Op donderdagmiddag 13 oktober j.l. werd in de Wisseloord studio’s in Hilversum een voorproefje gegeven van de nieuwe versie van Revolver. Uiteraard was Beatlesfanclub.nl aanwezig. Als voorloper van een uitgebreide recensie, die na het verschijnen van de remix en boxset op 28 oktober op deze site geplaatst zal worden, hier een kleine impressie van deze middag.
De remix van het originele album
Dankzij een door het team van Peter Jackson ontwikkelde techniek, waarbij het geluidsspoor volledig “uit elkaar getrokken” wordt, kon Giles Martin de nieuwe mix maken. Dat isoleren van geluiden gaat ver: zelfs de snaredrum van Ringo of de vingerknipjes in Here, There And Everywhere kunnen afzonderlijk van elkaar gescheiden worden zonder een hoorbaar verlies van geluidskwaliteit. Het was geen overbodige luxe om een nieuwe mix te creëren van het oorspronkelijke op vier sporen opgenomen album.
Het grootste probleem van de oorspronkelijke sporen was dat de basistrack van bas, gitaren en drums overwegend live op één spoor werd opgenomen en in de oorspronkelijke versie van het album dan ook soms op een van de stereo kanalen te horen is. Een goed voorbeeld daarvan is de album opener Taxman.
Op de nieuwe mix is – net als bij de vorige heruitgaven – er voor gekozen om de drums naar het midden van de mix te brengen. Opvallend is hoe gedetailleerd de mix is. Met name de baspartij laat veel meer nuances en noten horen. Die bas klonk overigens op I’m Only Sleeping bij de luistersessie ietwat te dominant maar volgens Guy Hayden van Apple had dit ook te maken met de speakers die gebruikt werden.
Op Got To Get You Into My Life zijn de blazers in de oorspronkelijke mix in het rechterkanaal gemixt, in de nieuwe mix zijn ze prachtig over beide kanalen verdeeld.
Bij Tomorrow Never Knows is iets meer vrijheid genomen dan op de overige nummers: de tapeloops schieten van links naar rechts (in de oorspronkelijke mix zitten ze de loops alleen ik het linker kanaal) waardoor de luisteraar in de mix verdwijnt zonder geweld aan te doen aan de oorspronkelijke versie.
De bonustracks
Naast een paar remixen van het oorspronkelijke album werden ook een paar outtakes gedraaid. Zo passeerden twee takes van van Love You To de revue. Op de eerste begeleidt George zichzelf op akoestische gitaar, waarbij het aantal maten waarop later de sitar zou soleren al vast stonden. Bijzonder fraai zijn de al aanwezige meerstemmige achtergrondzang. De tweede versie betrof de uiteindelijke versie, met dien verstande dat eindelijk duidelijk wordt hoe het nummer daadwerkelijk eindigt. De mono-versie was al langer dan de stereo-versie en laat horen hoe de sitar versnelt maar eindigt met te vroeg. Voor de liefhebbers van dit nummer: alle verwachtingen over het volledige einde worden meer dan waargemaakt.
Minstens net zo interessant blijken de outtakes van het nummer dat een aantal fans vaak als hun minst favoriete nummer op de plaat zien: Yellow Submarine. Op de box vinden we een eerste aanzet tot het nummer in de vorm van de demo door John Lennon met een tamelijk donkere toon (in the town where I was born/no one cares) en de versie van het nummer zonder alle overdubs, wat het nummer een wat stoerder karakter geeft.
Weliswaar zijn een aantal outtakes al op Anthology gezet, maar op de nieuwe boxset zijn ze weer ontdaan van extra echo of andere kunstmatige ingrepen.
Natuurlijk was Revolver al een meesterwerk in de oorspronkelijke versie. Maar op basis van de luistersessie lijkt het er op dat Giles Martin wederom een prachtige nieuwe mix afgeleverd te hebben. Dit is weer een uitgave om naar uit te kijken.
– Ron Bulters –
