Leerlingen, oud-leerlingen en ouders van (oud) leerlingen appen mij, of houden mij in het dorp staande om te vragen of ik weet dat er een nieuw nummer van The Beatles uitgekomen is. En wat ik er dan van vind?Tsja, wat vind ik ervan?
Enerzijds is het voor iemand die niet de gekte van de jaren zestig heeft meegemaakt geweldig om een vaag aftreksel van de opwinding die destijds nieuwe releases begeleiden te kunnen ervaren, anderzijds is het niet het echte werk. Ik denk dat je veilig kunt stellen dat dit vooral een McCartney project is. Lennon zou ideeën aangedragen hebben, Harrison zou tegengas gegeven hebben (zoals hij dat nog midden jaren 1990 deed), maar Starr is geen gelijkwaardige partner. Is dit dan strikt genomen wel een Beatles-release enkel omdat ze alle vier klinkend aanwezig zijn? Het begin bijvoorbeeld doet me denken aan ‘I Don’t Know’ op ‘Egypt Station’, een McCartney album.
Midden jaren 1990 was ik onmiddellijk verkocht toen ik eerst ‘Free as a Bird’ en later ‘Real Love’ hoorde. Een andere producer zou misschien een meer Beatlesachtige klank hebben opgeleverd, maar verder lopen deze songs over van Beatles-dingen.Allereerst blijven de melodieën eindeloos nazingen in mijn hoofd, maar ook harmonisch zijn het geweldige songs. Het spel met majeur en mineur, de toevoegingen aan akkoorden, chromatische doorgangsakkoorden en wat al niet meer zij.
Soms is het zo typisch de Lennon van The Beatles jaren, echt geweldig. Onder de woorden ‘As a Bird on Wings’ b.v. (Free as…) die keuze voor C ipv am doet heel erg denken aan ‘Lucy’, de plek van ‘the girl with the SUN in her eyes’ De manier waarop (meer nog in Real Love) de akkoorden de melodie kleuren en dynamischer maken dan deze zonder de akkoorden zou zijn is zo typisch Lennon jaren ‘60.
‘Now and Then’ is harmonisch, melodisch en qua bouwstenen minder interessant. Misschien ook iets te veel respect voor de bijdrage van Lennon. Ik mis de vocale interactie die er bij Free en Real wel is tussen de drie zangers binnen de groep. Ik mis de ‘antwoordkoortjes’ die in ‘Free’ steeds leuker worden.
Ach, zoals George Martin al eens zei: The Beatles zouden altijd een jaren zestig band blijven. Voor mij vormen Free en Real een gave toegift, maar ik ben bang dat Now and Then dat voor mij niet gaat zijn. Bij dit soort dingen spelen veel andere zaken een rol. Puur analytisch (en dus rationeel) bekeken is het qua niveau niet vergelijkbaar met het ‘echte’ Beatleswerk. Maar als je dit kunt ondergaan als de buitenkans die totaal onverwacht onderdeel van de catalogus geworden is, kan ik me heel goed voorstellen dat het emotioneert.
– Ton Steintjes –