In 1967 was Brian Epstein, die een deal had gesloten waarbij John, Paul, George en Ringo drie films met United Artists moesten maken, op zoek naar een project om die derde film te maken (na A Hard Day’s Night en Help!). “De groep had echter geen interesse in het maken van een nieuwe film. Ze waren geen fans van films meer, nadat ze Help! hadden gemaakt. Bovendien waren ze aan het werken aan de EP Magical Mystery Tour en begonnen aan nummers voor het White Album, hetgeen veel van hun aandacht opeiste.”
Dus ging Epstein naar Al Brodax, een producent die betrokken was geweest bij de tekenfilm-televisieavonturen van de Beatles, zich afvragend of een tekenfilm wellicht zou werken. Dit irriteerde de vier Beatles nog meer, omdat ze de tv-serie haatten, maar ze hoefden er tenminste niet actief bij betrokken te zijn. Ze dachten hiermee aan hun contract met het productiebedrijf te voldoen, dus gingen ze akkoord.
De betrokkenheid van de Beatles bij de film zelf was beperkt tot een verschijning in de laatste scène, die werd gefilmd op 25 januari 1968, voorafgaand aan het vertrek van de groep naar India. Dit om te voldoen aan hun contractuele verplichting ‘live’ in de film te verschijnen. De cameo was oorspronkelijk bedoeld met een psychedelische achtergrond en effecten, maar vanwege tijd- en budgetbeperkingen bleef het bij een lege, zwarte achtergrond…
The Beatles besloten, om voor de muziek van de film wat restjes en afgewezen nummers aan te leveren. Slechts vier nummers waren niet eerder uitgebracht. Het nummer van John Lennon, Hey Bulldog, valt op: een echte rocker die goed had gepast op het White Album. Ironisch genoeg is dit nummer niet in de Amerikaanse filmrelease opgenomen.
De film Yellow Submarine ging ook veel nieuwe orkestrale muziek van George Martin bevatten, die de volledige tweede kant van het soundtrackalbum vult!
Martin was zelf een aardige componist, zoals blijkt uit zijn slim opgebouwde partituur voor Yellow Submarine. Naast het citeren van J.S. Bach, toont de muziek ook aspecten van Ravel, Stravinsky en Holst. Nadat Martin tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Royal Navy had gediend, had hij zijn basis in muziek geconsolideerd, compositie, dirigeren en orkestratie gestudeerd aan de Guildhall School of Music. Hij speelde in latere jaren ook hobo om ‘een beetje geld te verdienen.’
De orkestmuziek voor de film werd opgenomen in Olympic Sound Studios met het London Symphony Orchestra, maar ik kon de datum voor die sessies niet vinden. Iemand? Het moet in de periode februari – juli 1968 geweest zijn, aangezien de film in juli 1968 werd uitgebracht.
Merk op dat de daadwerkelijke soundtrack van de film een geheel andere opname is dan wat we horen op de LP / CD Yellow Submarine: Martin nam de soundtrack opnieuw op met een 41-koppig orkest op 22 en 23 oktober 1968 in de EMI-studio’s. Stereomixen en bewerken werd op 24 en 25 oktober gedaan, waarbij Martin produceerde, met Geoff Emerick als ingenieur en Mike Sheady als assistent. ‘Het was handiger om dit zo te doen’, legt George Martin uit ‘en niet duurder, omdat het originele orkest toch twee keer had moeten worden betaald, als we de soundtrack voor de plaat hadden gebruikt.’
De zeven muziekstukken, die Martin voor de soundtrack aanleverde (gecombineerd in zes nummers op het Amerikaanse album), zijn in volgorde:
– Pepperland – een vioolsectie, harp en een arrangement dat klinkt als klassieke filmmuziek.
– Sea of Time – vol met verwijzingen naar Within You, Without You en met behulp van Indiase instrumenten. Het nummer transformeert in een Mary Poppins-achtige breakdown, voordat het in een mooie wals eindigt.
-Sea of Holes – heeft een ‘onder water’-gevoel en achterwaartse effecten, iets dat je nergens anders hoort op klassieke opnames.
-Sea of Monsters – onheilspellende maar vrolijke, trillende fluiten duelleren met kreunende cello’s, dan terugkomend op het Pepperland-motief, vervolgens naar wat klinkt als een Elgar-mars, in een gek westers thema. Wilde achterwaartse effecten maken het compleet. Er is ook een verwijzing naar het bekende Air op de G snaar van J.S. Bach.
– March of The Meanies – een marsthema, met stijgende violen en hoorns, zeer suggestief en … filmisch?
– Pepperland Laid Waste – droevige en dromerige violen, die exploderen in een staccato Bernard Hermann – Hitchcock-achtige ontwikkeling.
– Yellow Submarine In Pepperland – is een arrangement van het Beatlesnummer. Een vrolijk en glorieus einde. Yellow Submarine werd veel eerder opgenomen door de Beatles, op 26 mei 1966 in Abbey Road, met speciale effecten die op 1 juni 1966 werden overdubt. Het nummer was opgenomen in de Amerikaanse en Britse versies van Revolver. Het was ook een single met een dubbele ‘A’-kant; samen met Eleanor Rigby uitgebracht in 1966, dus de Beatles gaven niet veel nieuws weg…
Het George Martin-arrangement op de soundtrack heeft stijgende bewondering geoogst, naarmate de tijd verstreek. Lennon vond het echter niet leuk: ‘Brian maakte een fout door George Martin al die muziekjes in Yellow Submarine, de Sea Of Holes-shit, te laten aanbrengen,’ merkte Lennon destijds op. ‘Hij heeft al die verschrikkelijke shit opgenomen, die met onze LP is uitgebracht, weet je. Als je het goed bekijkt, is het gewoon om te lachen. George Martin vult één kant van ons album. Oh, dat hebben we niet gemerkt.’
Maar het publiek was het niet eens met Lennon. Het soundtrackalbum Yellow Submarine steeg op de hitlijsten. Het piekte op de # 2-positie op de Billboard-hitlijst tijdens de laatste week, dat het White Album op # 1 stond. Het soundtrackalbum bleef in totaal 25 weken op de Billboard-hitlijsten staan en was gecertificeerd als een gouden plaat, met meer dan een miljoen exemplaren.
Met de orkestrale score van George Martin op kant twee van het album, was het ongetwijfeld zijn grootste geldmaker wat royalty’s betreft, om nog maar te zwijgen over het feit dat het album een vaste waarde werd in de Beatlescatalogus tijdens alle heruitgaven en boxsets. In 1999 remixten United Artists en Apple Records de audio van de film digitaal, voor een heruitgave van een theatrale- en een homevideo. Een soundtrackalbum voor deze versie werd ook uitgebracht, met de eerste uitgebreide digitale stereoremixen van Beatlesmateriaal. De rechten van de film zijn inmiddels teruggekeerd naar Apple, die de film in juni 2012 opnieuw op dvd en Blu-ray heeft uitgegeven. Tevens werd in 2018 de editie van The Beatles Yellow Submarine (50th Anniversary) uitgebracht.
Nu in 2019 presenteren we hier een gloednieuwe remix van Yellow Submarine In Pepperland.
Paul-René Lee stelde voor om Ringo’s vocale versie te combineren met het instrumentale nummer van Martin. Dit werkte verrassend goed en laat zien dat Ringo hier goed zong en dat Martin een mooi arrangement maakte. We hebben ook de ‘effecten’ toegevoegd, zelfs enkele die niet waren opgenomen op Revolver. Een mooie vrolijke en glorieuze remix!
– Bob de Jong –
- April 1967: deal voor de film Yellow Submarine
- April – October 1967: werken aan Magical Mystery Tour
- November 1967: Beatles bezoeken filmstudio waar YS gemaakt wordt.
- 25 Januari 1968 opname cameo Beatles voor YS
- February-Maart 1968 Rishikesh
- Mei 1968 Kinfauns sessies
- Juli 1968: Yellow Submarine komt uit.