In augustus 1962, met een nieuwe visie op popmuziek, begonnen Paul McCartney, John Lennonen George Harrison samen met Ringo Starr te spelen en ze zouden uiteindelijk misschien wel de meest invloedrijke band aller tijden vormen: The Beatles.De rockgroep uit Liverpool zou de groei van de tegencultuur in de jaren zestig voortzetten en nieuwe opnametechnieken ontwikkelen, innoveren en uitvinden, die tot op de dag van vandaag de manier bepalen waarop we muziek beleven. Met dertien studioalbums op hun naam was de opkomst van The Beatles snel en furieus.
Slechts zeven jaar na de officiële vorming van de band en het uitbrengen van Please Please Me hadden The Beatles het einde aangekondigd en het uit elkaar gaan werd bevestigd op 10 april 1970. De toenemende spanningen in de band, publieke reacties vanontevredenheid, de beslissing om te stoppen met optreden en een verschil in creatieve visie zijn allemaal aangehaald als redenen voor het besluit om de band te beëindigen; Beatlefans en historici hebben lang gedebatteerd over de definitieve oorzaak voor het vroege einde van ’s werelds best verkopende band. De algemene consensus is dat Lennon, met ambities om te schrijven en muziek op te nemen met Yoko Ono, de ondergang van de band een kickstart gaf in een besloten ontmoeting met zijn bandgenoten in september 1969, waarin hij zijn voornemen meldde The Beatles te verlaten. Met slecht gevoel, begrijpelijk vanwege de hoge verwachtingen en de hysterie die de band dagelijks veroorzaakte, hadden zowel Harrison en Starr al tijdelijk de groep op verschillende momenten in 1968 en 1969 verlaten, om telkens toch weer terug te keren. De genadeklap, het moet gezegd, was het besluit van McCartney publiekelijk zijn vertrek uit de groep bekend te maken.
Hoewel Let It Be de laatste albumrelease van de Beatles was, was de LP wel grotendeels opgenomen vóór Abbey Road. Veel fans geloofden dat de groep doelbewust Let It Be uitbracht als hun laatste album, waardoor het een symbolisch einde van een vooraf gepland uiteenvallen werd. Een nieuw gevonden bandopname, afkomstig van Mark Lewisohn, een historicus die wordt beschouwd als ’s werelds toonaangevende autoriteit op het gebied van The Beatles, helpt dat concept uit de wereld. Sterker nog: de opname suggereert dat het Lennon was die toekomstige albums plande mét The Beatles en zeker niet aanstuurde op het uiteenvallen. “Het is een openbaring”, vertelde Lewisohn aan The Guardian. “De boeken hebben ons altijd verteld, dat ze wisten dat Abbey Road hun laatste album was en dat ze wilden stoppen op een artistiek hoogtepunt. Maar nee – ze bespreken het volgende album.” Lewisohn beweert dat de band is gedateerd 8 september 1969 en kort nadat de band de opnames van Abbey Road had voltooid. Hij toont Lennon bij het leiden van een ontmoeting tussen zichzelf, McCartney en Harrison in het Apple-hoofdkantoor in Savile Row en opgenomen ten behoeve van Starr die destijds in het ziekenhuis lag: “Ringo – je kunt hier niet zijn, maar op deze manier kan jij horen wat we bespreken”, begint Lennon.
Hoewel algemeen wordt beweerd dat Lennon het belangrijkste lid was dat uiteindelijk cruciaal bleek in het uiteenvallen van de band, lijkt de nieuwe opname het tegendeel te suggereren: “Je denkt dat John degene is die wilde dat ze uit elkaar gingen, maar als je dit hoort, is hij dat niet”,, ‘ Lewisohn toe. “Herschrijft dat niet zo ongeveer alles waarvan we dachten dat we het wisten?” Elders in de opname wordt beweerd dat Lennon probeert, wat hij beschrijft als “de Lennon-en-McCartney-mythe”, te verdrijven en dat hij belangrijke plannen naar voren brengt voor een nieuw Beatlesalbum en bovendienvoor een nieuwe Kerstsingle. Lewisohn beweert dat je op de opname Lennon hoort suggereren dat het voorgestelde nieuwe album uit vier nummers zou bestaan geschreven door hemzelf, vier door McCartney, vier door Harrison en twee door Starr – een zet die Harrisons stijgende songwriting-bijdragen zou waarderen. Ondanks de suggestie is McCartneys reactie op de opname minder vriendelijk: “Ik dacht tot dit album dat George’s liedjes niet zo goed waren”, zegt hij enigszins provocerend. “Dat is een kwestie van smaak. Over de hele linie hebben mensen mijn liedjes leuk gevonden”, antwoordt Harrison uitdagend. Het gesprek wordt gemedieerd door Lennon die McCartney vertelt dat de rest van de band zijn nummer Maxwell’s Silver Hammer niet zag zitten, maar ze namen het toch op voor Abbey Road en vroegen uiteindelijk om een compromis.
De historicus Lewisohn is momenteel van plan om zijn bevindingen tot in detail uit te werken in nieuwe collecties van definitieve werken: “Ik ben 61 jaar oud en ik heb nog veertien, of vijftien jaar over voor deze boeken”, zei hij. “Ik ben halverwege de 70 als ik klaar ben.”
We kunnen niet wachten.
(Bron: faroutmagazine.co.uk)
(Vert: Henno de Jong)