Ringo Starr over Our Troubled Times: “Mijn wens is dat de hele wereld in vrede en liefde samen leeft”

BFNLNieuws

De legendarische drummer van The Beatles praat over zijn carriere, dat wilde masturbatie verhaal van Paul McCartney en of hij zijn pensioen overweegt.

“Kom op, daar ga ik geen antwoord op geven,” zegt Ringo Starr met een voor hem ongebruikelijke ergernis, als ik hem vraag naar de recente openhartige bekentenis van Paul McCartney, dat hij, John Lennon en drie van Lennon’s vrienden deelnamen aan een groeps masturbatie. “Ik bedoel maar, ik was er niet eens bij. Wat kan ik daar nu over zeggen?”

Maar Starr zei ooit zelf dat “het geen verschil maakt, wie van ons iets doet, we moeten ons er allemaal voor verantwoorden,” en we spreken elkaar niet voor het eerst, dus ik besluit het er op te wagen. De woorden “maar Paul zei….” zijn mijn mond nog niet uit of Starr onderbreekt me. “Wel, Paul zegt zo veel,” zegt Starr, zichtbaar geirriteerd. Maar dan breekt hij uit in een hartelijke lach, een indicatie dat alles o.k. is, maar ook dat hij klaar is voor het volgende onderwerp.

Feit is dat Starr al bijna 50 jaar door is blijven gaan na de ondergang van de beroemdste rock and roll band in de geschiedenis. Hij heeft in de periode na de Fab Four een reeks hits genoten – tot ieders verbazing, inclusief John, Paul en George – en was de enige die alle drie vroegere Beatles wist te strikken voor een bijdrage aan een van zijn soloprojecten. Hij heeft daarnaast een indrukwekkend aantal filmrollen gescoord voordat zijn carrière en reputatie in de 80-er jaren kelderden, als gevolg van ‘monumentaal’ alcohol en drugs misbruik, zoals Starr dat, nu sinds 30 jaar nuchter, herinnert.

“Ik voel me gezegend,” vertelt Starr mij, als hij terug kijkt op die dagen. “Je hebt er geen idee van waar je leven heen gaat. Het is de ene stap na de andere.”

De lange weg terug begon met zijn eerste All-Star Band tour in 1989, met onder andere leden van The Band, Beatles makker Billy Preston en Dr. John. Hij zal later dit jaar opnieuw op het podium staan, nu met de laatste editie van de band.

“Ik heb de vorige versie van de band vijf jaar gehad en nu, dit jaar heb ik de helft ervan vervangen. Ik heb Steve Lukather gehouden, op gitaar, want hij is groots. (“Steve heeft juist een fantastische autobiografie uitgebracht, zorg ervoor dat je daar in je verdomde artikel over schrijft,” helpt de altijd loyale Starr mij later herinneren.) En Gregg Rolie op keyboard. En we houden ook Warren Ham erbij, die kan alles spelen. Ik heb de rechterkant van het podium gehouden en de linkerkant gewisseld.” Starr grinnikt, maar wordt serious als het gesprek komt op zijn eerste liefde: drums en drummers.

“Ik heb drummers naast me op het podium gehad, zodat ik zelf ‘With A Little Help….’ en alles kan doen,” legt hij uit. “En ik hoorde dat Gregg Bissonette seminars gaf over mijn drumstijl, dus ik dacht, “O.k., ik ga hem erbij halen.” En, klinkt Bissonette – die met iedereen heeft gespeeld van ELO en de Bee Gees tot Spinal Tap en Steve Vai – ook maar een beetje als de echte Ringo Starr? “Nee, hij klinkt compleet anders,” zegt Starr, met een lach. “Ik weet niet waarom ik hem heb gehuurd. Hij klinkt totaal niet zoals ik. Maar het is een geweldige kerel. We luisteren naar elkaar. Andere drummers, die maakt het niet uit wat er gebeurt. Ze willen hetzelfde zijn als…… “ De lead gitarist? “De baas zul je bedoelen! Zo’n houding, daar heb ik niks mee,” zegt Starr. “Ik speel voor de zanger en voor het nummer.”

Ongelooflijk druk, zeker voor een 78-jarige ex- Beatle die ongetwijfeld ook op zijn lauweren zou kunnen rusten. Starr heeft ook juist zijn derde boek uitgebracht, ‘Another Day In The Life’, opvolger van ‘Postcards From The Boys’ (2004) en ‘Photograph’ (2015), met foto’s van Starr, inclusief bijpassende herinneringen aan het tijdsbeeld, plaatsen en mensen.

“Dit is een manier om mijn leven naar buiten te bengen, als ik bijvoorbeeld mijn memoires zou schrijven, dan heb ik al vijf delen uit voordat ik bij The Beatles kom, en dat is toch waar het de uitgevers om gaat,” legt Starr uit. “Dus benader ik het op deze manier, met foto’s en met quotes bij de foto’s. En dat is, zo voel ik dat, voor mij een betere benadering.”

Hoewel Starr elk van zijn boeken heeft verrijkt met intieme, fascinerende verhalen, zijn de foto’s de echte succesnummers. Die zoomen met arendsogen in op het leven van een van de beroemdste mensen op aarde, waarbij hij even vaak geniet van alledaagse dingen als optrekt met zijn beroemde vrienden.

“Ik speel drums en ik hou er van om foto’s te maken,” zegt Starr, “Dat zijn dingen die ik al heel lang doe. Zelfs in de 60-er jaren toen we nog rondtourden, was ik al gek op fotograferen. Het geeft je speelruimte, als je in de gelegenheid bent om verschillende dingen te doen op artistiek vlak. Het maakt deel uit van mijzelf, van mijn leven. Ze horen bij mij, de dingen die ik graag doe. Weet je, ik ben geen fotograaf. Ik ben gewoon een kerel die foto’s maakt. Maar als je naar een willekeurige foto van mij kijkt, van lang geleden in de jaren ’60, dan zul je zien dat ik er van hield om er alles uit te halen, snap je? Een van de sensaties in Magical Mystery Tour is, in mijn ogen, dat ik een foto van George maak met de prisma lens. In die dagen waren prisma’s heel bijzonder. Maar die zijn we intussen ook bijzaak, want we gebruiken nu allemaal onze digitale telefoons.”

Toch ziet Starr het gemak waarmee we dankzij de iPhone in staat zijn gesteld om elk moment vast te leggen als een zegen.

“Ik zou graag een technisch verhaal op willen hangen, van ‘Kijk, ik doe dit en dan doe ik dat,’ maar zo zit ik niet in elkaar,” legt Starr uit. “Ik doe gewoon dit. [Lacht] Ik bedoel maar, als je in het boek kijkt, dan kom je een foto tegen van een krab die op het strand loopt. Die was daar op dat moment, Of als ik in een kamer ben met mensen, dan heb ik die niet eerst gearrangeerd om de foto te maken. Dat doe ik niet. Het is gewoon van, ‘O.k. laat ik die foto eens nemen.’ Het is iets dat op dat moment goed voelt. Maar het zijn allemaal dingen die gebeurden zonder dat ik daarop stuurde, want ik heb altijd een iPhone bij de hand.”

Starr heeft nog twee belangrijke interesses over gehouden aan de onstuimige tijden van Beatlemania.

“Ik ben er niet echt meer van op de hoogte, maar ik ik hou nog altijd van country muziek,” bekent Starr. “Pas nog had ik een optreden met mijn maten Joe Walsh en Don Henley en Chris Stapleton was daar ook. Hij is er nog een van de oude rock-country, dus ik heb hem hoog zitten. En ik hou van de oude mannen van de country. Maar destijds in de 50-er en 60-er jaren, was ik echt een liefhebber van country muziek. Ik hield heel erg van het sentiment ervan. En ik hou ook van rock and roll. En van blues. Qua muziekstijl ben ik niet eenkennig. Ik probeer me te verdiepen in alle verschillende soorten muziek. Maar country is echt mijn eerste en grootste muzikale liefde.

Hij doet ook nog altijd aan meditatie, iets dat hij leerde van de Maharishi Mahesh Yogi, toen hij hem samen met zijn mede Beatles bezocht in begin 1968.

“Ik zou graag willen zeggen dat ik het elke dag gedaan heb sinds ons bezoek aan India, maar dat is niet waar,” geeft Starr toe. “Maar ik heb vanmorgen gemediteerd. Ik vertel in het boek over de kleur geel, dat Maharishi me heeft geleerd dat als je mediteert, en je je geest en je slechte gedachten weg stuurt, je dat kunt vergelijken met een witte doek die je dipt in gele verf en weer laat drogen. Elke volgende keer is de doek geler en na een tijdje is hij heel erg geel, en zo werkt meditatie. Je moet het blijven doen. Dus ik doe mijn kleine beetje en mijn kleine doekje wordt al behoorlijk geel.”

Uit die tijd stamt ook zijn lijfspreuk waarmee hij de laatste jaren een eenheid is geworden.

“Ach, ‘vrede en liefde,’ ik bedoel maar, komt uit de jaren ’60 en, weet je, ik geloof er heilig in en mijn wens is dat de de hele wereld zou samenleven in vrede en liefde,” zegt Starr, serieuzer nu. “Maar, zoals we allemaal weten, is dat niet het geval. Maar, weet je, mijn aandeel is mijn ‘vrede en liefde’ teken en als iemand het met mij mee doet, in die ene seconde, dan hebben al twee mensen ‘vrede en liefde’ gedacht. Dus het verspreidt zich als het ware, zoals een steentje in het water, weet je wat ik bedoel? De rimpels gaan steeds verder en verder naar buiten. ‘Vrede en liefde.’ Daar kan niets tegenop.”

En Starr heeft geen plannen om het rustiger aan te doen of binnen afzienbare tijd met pensioen te gaan, zoals hij duidelijk maakt als we het interview gaan afronden.

“Ik mag graag zeggen dat zolang als ik kan spelen, ik zal blijven spelen,” zegt Starr. “Dat is het mooie van muzikant zijn. Ik bedoel, misschien eindig ik wel in een blues band, heel langzaam spelend, maar kijk eens naar B.B. King, bij voorbeeld. Ik hield van die B.B. King, man. Hij was erbij gaan zitten, Maar hé, ik zit nu ook al! [Lacht] Maar, ik bedoel maar, we kunnen het. En, weet je, laten we het niet hebben over Tony Beckett! Kijk hem eens, nog steeds bezig! En zo’n baas.”

(Bron: thedailybeast.com)

(Vert: Marijke Snel – van Asperen)