Tragedie van een roadie met een salaris van £38 per week die door de Fab Four aanbeden werd, maar in een kogelregen van de politie overleed. Moderne rockbands die op tournee gaan hebben soms wel meer dan honderd man technisch en veiligheidspersoneel. De Beatles reisden echter in hun krankzinnige wereld rond met slechts twee roadies: Neil Aspinall en Mal Evans.
Ex-postbeambte Evans werkte als uitsmijter bij de legendarische Cavern Club in Liverpool toen de manager van de band, Brian Epstein, hem in 1963 inhuurde om Aspinall te helpen hen te beschermen tegen de eerste uitwassen zoals Beatlemania.
Hij bleef bij ze, net als Aspinall, tot de band in 1970 uit elkaar ging. En de aantekeningen in zijn notitieboek van 1967-68 werpen een nieuw licht op deze belangrijke fase in hun carrière.
Naast een overzicht van zijn taken zijn er de handgeschreven teksten van de Beatles van nummers in voorbereiding: All You Need Is Love, Being For The Benefit of Mr Kite, A Day In The Life, en Paul McCartneys eerste ruwe schets van de hoes voor hun meesterwerk Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band.
Evans was een beer van een vent, maar veel te zachtaardig om iemand echt ergens uit te smijten. Maar hij zette zich onvermoeibaar in voor alle grillen van zijn beschermelingen en wijdde zijn leven aan hen, waarbij hij vaak maandenlang zijn vrouw Lil en hun jonge zoon niet zag.
Toen ik haar sprak voor mijn Beatles-biografie “Shout”, vertelde Lil: ‘Ik zei altijd tegen hem: ”Je bent zelf ook een persoon, je hoeft niet altijd anderen te volgen”. Maar hij was verblind door hun sterrenstatus.’
Evans is te zien in alle vier hun films, zong mee bij het refrein toen ze via satelliet “All You Need Is Love” brachten voor miljoenen mensen en studeerde Transcendentale Meditatie met hen in India.
Zijn rol werd veeleisend op andere nieuwe manieren toen de band in 1966 stopte met tournees. Dat gebeurde na een rampzalig bezoek aan de Filipijnen waar de Beatles zogenaamd onbeleefd waren tegen Imelda Marcos, de vrouw van de toenmalige president.
Net toen hun vlucht uit Manilla zou vertrekken, werden Epstein en Evans uit het vliegtuig gehaald. Dat was alleen om over steekpenningen te onderhandelen, maar Evans dacht dat hij zou worden vermoord.
Paul McCartney vierde het einde van de tournee met een lange vakantie in Kenia, vergezeld door Evans. Op de vlucht terug had Paul het idee voor een conceptalbum, waarbij de Beatles een denkbeeldige band geleid door ‘Sergeant Pepper’ uitbeeldden, en tekende een eventuele hoes in zijn altijd aanwezige notitieboek. Daarin staan ook Evans opdrachten te lezen voor een project waarbij kosten geen punt waren: ‘Twee basgitaren… Sgt. Pepper-knopen… een piano voor John verven…’
Hij speelde een aantal orgelnoten op ”Being For The Benefit of Mr Kite!” en hielp mee bij het donderende E-majeur-akkoord op de drie piano’s en het klavecimbel op het einde van ´A Day In The Life´.
Alhoewel hij zeer respectvol was richting al zijn beschermelingen kon hij zijn afkeuring niet verbergen toen John zijn vrouw Cynthia en hun vijf jaar oude zoon Julian verliet voor Yoko Ono. Paul liet zijn eigen afkeur blijken door het nummer Hey Jude te schrijven, een nummer als troost voor Julian. De oorspronkelijke titel was “Hey Julian”.
In het notitieboek staat een alternatieve tekst van Evans, waarin hij John oproept terug te gaan naar Cynthia: ‘Admit your feeling and don’t forget her.’
Hij is zeker niet rijk geworden door zijn werk voor de Beatles. Zelfs toen hij werd gepromoveerd tot ‘persoonlijke assistent’, bleef hij £38 per week verdienen. Later beweerde hij dat zijn bijdragen op de platen betekende dat hij recht had op een deel van de royalty’s, maar dat is niet gebeurd. Nadat de band uit elkaar ging begon hij zonder succes een carrière als platenproducer.
In januari 1976 woonde hij in LA bij een vrouw genaamd Fran Hunter en werkte hij aan een autobiografie met ghostwriter John Hoernie terwijl hij worstelde met alcoholisme en depressie.
Op een avond sommeerde een ongeruste Hunter Hoernie naar hun appartement die Evans verward door valium en zwaaiend met iets dat leek op een luchtpistool aantrof. Hunter belde de politie. Toen hij diverse bevelen om het wapen te laten zakken negeerde, schoten vier agenten hem dood. Hij was 40 jaar.
Zijn uitvaart vond plaats in LA zonder The Beatles of familie. Er was echter wel een redelijk aantal mensen aanwezig, onder wie de zanger Harry Nilsson. Die regelde dat hij werd gecremeerd en dat zijn as per post naar Lil werd teruggestuurd.
Wat toen gebeurde met de as van deze voormalige postbeambte had een afschuwelijke einde. De as raakte zoek in de post.
(Bron: dailymail.co.uk)
(Vert: Liesbeth te Boekhorst)