Er zijn enkele artiesten die voorbestemd lijken voor het instrument dat ze bespelen. Het is onmogelijk om aan de Beatles te denken zonder Paul McCartney en zijn linkshandige Hofnerbas of de Who zonder Roger Daltrey, die zijn microfoon rondslingert midden op het podium. Zoals de meeste muzikanten kunnen bevestigen, is het spelen op meer dan één instrument een vaardigheid die zich leent voor allerlei creatieve inspanningen.
Bijvoorbeeld het debuutalbum van Prince, ‘For You’, vermeldt één persoonlijk geloof: Prince: “Voor mij is er niets beter dan in een opnamestudio te werken”, vertelde hij aan ‘Insider’ in 1978, kort nadat de LP uitkwam. “Het is bevredigend . Het is net als schilderen. Je hebt een concept en blijft instrumenten toevoegen en zet nummers neer. Al snel lijken de monitoren op canvas. De instrumenten zijn de kleuren op
een palet, de microfoons en het keyboard zijn de penselen. Ik blijf het gewoon bewerken totdat ik het beeld heb, of liever: de sound die ik in mijn hoofd had toen het nog maar een idee was.”
McCartney heeft vaak zo gewerkt door de jaren heen, inclusief ‘McCartney III’ uit 2020, waarop hij bijna alle instrumenten zelf bespeelt – van gitaren naar bas, naar percussie, maar om een multi-instrumentalist te zijn is niet alleen een grootse vaardigheid, het is ook een praktische. Hieronder worden tien muzikanten belicht die zelf de gaten vulden en wisselden van hun originele instrumenten naar totaal andere, ter verbetering van hun bands.
Tien muzikanten die van instrument veranderden, voor deze artiesten was flexibiliteit de sleutel.
Roger Daltrey
Enkele jaren voordat de band waar hij in zat The Who werd, speelde Roger Daltrey leadgitaar in de ‘Detours’. In hun samenstelling zat ook Pete Townshend als gitarist, John Entwistle op bas, Harry Wilson op drums en Colin Dawson als zanger. Dawson, die regelmatig meningsverschillen had met Daltrey, verliet uiteindelijk de groep en liet Daltrey, waarvan werd aangenomen dat hij de onofficiële leider van de band was, zijn zessnarenverantwoordelijkheden over te laten aan Townshend en zelf de vocalen over te nemen. In 1964, nadat hij ontdekt had dat er een band was met de naam Johnny Devlin And The Detours, veranderde Daltreys groep van naam.
Tom Petty
Tijdens zijn tijd in de vroegere band ‘Mudcrutch’, was Tom Petty bekend als de basspeler, terwijl hij soms ook de vocals deed en het meeste van het schrijven van de nummers. In de opstelling zaten al een paar aanstaande Heartbreakers: gitarist Mike Campbell en op keyboards Benmont Tench, samen met Tom Leadon (de jongere broer van Bernie Leadon – The Eagles), Jim Lenehan en Randall Marsh. Mudcrutch stopte midden jaren ’70, maar Petty hanteerde af en toe de bas voor een nummer of twee in de opnamestudio.
Dave Grohl
Dave Grohl is een kracht waar rekening mee gehouden moet worden achter zijn drumstel, waar hij voor het eerst bekend werd als de drummer van Nirvana. Na Kurt Cobains dood in 1994, kreeg Grohl aanbiedingen als drummer van enkele artiesten, onder andere van Tom Petty And The Heartbreakers, maar Grohl wilde een verse start. “Het zou een emotioneel ding zijn elke avond achter het drumstel zonder dat Kurt erbij is”, vertelde Grohl aan Howard Stein in 2021. “Dus ik had zoiets als: Nah fuck it. Ik ga dat andere ding proberen.” Dat andere ding bleken de Foo Fighters te zijn, waarvoor Grohl eerder een andere drummer rekruteerde, William Goldsmith, terwijl hij zichzelf de gitaar en vocale taken oewees.
Chris Cornell
Soundgarden werd in 1984 geformeerd als trio, met Hiro Yamamoto op bas, gitarist Kim Thayil en Chris Cornell beide als zanger en drummer. Het werkte één jaar, waarna de band Scott Sundquist inbracht als full-time drummer om de last van Cornell te verlichten en om hem zijn volle vocale potentie te late onderzoeken. Sundquist werd vervangen in 1986 door Matt Cameron, die de permanente drummer werd van de band.
Steven Tyler
De eerste keer dat Steven Tyler zijn toekomstige bandleden Joe Perry en Tom Hamilton zag spelen in 1969, was toen het stel deel uit maakte van een groep ‘The Jam Band’ genaamd. Tyler was onder de indruk. Een jaar later, besloten deze drie om een eigen band te vormen en Tyler, die eerder drummer was in wat schoolbands, was vastberaden over de nieuwe rol die hij wilde: zanger. Ze voegden Ray Talbano toe op ritmegitaar (later vervangen door Brad Whitford) en Aerosmith begon zich een weg te banen naar hun hoofddoel.
Paul McCartney
Paul McCartney trok aan het kortste eind toen bassist Stuart Sutcliffe The Beatles verliet in de vroege dagen van 1961. McCartney, die eerst de gitarist was in de band, werd getipt om over te stappen naar de bas. Na de doorbraak van de band in 1963, werd zijn Hofnervioolbas, een rechtshandig instrument dat goedkoop was gekocht en zoals bekend op zijn kop werd gedraaid zodat de linkshandige McCartney hem kon bespelen, een van The Beatles meest langdurige en beeldbepalende symbolen. Een productieve multi-instrumentalist: McCartney zou ook tussen veel verschillende instrumenten schakelen tijdens het samenzijn van de band, net zoals in zijn solocarrière.
Joey Ramone
Het deel uitmaken van een band is bepalen wie er goed is op welke plaats. De rol van leadzanger in de Ramones veranderde enkele keren, eerst kwam Dee Dee Ramone erachter dat hij niet tegelijk bas kon spelen en zingen, daarna merkte Joey Ramone, die de drummer van de band was, dat hij geen ritme kon houden tijdens het zingen. Om het probleem op te lossen werd manager Tommy Erdelyi (daarna Tommy Ramone genoemd) ingebracht om het drumstel over te nemen, terwijl Joey werd verplaatst tot leadzanger.
Craig Jones
Craig Jones van de Slipknots kwam in eerste instantie in de band als vervangende gitarist na het vertrek van Donnie Steele, maar toen de groep meer gebruik ging maken van sound-effects en er achtergrondgeluid in programmeerde, ging hij snel over op keyboards en sampler. Volgens drummer Joey Jordison, die hem in dienst nam, was Jones blij met de nieuwe positie. “Hij vond dat sowieso prettig”, zei Jordison in een boek uit 2001, Slipknot: “bij ‘Inside The Sickness’ en ‘Behind The Masks’ kwam hij op al die geluiden en sounds.”
Bon Scott
Bon Scott was niet de zanger in zijn eerste band The Spektors, toen hij begon op te treden in en om Perth, Australië, in 1964. Hij deelde drum- en percussieverplichtingen met John Collins. In 1966 gingen ze samen met een andere lokale band, The Winstons en formeerden The Valentines, waarin Scott de co-leadzanger werd samen met Vincent Lovegrove. Acht jaar later werkte Scott als de AC/DC-chauffeur en deed hij auditie bij de band en werd hun zanger tot aan zijn dood in 1980.
Phil Collins
De transitie van Phil Collins naar frontman van Genesis was een interne promotie. In 1970 reageerde hij op een advertentie, geplaatst door de band, die een drummer zocht voor “sensitieve en akoestische muziek”. Hij kreeg de baan en voorzag ze van achtergrondzang tot 1975, toen Peter Gabriel de groep verliet. De band zette weer een advertentie en ontving honderden reacties. Collins auditeerde zichzelf en kreeg, voor de tweede keer de baan. Hij bleef drummen op verschillende Genesis-nummers en -tournees, maar hij werd bekender in de ’80 jaren als hun zanger en frontman.
(Bron: ultimateclassicrock.com)
(Vert: Trix van Twist)