The Beatles – All You Need Is Love; “Yeah, Yeah, Yeah”

BFNLBFNL Columns, van der Linde vertelt

Soms ontdek je door een cover het origineel of leer je het beter waarderen; zélfs de The Fab4 kwamen via The Carpenters en Sérgio Mendes and Brazil ’66 langs die eerste route tot mij. Dat tweede heb ik vaak bij McCartney’s solo werk. In 2017 pakten de Vrienden van Amstel groots uit en brachten – deels hoog in de nok van Ahoy – een hommage aan John, Paul, George & Ringo. Bij All You Need Is Love (1967) daalde ineens die gitaarsolo in: verrassend, wonderschoon, geen nootje te veel. Had ik die wel goed genoegd beluisterd?

Ik zocht daarom de beroemde Britse bijdrage aan de Our World-satelliet uitzending van 25 juni 1967 op. Het is vol in de studio. De vier hoofdrolspelers en gasten als Mick Jagger (die bijna verliefd naar onze helden kijkt), Eric Clapton, Pattie Boyd (vlak bij elkaar? Dát is vragen om problemen . . .) Marianne Faithfull, Keith Richards, Keith Moon, Graham Nash, Mike McGear (McCartney) en bijna ex-Jane Asher. ’s Neerlands Kunstenaarscollectief The Fool – bekend van de beschermhoes van Sgt. Pepper èn kort later van de psychedelische muurschildering op het Apple Boutique-fiasco in Bakerstreet – geeft het bonte gezelschap een oranje tintje. Er is een orkest, er lopen mensen voor beeld en geluid rond, regie-assistenten controleren hun draaiboeken. BBC-regisseur Derek Burrell-Davis haalt nog eens diep adem. Mal Evans biedt The Beatles een versnapering aan. George Martin rookt in de regiekamer. Overal bloemen, ballonen en slingers. Sandwich-borden met liefdevolle spreuken. Kabels, microfoons en camera’s. Hoe zullen destijds de kijkers dit kleurrijke caleidoscopische schouwspel ervaren . . . euhm . . . beleefd hebben? Veelal in zwart-wit, vermoed ik.

In het uittro – lees: coda – zet John opeens in:

Yesterday

Macca telt af tot juiste moment en antwoordt:

She loves you
Yeah, Yeah, Yeah

Eén analyse stelt dat ze hiermee – vergelijkbaar met de vier wassen beelden op de voorkant van Pepper – hun vroegere zelf afzweren; dát waren we toen, dít zijn we nu! Je zou ook kunnen beweren dat John en Paul tegen de kijkers zeggen: kijk ons híer nu staan. Waren we ooit hiervoor uitgenodigd zonder Yesterday (1965) en She Loves You (1963) op onze erelijst? Ere wie ere toekomt en eindelijk valt dit keer die eer ons te beurt!

Ondanks hun begrijpelijke plankenkoorts, is Lennons zang om door een ringetje te halen en speelt Harrison de solo van z’n leven (tot dan toe. . .). Het oogt spontaan- bijna achteloos – maar het is met professionele precisie tot in de puntjes voorbereid, óók de twee citaten uit hun hits. Beter dan dit zou het niet worden. Miljoenen zagen het vierkoppig monster unisono dé boodschap van de zestiger jaren vlekkeloos ten gehore brengen.

Toen het Beatles-avontuur implodeerde, transformeerden de speelse plagerijtjes en citaten in cynische verwijten en boze aantijgingen. Net als ik nu nauwelijks fijne herinneringen aan mijn huwelijk heb, zo veranderde in retrospectief hún jongensdroom in een nachtmerrie. Mocht je willen luisteren hoe ze in de zeventiger jaren elkaar toezongen, klik dan hieronder op de link naar de tien beste haat-songs van individuele ex-Beatles; omwille van de lieve vrede, laat ik de minder gelukte muzikale vijandelijkheden maar buiten beschouwing . . .

Peter van der Linde, reacties: pvdltelefoon@live.nl

Belangrijkste bronnen:

redactie: † Jan Hendrik Breeuwer