We zijn geschokt door het overlijden van Roy Young op 81-jarige leeftijd. Roy was een Britse rock and roll zanger, pianist en keyboard speler, die vooral bekend was om zijn boogie woogie piano spel.
Zijn eerst plaatopname dateert van eind jaren vijftig nog voordat hij in Hamburg met The Beatles optrad. Na een periode lid geweest te zijn van Cliff Bennett & the Rebel Rousers, nam hij later nog verschillende albums op met zijn eigen band maar ook met artiesten als Chuck Berry en David Bowie.
Zijn beginjaren
In 1958 deed de toen 21-jarige Roy Young succesvol auditie voor Jack Good’s TV show “Oh Boy!”, waarbij hij zong en piano speelde in de stijl van Little Richard. Hij trad verder regelmatig op voor andere Britse TV shows waaronder “Drumbeat”, waar hij werd begeleid door The John Barry Seven en “Boy Meets Girls”. Aangeprezen als Roy “Rock ‘em” Young, nam hij zijn eerste single “Just Keep It Up” / “Big Fat Mama” in 1959 op voor Fontana Records.
In de daarop volgende twee jaar bracht hij nog een aantal singles uit op de Fontana en Ember labels maar dat werden geen commerciële successen. Young trad ook op in de 2 I’s Coffee Bar in de Londense wijk Soho en toerde onder andere met Cliff Richard en The Shadows door Groot-Brittannië en Ierland.
Bijna een Beatle
In 1961 speelde hij in de Top Ten Club in Hamburg, waar hij met Tony Sheridan een plaat opnam en met The Beat Brothers optrad. Daar maakte ook Ringo Starr korte tijd deel van uit. Hij verdiende daar een contract in de rivaliserende Star Club waar hij The Beatles ontmoette en in de lente van 1962 met hen begon op te treden. Volgens Roy Young zelf kreeg hij een aanbieding van Brian Epstein om lid te worden van The Beatles toen zij teruggekeerd waren naar Engeland en hun eerste platencontract hadden getekend. Maar Roy moest het aanbod afwijzen omdat hij een langdurig contract met de Star Club had.
Young keerde in 1964 naar Engeland terug en sloot zich aan bij Cliff Bennett & the Rebel Rousers, die ook deel uitmaakten van de stal van Epstein. Hij werd hun toetsenist en tweede zanger en zong regelmatig duetten met Bennett bij covers van Sam & Dave, waaronder “I Take What I Want” en “Hold On, I’m Comin'”. De band toerde met The Beatles in 1966, en Young speelde mee op hun hit versie van het Beatles nummer “Got To Get You Into My Life”, dat door Paul McCartney werd geproduceerd. Hij bleef bij The Rebel Rousers totdat die band in 1969 uit elkaar ging.
Na de Sixties
In de jaren zeventig formeerde hij zijn eigen Roy Young Band, die twee albums uitbracht: The Roy Young Band (1971) en Mr. Funky (1972). Bekende namen in zijn band waren Dennis Elliott, later bij Foreigner en Onnie McIntyre, die ook nog bij The Average White Band heeft gespeeld. The Roy
Young Band begeleidde Chuck Berry bij verschillende tournees.
In 1971 nam Roy Young onder zijn eigen naam de song “Baby, You’re Good For Me” op, die door Andrew Lloyd Webber en Tim Rice geschreven was voor de film Gunshoe van Albert Finney.
In 1976, speelde hij met David Bowie mee op het Young Americans album, en het jaar daarna zat hij in de studio voor opnames van Bowie’s album Low.
Hij bleef met zijn Roy Young Band in Canada en de Verenigde Staten optreden maar hij werkte ook in de seventies samen met Long John Baldry waar hij ook de manager van werd. Hij toerde in de jaren tachtig door de V.S. met Ian Hunter en Mick Ronson, en trad ook op tijdens reünie concerten van de Star Club met Tony Sheridan, Howie Casey, Johnny Gustafson and Jimi Magnole.
Hij bracht in 2006 nog het album Still Young uit waarop songs staan van Dennis Morgan. In de afgelopen jaren speelde Roy nog in de Casbah Coffee Club in Liverpool (2012) en een jaar later nog in de Cavern Club.
Roy overleed op vrijdag 27 april in een verpleeghuis in Oxfordshire (Groot Brittannië).
(Bron: The Daily Beatle)
(Vertaling Paul van Riet)