Vandaag werd bekend dat Denny Laine overleden is. Hij was bij The Moody Blues de zanger van Go Now maar verliet in 1966 die band, waarna hij The Electric String Band oprichtte, die even weinig succes had als de band Balls waarin hij speelde met Trevor Burton van The Move. Ook maakte Laine deel uit van Ginger Baker’s Airforce.
Hij was tamelijk aan lager wal toen Paul McCartney hem voor zijn band Wings vroeg. Laine was het enige constante lid naast Paul en Linda McCartney en drukte steeds meer een stempel op het geluid van de band. Nadat McCartney een eind maakte aan Wings, was het ook al snel over met de vriendschap en de samenwerking van McCartney met Laine.
De rol die Laine speelde binnen Wings mag niet onderschat worden: zijn stem zorgde samen met die van Paul en Linda voor dat typische Wings-geluid. Los van de nummers die hij in die band zong, waarvan Deliver Your Children altijd mijn favoriet was.
Toen Laine ooit op een Beatlesdag in de Meervaart in Amsterdam was, liet ik om die reden ook het album waarop dat nummer staat, London Town, signeren en vroeg ik of hij bij het optreden later die dag wilde zingen, wat hij ook deed. Maar dat deed hij waarschijnlijk bij elk optreden.
Tijdens de Wings periode maakte Laine een paar prima soloplaten: Holly Days (een samenwerking met Paul is een low-fi maar charmante plaat met Buddy Holly covers en Japanese Tears (het titelstuk is een duidelijke verwijzing naar de arrestatie van McCartney in Japan, meteen het feitelijke eind van Wings) heeft ook een aantal prima songs Op die plaat vinden we zelfs wat Wings-outtakes.
Ahh Laine! is wat lastiger te vinden maar wel de beste soloplaat van Laine. Grotendeels opgenomen in 1972 en uitgebracht in 1973, toen Laine al bij Wings zat, maar naar verluidt werkte hij al aan deze plaat toen hij bij Wings werd aangenomen.
Geen inbreng van McCartney maar er zit toch nog een Wings-linkje aan: ten tijde van London Town speelde Laine de single van dit album, Find A Way Somehow, in de studio ook met Wings, dus wellicht was het een mogelijke kandidaat voor dat album.
Thanks for the music, Denny!
– Ron Bulters –