“We houden natuurlijk allemaal van de muziek van The Beatles. Maar op deze fanclubsite is er ruimte voor verdieping. De één zoekt hier nog meer informatie over bootlegs, de ander wil écht alles vertellen over de oerversie van Strawberry Field 4ever. Er zijn er die historische gegevens rondom The Fab4 tot in het kleinste detail uitpluizen. Ík ben geïnteresseerd in hoe The Beatles als fenomeen hun plek in de kunsten verwierven. En dan vooral in de popmuziek: welke popsongs gaan OVER The Beatles en op welke manier? Als tijdsaanduiding, als voorbeeld of gewoon een eerbetoon. In deze columns graaf ik wat dieper in dat soort liedjes, schets de context en deel met jullie hoe ik er naar luister… Veel leesplezier, enne… feedback is zeer welkom. Peter van der Linde (pvdltelefoon@live.nl).”
Mijn twaalfjarige dochter en – in minder mate – ik zwijmelen bij de romantische ontwikkelingen op dat bekende Griekse eilandje, opnieuw muzikaal omlijst door een ABBA-soundtrack. “Wéér een liedje wat ik niet ken, Pap” constateert ze regelmatig. Inderdaad, hoewel Mamma Mia! Here We Go Again (2018) schaamteloos voortborduurt op het stramien uit de originele musical en speelfilm uit 2008, is kennelijk de koek op en wordt ook het minder bekende ABBA-repertoire van stal gehaald.
Tegen het eind van de film kijken we naar een Jurassic Park–achtig shot van een helikopter boven zee, van waaruit – als onvervalste Deus Ex Machina – zangeres Cher een los eindje in het scenario komt vastknopen. Na de apotheose in (alweer . . .) dat pittoreske kerkje op die schilderachtige klif in de Middellandse Zee, zoek ik wat clipjes van Cher op. Believe (1999) en de introductie van auto-tune kan mijn dochter nog wel hebben. Bij If I Could Turn Back Time (1989) mist ze gelukkig de symboliek van de geschutstoren van het slagschip, maar valt haar mond open bij Chers kledingkeuze: “Ze heeft níks aan!” Als we bij de zwart-wit filmpjes van Sonny & Cher aankomen, verflauwt haar belangstelling tótdat we op Ringo, I love You (1964) stuiten. Na een tiental seconden oordeelt ze “Saai”.
Je zou kunnen zeggen dat Cher – toen onder het pseudoniem Bonnie Jo Mason – haar carrière aan de British Invasion te danken heeft. In die tijd probeerden velen hun graantje mee te pikken door een ‘tribute’ single, een parodie of satire. Zonder veel succes, Chers (saaie) single idem dito.
“Ringo, I love you yeah yeah yeah
More than anything in this world
I wanna be your only girl
Please let me hold your . . .”
Het liedje is geschreven door Vini Poncia en Pete Anders. De Beatlesreferenties in tekst, melodie en productie zijn zonneklaar, bijna beledigend plat voor de oprechte Beatlesfan. Ik wil écht niet weten wat Cher dan graag zou willen vasthouden! Saillant detail is dat die Poncia met Ringo Starr Devil Woman en Oh, My My zou schrijven, (her)luister daarom eens diens – volgens velen – briljante Ringo–elpee (1973). Laten we Ringo I Love You – waaraan óók de toen meewerkenden een hekel hadden– maar als jeugdzonde van Vini beschouwen; het zij hem vergeven, nu we ook zijn latere werk kennen.
Phil Spector – inderdaad, die van Let It Be – tekende voor het instrumentale B-kantje en produceerde dit grotendeels geflopte debuut van Cher. Hij liet z’n Wall-of-Sound gelukkig op de plank liggen en imiteerde het geluid van de Britse bands van toen. Hoewel ik The Long And Winding Road erg geslaagd vind –omdat Phil buiten de geëigende Beatleslijntjes durfde te kleuren – gruwel ik van zijn werk met John Lennon en George Harrison. Wie verdrinkt er niet de brei van Wah Wah? Zó jammer, ík kan die solo-elpees met zijn naam in de credits veelal niet aanhoren.
Toen ik Chers clipjes terug hoorde, raakte ik weer in de ban van haar sensuele . . . euhm . . . lage stem. En dát was een probleem in de vroege 60’s. Sommige radiostations weigerden de single te draaien omdat ze een mannenstem dachten te horen. Een homo-erotische song in de USA van toen? Ondenkbaar! Als ik Cher nú zie, is er geen twijfel meer welke sekse ze uitstraalt. Ik hoop echter wel dat mijn dochter zichzelf blijft in een wereld waar een overdaad van siliconen het nieuwe normaal is.
– Peter van der Linde –
Belangrijkste bronnen:
https://en.wikipedia.org/wiki/Mamma_Mia!_Here_We_Go_Again
https://en.wikipedia.org/wiki/Cher
https://en.wikipedia.org/wiki/Ringo,_I_Love_You
https://www.elsewhere.co.nz/fromthevaults/5442/bonnie-jo-mason-ringo-i-love-you-1964/
https://ultimateclassicrock.com/phil-spector-let-it-be-beatles/