Randy Bachman – Between two mountains; “Hare Khrisna”

BFNLBFNL Columns, van der Linde vertelt

Zoals gewoonlijk wisselen m’n collega’s wat informeel van gedachten voordat ons voortgangsoverleg begint. Het gesprek komt ineens op Bachman Turner Overdrive. Mijn baas veert op, ik veer op. You Ain’t Seen Nothing Yet (1974), zegt hij en die rif van Roll On Down The Highway (1974), antwoord ik. Lookin’ Out For #1 (1975), roepen we in koor. Ik hoor dat m’n baas Four Wheel Drive (1975) op Youtube aanklikt. De andere collega’s blijven muisstil. Bhagwan wie, vraagt er eentje omzichtig. Onze junior schudt alleen maar zijn hoofd. Zo ziet een generatiekloof er dus uit, realiseer ik me, terwijl ik de vergadering (té laat . . .) open.

Kort na hun hit American Woman (1970), verliet gitarist Randy Bachman de Canadese band The Guess Who. Naar verluidt botste zijn Mormoonse geloofsovertuiging met de voorliefde voor Sex & Drugs & Rock & Roll van de andere bandleden. Na een paar valse starts, sloegen de broers Randy, Tim en Robbie Bachman met gitarist Fred Turner de juiste snaar aan. Na een aantal hits en albums, glipte de onderlinge chemie het viertal door de vingers en vervloog de hoekige hardrockmagie van Bachman Turner Overdrive. Randy had met zijn volgende band Ironhorse nog een bescheiden hitje met Sweet Lui-Louise (1979). Het hakkelende gezang – wat prima paste in hun grootste hit You Ain’t Seen Nothing Yet – stond me inmiddels tegen. In de jaren daarna speelden de heren in allerlei gelegenheidscombinaties met elkaar, zonder het grote publiek ooit nog te bereiken.

Randy is een groot bewonderaar van medegitarist George Harrison en brengt een ode aan hem op zijn solo album By George (2018). In het openingsnummer Between Two Mountains – na de onvermijdelijke sitar- en tapeloops – hoor ik hem zingen:

There’s an inner light
Just let it shine

Naast z’n knipoog naar Georges  b-kantje uit 1968, eert Randy vooral dat George stug zijn eigen pad volgde: “. . . the mountain of Lennon and the mountain of McCartney. You’ve got to stand between them and shine and grow your own mountain.” De herkenbaarheid van covers op het album verdwijnt soms onder het Beton . . . eh . . . bluesrock-sausje van Randy, met hier en daar een Reggae-randje.

Op Youtube staat een geweldig geluidsfragment van Randy Bachman. In zijn radioshow Randy’s Vinyl Tap (2010) ontleedt hij het “Magical Mystery Chord”. Als hij dan het openingsakkoord van A Hard Day’s Night aanslaat, hoor je het publiek bevrijd joelen. Isn’t that fantastic roept Randy enthousiast. Ik weet mijn antwoord, maar wat zouden mijn collega’s aan de overkant van de generatiekloof zeggen . .?

– Peter van der Linde – (reacties : pvdltelefoon@live.nl)

Belangrijkste bronnen: