Even is het stil op de vloer, dan volgt het begrip: Oh, The Beatles, ja dat weten we, Nuno. Veel plezier!
Het is al bijna donker op een gure herfstdag in hartje Amsterdam. Ik loop het Rembrandtplein op, dat in de steigers staat. Ik ben benieuwd hoe het er na de noodzakelijke opknapbeurt uit zal zien. Aan de ingang van De Kroon is gelukkig niets veranderd: een ruime wenteltrap brengt me naar het sfeervolle grand cafe annex restaurant waar ik Jim en zijn Nederlandse vriendin Esther zal ontmoeten.
Even na half vijf komen ze binnen. Hij is lang en torent boven zijn vriendin uit. Ik schud haar de hand: ‘Jij moet Esther zijn, we hebben behoorlijk wat e-mails uitgewisseld de afgelopen paar dagen. Ik ben blij dat het allemaal is gelukt.’ ‘Ja, wij ook, Jim kijkt er naar uit. Ik blijf voor een drankje, daarna ga ik weer verder.’ Zo begint een uniek interview met de man die eigenlijk bij toeval in aanraking kwam met de vier Beatles.
Jim, ik heb net in het kort iets over mezelf en over Beatlesfanclub.nl verteld. Wil jij mij zeggen hoe het voor jou allemaal begon?
Ja, natuurlijk. Ik ben, zoals je misschien al weet, altijd vrij druk in de weer met opnamen voor vele uiteenlopende artiesten. Het is daarom fijn om even rustig in een grand cafe een biertje te drinken en te praten over mijzelf en over mijn muzikale belevenissen. Ik speel vooral saxofoon, maar bijvoorbeeld ook dwarsfluit en alle soorten blokfluit. Met fagot en hobo ben ik na jaren gestopt. Mijn carrière begon met Duane Eddy. De legendarische gitarist. Ik heb in totaal vijf jaar met hem getoerd en platen opgenomen. Mijn band met The Beatles begon overigens al heel vroeg.
Kun je daar wat dieper op ingaan?
Toen ik met de band van Duane Eddy in Europa op tournee was, belandden wij op een gegeven moment in Duitsland, in Hamburg. Het was geloof ik 1962. We zouden in de Star Club optreden. Toen wij daar de avond voor ons eigen optreden waren, blies een vierkoppige band de zaal helemaal omver. Wat een muziek, wat een rauwe rock ‘n’ roll. Het was gewoon fantastisch. Duane en ik keken elkaar aan en dachten: dit is de muziek voor deze tijd. Geweldig! The Beatles maakten een onvergetelijke indruk op me. En ik ben ze sindsdien blijven volgen.
Wat heb je verder gedaan op muzikaal gebied?
Ik heb blaasinstrumenten gespeeld op opnames van vele bekende en minder bekende artiesten. Ik heb saxofoon en fluit gespeeld op elpees van The Mama’s & The Papa’s, Delaney & Bonnie, Johnny Rivers, Barbra Streisand, Frank Sinatra (ik speel de fluit op Strangers in the Night), natuurlijk Elvis Presley (de muziek voor de films Roustabout en Girls Girls Girls), Smokie Robinson (Tears of a Clown), Neil Sedaka om er een paar te noemen. En natuurlijk The Beach Boys.
The Beach Boys? Je weet natuurlijk dat Paul McCartney en Brian Wilson elkaar over en weer hebben beinvloed?
Ja, inderdaad. The Beach Boys maakten Pet Sounds en het antwoord daarop van The Beatles was Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Waarna Brian Wilson zich voor een tijd terugtrok uit de muziek. Ik heb gespeeld op Pet Sounds. Dat was een heel bijzondere ervaring. Brian Wilson was een enorme perfectionist die een nummer letterlijk in plukken van 8 maten opnam. Je was dus een hele sessie bezig om een stukje van 8 maten zo goed mogelijk op band te zetten. Na drie dagen van drie sessies was de song af. Perfect van top tot teen. Zo maakten we ook Good Vibrations.
Ongelooflijk; en hoe ben je in contact gekomen met de voormalige Beatles?
Ik heb eerst nog bijgedragen aan diverse platen, waaronder River Deep Mountain High van Tina Turner, Joni Mitchell, Canned Heat (Going Up The Country). Op een gegeven moment werkte ik aan een project met Leon Russell. Hij was het die mij in contact heeft gebracht met George Harrison. George organiseerde het befaamde Concert for Bangladesh en zocht een blazerssectie. Leon vertelde over mij en zo ontmoette ik George en later ook Ringo. Het idee achter het benefietconcert kwam van Ravi Shankar.
Ravi kwam uit Bangladesh en wilde zijn familie helpen. Hij vroeg George hem te helpen om een kleinschalig concert te organiseren. Toen George zich ermee ging bemoeien, groeide het project allengs uit tot het enorme concert dat het uiteindelijk werd.
Dat moet een enorme ervaring zijn geweest.
Ja, dat klopt. George belde al zijn vrienden af om een bijdrage te leveren. Uiteraard eerst de voormalige Beatles. John zou komen, maar hij haakte op het laatste moment af omdat geen prijs werd gesteld op een muzikale bijdrage van Yoko. Paul weigerde omdat hij het raar vond dat The Beatles weer bij elkaar zouden komen terwijl ze net met allerlei gerechtelijke procedures uit elkaar waren gegaan. Ringo liet zijn maat niet zitten en deed wel mee. Eric Clapton was er. Bob Dylan. Billy Preston. Leon Russell natuurlijk. Klaus Voormann. Noem maar op. Bij de repetities had iedereen meteen het gevoel met iets heel speciaals bezig te zijn en ik weet nog goed dat ik bij de opening van het concert door Ravi Shankar van de kleedkamers naar het podium liep om toe te kijken. Het was zo’n bijzondere ervaring om Ravi daar te zien spelen op zijn sitar. Backstage heb ik John en Yoko nog ontmoet. Ze waren vrij stil. Enorm jammer dat John die avond niet wilde spelen. Wat begon als een kleinschalig project werd zo groot. Het eerste benefietconcert ter wereld.
Heb je later nog meer met George of Ringo gespeeld?
Ja, ik ben meegegaan met de Dark Horse Tour van 1974, ik heb gespeeld op de elpee Cloud Nine en het nummer I Got My Mind Set On You. George was fantastisch om mee te werken. Hij kwam continu met spontane ideeën: speel dat nu eens zus of zo, zullen we dat eens op een heel andere manier proberen? Een enorm verschil met Paul, die alle partijen al van tevoren had uitgedacht. Als ik met Paul opnam dan ging het zo, dat de musici per persoon werden opgeroepen om alleen hun eigen partij te spelen. Een partij die Paul al had uitgetekend, en dat was het dan. Een paar takes en het stond er op. Een bijzonder nummer dat ik voor Paul heb gedaan was Rockestra Theme, dat hij voor Duane Eddy had geschreven.
Je hebt ook met John Lennon opgenomen.
Ja, dat is zo. Ik heb bijgedragen aan de elpee Pussy Cats van Harry Nilsson. Ik kende Harry en hij introduceerde me opnieuw bij John. Lennon produceerde de elpee. Het was tijdens het zogenaamde Lost Weekend. John was samen met May Pang in Los Angeles en echt alle remmen waren los. John wist meestal niet eens meer wie hij was in die periode, maar als hij in de studio was leek het alsof er een knop om ging. Puur zakelijk en to the point. Ik was trouwens aanwezig bij het Kotex-incident. John plakte in een restaurant in Los Angeles een maandverband op zijn voorhoofd. Vervolgens bezocht hij met zijn entourage de Troubadour Club, nog steeds met het maandverband op zijn hoofd. Een duidelijk minder geslaagd optreden van John. Het verschil met Paul is overigens groot. Paul wist precies wat hij wilde, hoe een noot moest klinken, hoe het eindresultaat moest zijn. John liet iedereen zichzelf gewoon amuseren en plezier maken. Die sfeer wilde hij op de plaat terughoren. Het is wrang dat ik twee weken voordat John werd doodgeschoten in het Dakota-gebouw was. Rust in vrede, John.
Je hebt ook op het Concert for George gespeeld.
Ja, dat was natuurlijk emotioneel. Weet je, ik ben niet alleen betrokken geweest bij het Concert for Bangladesh en enkele solo-projecten van George, maar ik heb ook gespeeld op de twee Traveling Wilbury’s platen, Volumes 1 en 3. Als je opneemt met George Harrison, Bob Dylan, Jeff Lynne, Tom Petty en de inmiddels helaas ook overleden Roy Orbison, gaat er veel door je heen. Het waren unieke momenten die ik me altijd zal herinneren. We hadden een week gepland voor de opnamen van de eerste plaat. In een dag hadden we hem afgerond, daarna hadden we dus een week vrij op George’s landgoed. Het was onbeschrijflijk. We zouden op tournee gaan, maar helaas overleed Roy Orbison. Zonder Roy natuurlijk geen tour.
Wat verder?
Ik heb een tribute-album gemaakt met allemaal Beatles-nummers. Dat was erg mooi. Ik denk erover om een vervolg te maken. Ik ben nu op tournee met Kenny Chesney, een country zanger. We maken ook een plaat. Het is grappig om te zien hoe het proces in de loop der jaren is veranderd. Nu neem ik mijn partijen veelal zelf op en converteer ze naar mp3-formaat of iets dergelijks. Via de e-mail stuur ik ze op en in de studio combineren ze alle tracks tot een album. Dat geeft zoveel bewegingsvrijheid! Daarnaast ben ik nog vaak in de studio om op te nemen. Ik ben ook bezig met een boek. Ik wil mijn herinneringen graag delen. Ik heb het geluk gehad om met zoveel getalenteerde musici te hebben gewerkt. Ik heb meer dan dertig jaar met George samengewerkt en ik heb zoveel respect voor hem. Een enorme vakman en een heel bijzonder mens. Ik voel me bevoorrecht dat ik hem heb mogen kennen.
Dank je wel dat je zo uitgebreid de tijd hebt genomen.
Geen dank. Ik vind het altijd leuk om mijn ervaringen te delen met de liefhebbers.
© Beatlesfanclub.nl / Nuno Spier van Zwicht