Francine White heeft een ontmoeting met Mitch Murray, de songwriter die vele aanstekelijke melodieën componeerde. Rondkijkend in de Groucho Club, de meest vooraanstaande privé theater enclave van Londen, zie je hier een beroemde TV acteur, daar een bekende comediant of een belangrijk overkomende producent in een diepgaand gesprek. Velen zullen zich niet realiseren dat de man in mijn bijzijn zoiets is als een levende legende. Mitch Murray was van groot belang voor de Gouden Eeuw van de Britse popmuziek in de (19) 60’s.
Murray, nu 77 jaar oud, zongebruind, een en al lach en duidelijk lekker in zijn vel, schreef nummer 1 hits voor Gerry and the Pacemakers, Freddie and the Dreamers, The Tremeloes, Tony Christie en vele anderen. Hij is ook de man die niet toeliet dat The Beatles hun eigen versie van een van zijn songs uit zouden brengen.
“Het verhaal is dat George Martin How Do You Do It? – een nummer dat ik eigenlijk geschreven had met Adam Faith in gedachten – voor The Beatles wilde hebben als hun eerste single,” zegt Murray.
“Volgens hem was dat de single, maar zij wilden er niet aan omdat ze hun eigen nummers wilden opnemen. Op dat moment wist George nog niet of hun eigen nummers iets voorstelden! Dus George Martin zei tegen Lennon en McCartney: ‘Als jullie een nummer kunnen schrijven dat net zo goed is als dit, dan kunnen jullie je eigen nummers gaan opnemen. Tot het zover is doen jullie het hiermee.’ Hoe dan ook, ze namen het nummer op, maar deden er niet echt hun best op. Ik kan ze geen ongelijk geven, zij wisten wie ze waren, zelfs al was dit voordat ze bekend werden als Lennon & McCartney.” Het resultaat was dat Murray teleurgesteld was over de opname en The Beatles het nummer niet liet uitbrengen, hij zei: “Ik hoop nog steeds op een hit, maar ik denk niet dat dit ‘m is. In het beste geval komt hij uit op een B-kant.”
In de tussentijd nodigde Brian Epstein Murray uit om in Liverpool te komen kijken naar een andere band uit zijn stal. “Dus, ik ging naar Liverpool om te lunchen met Brian. Gerry Marsden en de Pacemakers namen How Do You Do It? op en de rest, volgens het bekend gezegde, is geschiedenis!” De plaat ging als een speer naar nummer 1 om enkele maanden later te worden opgevolgd door opnieuw een Murray compositie, I Like It.
The Beatles voegden hun versie van How Do You Do It? toe aan The Beatles Anthology dat werd uitgebracht in 1995; “En ik ben erg dankbaar voor de royalties!”, lacht Murray.
Hij werd geboren als Lionel Michael Stitcher – “Je begrijpt waarom ik dat heb veranderd”- en groeide op in Golders Green, waar hij de voormalige Avigdor basisschool bezocht. Hij had geen dromen over een carrière in de muziek. “In de familie misten de meesten een muzikaal gehoor,” zegt hij. “Mijn vader kon nog wel wijs houden maar was geen pro.” Zijn vader, Eric, was fabrikant van en groothandelaar in handtassen voordat hij zich toelegde op de vastgoedmarkt. Murray denkt er aan terug, “ik werkte voor hem in de handtassen handel, werd vertegenwoordiger, ging het hele land door. Ik was toen 17. Later begon ik liedjes te schrijven voor de lol.”
Zijn carrière als songwriter ging van start toen hij een gitaar had gekocht. Murray leerde zichzelf spelen vanaf bladmuziek uit de jaren ’30, en begon haast per ongeluk melodietjes te schrijven bij de accoorden. De start van zijn professionele carriere ging als een komeet. Toen How Do You Do It? in 1964 zijn eerste nummer 1 hit werd had hij 12 platen uitgebracht. “Het was precies een jaar nadat ik was begonnen met het schrijven van songs, dat hij op nummer 1 kwam, en ik besloot toen om professioneel te gaan componeren. Dit kon alleen gebeuren met een man die geen plan had.”
Het gesprek met Murray is doorspekt met anekdotes over beroemde namen, niet dat hij wil opscheppen maar zo was gewoon zijn leven. Verhalen over optrekken met Mick Jagger, of over advies dat hij kreeg van Lee Eastman, de vader van Linda McCartney, over het verkopen van auteursrechten (samengevat: Niet doen!).
Veel van Murray’s hits schreef hij samen met Peter Callander, bij voorbeeld The Ballad of Bonnie and Clyde voor Georgie Fame en Avenues and Allyways, Las Vegas en I Did What I Did for Maria voor Tony Christie. Samen met Callander vormde Murray een platenlabel, Bus Stop, en produceerde de groep Paper Lace, voor wie zij hun hit Billy Don’t Be A Hero hadden geschreven.
Murray trouwde met actrice Grazina Frame, al zijn ze intussen gescheiden. “We zijn nog steeds hele dikke maatjes; haar echtgenoot is een van mijn beste vrienden geworden.” De dochters van het stel zijn beide sterren in het muziektheater, Mazz in de West End productie Mamma Mia en Gina op tournee met Hairspray.
Murray schreef ook een boek, How To Write A Hit Song, in 1964. Een jonge man met de naam Gordon Sumner uit Newcastle las het. Sumner, beter bekend als Sting, heeft Murray vaak zijn mentor genoemd. “Ik had geen idee dat hij mijn boek had gelezen,” zegt Murray. “Ik was ergens om een prijs in ontvangst te nemen en daar kwam hij naar mij toe, hij stelde zichzelf voor en lichtte dat verhaal toe. Dat was zo prachtig, hij is ontzettend aardig, een goede gast.”
Toen Murray zich later ging toeleggen op spreken in het openbaar, schreef Sting het voorwoord voor zijn bestseller The Handbook For the Terrified Speaker, Valium In a Volume (‘Het Handboek voor de angstige spreker, Valium in een Kaft’, uitgebracht door W. Foulsham & Co in 1999). Murray wordt nu gezien als een van de meest vooraanstaande professionele humoristische speechschrijvers van Engeland en heeft over dat onderwerp nog diverse andere bestsellers geschreven.
Nu hij met plezier zijn tijd verdeeld tussen het eiland Man en Londen, noemt hij Gary Barlow een van zijn favoriete eigentijdse songwriters; “Hij schrijft songs die dicht in de buurt komen bij het soort van nummers waar wij aan werkten.” Barlow maakt deel uit van SDOS, de Society of Distinguished Songwriters (‘Sociëteit van Vooraanstaande Songwriters’), die is opgericht door Murray in 1971. Er zijn minder dan 50 leden, waaronder Errol Brown van Hot Chocolate, Tim Rice, Brian May, Bjorn en Benny van ABBA en als meest recente Sir Van Morrison. De club is er alleen maar voor de lol, strikt zonder charitieve bedoelingen. “We komen drie keer per jaar bij elkaar, in een privé ruimte in een van de beste restaurants die we kunnen vinden. Het is bedoeld als een soort van satirische overvloedigheid. Er was een tijd in de ’70-er jaren dat het gênant was om veel geld te hebben, ik ben er anders tegen aan gaan kijken. ‘We hebben het geld, laten we er van genieten’.”
Om nog maar een Murray hit aan te halen, I Like It (Ik hou er van).
(Bron: thejc.com)
(Vert: Marijke Snel-van Asperen)