Om de 50ste verjaardag van Paul en Linda McCartney’s meesterwerk ‘RAM’ uit 1971 te vieren, wordt het album op 14 mei 2021 opnieuw uitgegeven; nu als een gelimiteerde, geremasterde vinylpersing.
Pauls meest recente release, het album McCartney III, vorig jaar opgenomen in “Rockdown” en dat onlangs de nummer 1-positie bereikte, liet een terugkeer zien naar de thuis opgenomen, ‘lo-fi’-stijl uit de vroegste dagen van zijn solocarrière. De charme en intimiteit van McCartney uit de jaren ’70 en het album ‘RAM’ uit 1971 zorgden ervoor dat Paul zijn creatieve identiteit na de Beatles opnieuw definieerde.
Daarbij herschreef hij onbewust de regels van de popmuziek, creëerde hij gaandeweg nieuwe genres en bedacht hij een benadering van de popmuziek, die later de indie-pop van andere muzikanten zou worden.
‘RAM’, het enige album dat zowel aan Paul als aan Linda McCartney wordt toegeschreven, werd voor het grootste deel opgenomen op de boerderij van Paul en Linda in Schotland (nadat de eerste, meer traditionele studiosessies in New York plaatsvonden). In tegenstelling tot de sessies voor Pauls eerste soloalbum namen Paul en Linda voor de opname van ‘RAM’ een aantal muzikanten in dienst. Onder hen was Denny Seiwell, die een van de oprichters zou worden van Wings, het volgende muzikale avontuur van Paul.
De ‘RAM’-sessies werden begin 1971 afgerond en leverden o.a. de single ‘Another Day’ op, een wereldwijde hit die in mei 1971 voorafging aan de release van ‘RAM’. Het unieke geluidspalet van het album was anders dan zijn voorganger en heeft in de loop van de decennia steeds meer aan invloed gewonnen. Het album was meteen geliefd bij fans, werd nummer 1 in het VK en gaf Paul zijn eerste Amerikaanse post-Beatles nummer-1 single: de GRAMMY-winnende single ‘Uncle Albert/Admiral Halsey’.
In de afgelopen jaren is het album zijn positie als een van de meest geliefde in Pauls ongeëvenaarde werk blijven versterken. Fans en critici blijven hun lof zingen: Rolling Stone heeft het album geprezen als een ‘meesterwerk’ en ‘een grootse psychedelische zwerftocht vol goddelijke melodieën.’ Door een andere bron werd het geprezen als ‘een huiselijk, gelukzalig album’, een van de vreemdste en meest eerlijke platen ooit gemaakt. Mojo was misschien wel het meest nauwkeurig van allemaal en noemde het album “typisch McCartney.”
(Bron: prnewswire.com)
(Vert: Aad Kuling)